[divider]مقدمه: چه چیزی متعلق به شهروندان است؟[/divider] «انسان محور» عنوان کلیه اتفاقاتی است که توسط انسان خلق می شوند. نمیتوان انسان... ادامه متن
قدیمیترین
حق به شهر
[divider]پیشگفتار[/divider] دیوید هاروی قرار است به تهران بیاید. شاید او پس از نوام چامسکی که پیش از انقلاب به ایران... ادامه متن
[divider]پیشگفتار[/divider] در روزهای اخیر شاهد انتشار میثاق «منشور حقوق شهروندی» از سوی رییس جمهور بودهایم. در این میثاق نامه رئیسجمهور... ادامه متن
[divider]مقدمه[/divider] پیش از این با انتشار گفتوگویی با مهندس پرویز یاراحمدی، آتشنشان متخصص و معاون سابق پیشگیری سازمان آتشنشانی... ادامه متن
سیف رئیس کل بانک مرکزی جمهوری اسلامی به ایسنا خبر داد: اعطای وام ۳۰۰ میلیونی به واحدهای آسیب دیده ساختمان پلاسکو شرح... ادامه متن
حملونقل عمومی را به روشهای گوناگون میتوان عمومی در نظر گرفت. در این گزارش به چهار نوع عمومیت ازجمله: فضای عمومی، کالای عمومی، مالکیت عمومی و نگرانی عمومی اشاره میشود. هنگامیکه دولتها در راستای رسمی سازی حملونقل عمومی تلاش میکنند، باعث تقویت نقش حملونقل عمومی بهعنوان کالای عمومی میشود، ولی به مشارکت عمومی کمتر توجه میشود. این اقدام حاکی از آن است که حملونقل بهعنوان نگرانی عمومی در نظر گرفته نمیشود.پایه و اساس توسعه شهرها برخورداری از سیستم حملونقل عمومی کارا است؛ زیرا برای اغلب شهروندان تنها وسیلهی دسترسی به محل اشتغال، تحصیل و خدمات است. ادامه متن
چندی است از مفهوم «حق به شهر» در سخنرانیها، نوشتهها، مقالات، یادداشتهای آنلاین و حتی محاورههای روزمره مسئولین، شهرسازان، جامعه... ادامه متن
کمال اطهاری در نشست «حاشیهنشینان: مهاجران یا مظلومان» که در انجمن جامعهشناسی ایران داشکدهی علوم اجتماعی دانشگاه تهران برگزار شد، حاشیهنشینی... ادامه متن
[divider]پیشگفتار[/divider] پلاسکو نابود شد و بسیاری از ساختمانهای تهران وضعی همچون پلاسکو دارند. این را معصومه آباد رئیس کمیته ایمنی... ادامه متن
[divider]پیشگفتار[/divider] دو بخش شکلدهنده به جامعه ایران یعنی زنان و مردان در طول تاریخ معاصر در کشمکشی پنهان و پیدا... ادامه متن
میدان ولیعصر، پس از سالها چهره کارگاهی خود را برچید و یکی دیگر از پروژه های عمرانی شهرداری تهران، در قلب یکی از خاطره انگیزترین و مهمترین میدانهای شهر به بهردهبرداری رسید. در این میان، بار دیگر، مسالهای اساسی از نگاه مجریان و منتقدان پنهان ماند: مساله حق ساكنان شهر نسبت به حضور و استفاده از خیابانها و فضای شهری. ادامه متن
ساختمان فرهنگستان هنر؛ ساختمانی که در کنارش رواقی دارد با ستونهایی سنگی، حوض آبی و یک فرونشستگی در میانه که چند پله میسازد تا افراد بتوانند در کنار حوض بنشینند یا به دیوارهها و ستونها تکیه دهند. آدمها میآمدند و در این رواق مینشستند، گپ میزدند، کتاب میخواندند، موسیقی پخش میکردند و ملال روزهایشان را دود میکردند. حالا رواق با ستونها و حوض و پلههایش هنوز هست اما آدمها دیگر نه، فرهنگستان مانده و حوضش. مرزی شیشهای رواق را از خیابان جدا میکند. شیشههایی شفاف که وقتی نگاه از میانشان میگذرد، خاطرهها و لحظههای گذشته دوباره در مکانی که تجربهشان کردی، جان میگیرند. ادامه متن