آیا ساختمان‌ها و خیابان‌های کهن، به تنهایی، می‌توانند ضامن صفتِ «تاریخی» یا «قدیمی» برای تهران، یا هر شهر دیگری، باشند؟ آیا شهری تاریخی سُراغ دارید که در آن رد و نشانی از بناهای کهن باقی نمانده باشد؟ آیا رخدادها، واقعه‌ها و شخصیت‌ها، فارغ از بقایای کالبدی، می‌توانند برانگیزاننده حسی از تاریخ باشند؟ این پرونده در نظر دارد تا پرسش‌های فوق را به بحث بگذارد، آن هم نه از یک منظر، که از مناظری بیش‌وکم متفاوت و گاه متعارض. ادامه متن
