نویسنده: ایمان رئیسی| منتقد معماری بازخوانی اندیشه‌های پیتر آیزنمن در معماری امروز چرا معماران پی.اچ.دی می‌گیرند؟ معمولا چنانچه به اصالت... ادامه متن
نویسنده: علیرضا تغابنی/ معمار در نخستین سخنرانی همایش «نقش مسابقات در پیشبرد معماری» که در زمستان سال ۱۳۹۱ توسط فصلنامه‌ی... ادامه متن
دبیرستان دخترانۀ انوشیروان دادگر (یا آن‌طور که روی تابلوی ورودی آن درج شده، نوشیروان جی تاتا)، به‌تنهایی می‌تواند بخشی از تاریخ یک قرن اخیر ایران (و تهران) را بازنمایی کند: تاریخ احداث آن به سال ۱۳۱۵ بازمی‌گردد، سبک به‌کاررفته در معماری آن شباهت بسیاری با برخی بناهای هم‌دورۀ خود دارد، و البته به دست زرتشتیان بنا شده است. بی‌نیاز از گفتن است که دورۀ حکومت رضاشاه (۱۳۲۰-۱۳۰۴)، برهۀ پا گرفتن باستان‌گرایی غلیظی بود که، به‌واسطۀ میل هم‌زمان حاکمیت و گروهی از اهل فکرِ آن دوره به ایران پیش از اسلام، به‌تدریج هواداران فراوانی یافت. بر همین اساس، علاقه به کیش زرتشتی (در وجه اعتقادی) و الگوبرداری از بناهای به‌جامانده از آن دوران (در وجه هنری) به یکی از مشخصه‌های فرهنگی عصر پهلوی اول بدل شد. ادامه متن
به مناسبت جام‌جهانی نگاهی داریم به ورزشگاه آزادی، سازه شاخص اثر عبدالعزيز فرمانفرمايان. کم‌بود مستندات و غیاب معمار این بنا باعث شده است تا این بنا، که یکی از بزرگ‌ترین ورزشگاه‌های جهان و نمادی از تهران است، بدل به اثری غریب شود. ادامه متن
لوکوربوزیه با نام اصلی شارل ادوارد ژانره در ۶ اکتبر ۱۸۸۷ متولد شد و در ۲۷ اوت ۱۹۶۵ درگذشت. این معمار، طراح، شهرساز، نویسنده و نقاش سوئیسی یکی از اولین پیشگامان معماری مدرن و سبک بین‌المللی است و بسیاری از بناهای مشهور جهان با تأثیر از سبک معماری او ساخته‌شده‌اند. او یکی از مهم‌ترین معماران تاریخ معماری جهان است. مردی که با اصول پنج‌گانه‌اش و تعریف واحد‌های زیستی در مجتمع‌های مارسی و برلین، نگاه جهان را به شیوه ساخت خانه و شهرسازی شهرها تغییر داد. ادامه متن
این یادداشت مقدمه‌ای برای شروع موقت صفحه پایداری در پایگاه رویدادهای معماری؛ صفحه‌ای که بعد از گفت‌وگوهای فراوان با احتیاط قدم اول خود را برمی‌دارد تا به فضای آموزش و آکادمی کمک کند که خلاهای خود را بشناسد و هم پل‌هایی ایجاد کند که بازار ساخت و اجرایی خود را به نیروهای جوان تحصیل کرده در زمینه پایداری برساند، بازاری که با تقریبی مناسب به جریان معماری پایداری هیچ توجهی نکرده و روند خود را طی می‌کند، این صفحه تلاش می‌کند با نگاهی واقع گرا و جامع به همگرایی در این حوزه کمک کند. ادامه متن
انستیتوی فرهنگی ایتالیا خشنود است که نمایشگاه چندنگاره‌ها و فواصل مشترک: معماریِ رناتو ریتزی و چینو زوکی را برگزار می‌کند. این سومین نمایشگاه از سلسله نمایشگاه‌های «ایتالیا در دست ساخت» است. نمایشگاه از طریق ترسیمات و عکس‌ها و آثار برگزیده‌ی این دو معمار در پی سفری اکتشافی در بلندپروازی‌های طراحیِ بناهای روایت‌گر فرهنگ است و در پی کشف عوامل ایجاد تعامل در زندگی خصوصی و جمعی.ادامه متن
اگر «نِفار» و «سقّانِفار» را در جوار یک‌دیگر قرار دهیم و مقابلشان بایستیم؛ بدون در نظر گرفتنِ تزئیناتِ احتمالی، سخت و دشوار خواهد بود دریابیم که کدام‌یک، نِفار است و کدام‌یک، سقّانِفار! زیرا می‌توان گفت که از حیثِ ساختار و کالبد، عیناً به‌مانند هم هستند. جالب آن‌که، «سقّانِفار» از نظر ترکیبِ واژگانی، به‌مانند همزاد خود، کلمه‌ی «نِفار» را به همراه دارد؛ اما نیرویی، آن را متمایز از نِفارِ شالیزارها می‌کند؛ تمایزی که فاصله‌ی جایگاهِ این دو را در بین اهالی تبرستان، از عرش تا فرش قرار می‌دهد. دلیلش را می‌توان با دمیدنِ روحی به نام «سقّا» بر کالبد بی‌جانِ «نِفار» تفسیر کرد که حیاتی جاودان بدان عطا نمود! گویی سقّا، «روح و معنایِ جان‌بخشی» بود که به «کالبدِ بی‌جانِ» نِفار دمیده شد! داستان سقّانِفار، قرابتِ معناییِ قریبی با سرآغازِ سرگذشتِ ما آدمیان دارد! ادامه متن
اواخر سال، تقریباً هم‌زمان با حادثه‌ی دردناک سقوط پرواز تهران-یاسوج، من در آسمان بودم و در راه چابهار. بگذارید حرف... ادامه متن
این مطلب نقدی‌ست بر بنای «مجموعه‌ی سالن‌های اجلاس سران کشورهای غیرمتعهد»، ایده‌های طراحی آن و نحوه‌ی اجرای این ساختمان در شهر اصفهان. ادامه متن
اعتراضات چند سال اخیر در نقاط مختلف جهان مکرر نام «میدان»ها را در اخبار به گوش رسانده است؛ این مقاله توضیح می‌دهد که چگونه طراحی شهری امکان مشارکت‌های عمومی خصوصا برای اعتراضات گروهی را فراهم می‌کند و چگونه حکومت‌های توتالیتر با علم به این موضوع با تهدید یا گستردگی شدید میدان رفتارهای اجتماعی را کنترل می‌کنند. ادامه متن
نویسنده: امیر نجفی | دانشجوی کارشناسی ارشد معماری مسکن دانشگاه علم‌وصنعت «به تجمع ایرانی‌ها در گردشگاه‌ها و روز‌های تعطیل که... ادامه متن