نخستین زن معمار و از نخستین دانشجویان معماری دانشگاه تهران، صفاتی است که به نکتار پاپازیان آندرف، معمار ارمنی اراکی تبار وجههای متمایز از سایر معماران زن زمانهاش میدهد؛ با توجه به همکاری مشترک پاپازیان با سایر معماران، دشوار بتوان ویژگی خاصی را معطوف به معماری وی و تنها مختص به وی برشمرد، از طرفی کمبود منابع قابل رجوع هم بستر قابل اتکایی را برای تحلیلهای دیگر محیا نمیکند. با این حال مشخصههایی از پیروی از سبک بینالملل در آثار او و همکارانش مشهود است. با اینکه اشارات فرمی به بخشی از یادوارههای معماری در ایران، مانند قوس، در کارهای وی دیده میشود، پاپازیان و همکارانش در استفاده از مصالح کاملا مدرن عمل کردهاند. سیمان، بتن و آهن مصالحی هستند که در بیشتر پروژههای با تاکید بر اندامهای باربر بنا، خودنمایی میکنند. ادامه متن
زنان معمار
تاریخ متناقض معماری زنان بسیاری را از این عرصه ناپیدا کرده است. مالکیت معنوی آثار معماری در ارتباط با آثاری که در همکاری با معماران زن و مرد به انجام میرسد، تنها به نام مردان تمام میشود. منع از حق معنوی، معماران و دانشجویان زن جوان را بدون الگویی وامینهد و باعث میشود آنها عملاً فکر کنند که زنان در تاریخ این حرفه غایب بوده اند. در این متن نگاهی داریم به چالشها و موانعی که در ناپیدایی زنان در تاریخ معماری نقش دارند. ادامه متن
هیئت بی. دی در سال جاری به قصد تعین بهترین کشورها برای زنان فعال در معماری- خصوصا برای آنها که خواستار کار در شرکتهای بزرگ هستند، مطالعهای را در خلال بخشی از بررسی سالانهی عظیمترین فعالیتهای معماری جهان درنظر گرفته است. برای ایجاد این رتبهبندی، نسبت معماران زن و مرد در کشورهای مختلف را یافتد، همینطور دادههای عمومی قابل دسترس در مورد مقررات مرخصی پس از زایمان برای زنان و مرخصی پس از زایمانِ همسر برای مردان و میانگین هزینهی مراقبتِ کودکان از متوسط دستمزد را جستوجو کردند. در ادامه میتوانید نتایج جالب این تحقیق را مطالعه کنید. ادامه متن
همانطور که نامگذاری یک روز به نام زنان در میان انبوه روزهای سال نمیتواند به تنهایی بار طرح مسائل معطوف... ادامه متن
معمار بریتانیایی «آماندا لوت» و «مدلین وریسندرپ» دو برندهی جایزهی «زنان در معماری» سال ۲۰۱۸ اعلام شدند. ادامه متن
آیا تاکنون به این موضوع اندیشیدهاید که ضعف عملکردی ساختمانهای ما تا چه حد به این دلیل است که زنان آن را طراحی نمیکنند؟ آیا تأسفبار نیست که در جهان تنها درصدِ کمی از زنان در طراحیِ محیطی که خودشان در آن زندگی میکنند، دخیل هستند؟ متخصصان حوزهی جنسیت ادعا میکنند که اگر زنان بیشتری طراح بودند، میتوانستند شیوهی کارکرد، شمایل و حسِ شهرهای ما را تغییر دهند؛ نه بهخاطرِ جنسیتشان، بلکه بهخاطر دادهی بیشتری از نظر هوشِ خلاقِ انسانی که آنها به شیوهی طراحی شهرهای ما و حل مشکلاتمان اضافه میکنند. ادامه متن