دبیر پرونده: ریحانه حجتی
«پیادهمداری» همواره در سوبرداشتی که حاصل شباهت کلمات است با «پیادهراه(سازی)» یکی گرفته میشود؛ سوبرداشتی که نتیجه آن برنامهریزیهای اشتباه در برخی شهرهای کشور و اقدام به طرحهای موضعی و پرهزینه برای رشد زندگی پیاده در شهر است. این پرونده تلاشی برای معرفی رویکرد «پیادهمداری» و رشد زندگی پیاده در شهر و توصیف تمایزهای آن با جنبش پیادهراهسازی است.
[divider]روایت دوران گذار[/divider]
بر شهر در ایام تغییر مفاهیم توسعه چه میگذرد؟
نویسنده: ریحانه حجتی| دبیر پرونده
تهرانِ امروز به شهری میماند که نه طاقت دلکندن از آن اتوبانها و خیابانهای روگذر و زیرگذرش را دارد و نه میخواهد از قافلهی توسعهیافتگی و پیشرفت شهری عقب بماند. تهران شهری است در گذار از خودرومداری به پیادهمداری و ازاینرو فعالیتهایی را، هرچند آهسته، در این راه آغاز کردهاست
[divider]تغییر از درون[/divider]
نویسنده: محمد جمشیدیان|کارشناسارشد معماری منظر
یکی از متولیان امر حملونقل در شهر، که شاید مربوطترین آنها به مدیریت شهری باشد، «معاونت حملونقل و ترافیک» شهرداری تهران است. مدیریتی که امور مختلف مربوط به انواع آمدوشدهای شهری را رصد و مدیریت میکند. رویکرد حاکم بر این مدیریت، شاید در ابتدای امر این موضوع را به ذهن نرساند که متولی پرداختن به امور پیادگان در شهر نیز همین معاونت است؛ زیرا حملونقل و ترافیک همیشه یادآور ماشین و حرکت وسایل حملونقل عمومی یا خصوصی بودهاند.
[divider]احیای روح زندگی در شهر[/divider]
نویسنده: مریم گرگپور|پژوهشگر دکتری شهرسازی
شهرهای برتر امروز به دنبال بازیابی روح زندگی در رقابتی نفسگیر در تلاشاند تا مهربانترین چهرهی خود را به عابر پیاده نشان دهند و هرچه گرمتر پذیرای حضور او باشند. توجه به انسان بهعنوان سرمایهی شهر و شکلگیری فعالیتهای اجتماعی پیرامون مفاهیم جدید خیابان، پیادهمحوری و فضای شهری، چهرهای تازه به شهرهای امروزی دادهاست.
[divider]معلولیتِ نگرش به معلولیت[/divider]
نویسنده: سارا ردایی|کارشناسارشد معماری منظر
معلولیت بهصورت حادثه یا در اثر رسیدن به دورهی کهولت، دورهای از زندگی همهی انسانها، است. در ساختار نادرست فرهنگی بسیاری از جوامع، ویلچر نماد ازکارافتادگی، ناتوانی و به حاشیه راندهشدن است و معلولان سربار و بدون آینده تصور میشوند. در این فرهنگ، بدنِ کامل، ایدئال است. رسانه و بهخصوص تبلیغات نیز در گسترش استانداردهای جذابیت فیزیکی نقش فزایندهای دارند.
[divider]پیــادگی؛ سیری در مبانی نظری و اندیشه پیادهمداری[/divider]
نویسنده: الهه پژوتن| پژوهشگر دکتری طراحی شهری
پیادهمداری و ایجاد بسترهایی برای ظهور این شیوه از حرکت، بدان جهت حائز اهمیت است که میتواند موجب درگیری فعال با محیط و درک عمیقتر مکان شود، کسبوکار را رونق بخشد، سطح تعاملات و سرزندگی اجتماعی را افزایش دهد، منزلت مکانی را ارتقا دهد و ارزش معنوی بخشهای تاریخی را بازیابی کند و تا اندازهی قابل توجهی از آلودگیهای محیطی بکاهد.
[divider]منبع[/divider]
[button color=”white” size=”normal” alignment=”none” rel=”follow” openin=”samewindow” ]فصلنامه همشهری معماری [/button]
