تأسیس: ۱۲۲۱ جمعیت: ۱.۲ میلیون فاصله تا مسکو: ۴۲۵ کیلومتر به دلیل مکان مناسب نیژنی نووگورد در کنارهی رود ولگا،... ادامه متن
پایداری برای اولین بار به عنوان لفظی رسمی در کنفرانس «زمین» در ۱۹۹۲ در ریو مطرح شد آن هم در غالب توسعه پایدار به عنوان عملی که نیازهای امروز را تامین کند بدون آنکه نیازهای نسل بعد را قربانی کند، از آن سال با چالش‌های روزافزونی که جوامع در حوزه‌های مختلف با آن درگیراند. مفهوم پایداری جای خود را به عنوان یک الگوی توسعه به سرعت جا انداخت، پایداری در روزهای آغازین جنبشی به حساب می‌آمد که به دنبال حفظ منابع برای نسل بعد بود اما نیازها و مسائل حوزه‌ها دیگر به سرعت خود را وارد این مفهوم کردند، برای پایداری هیچ گاه تعریف مشخصی ارائه نشده است و به خاطر طبیعت آن شاید هیچ گاه به تعریفی با مرزهای معلوم هم ختم نشود اما در طول چند دهه اخیر همواره حوزه‌هایی را به خود اضافه کرده است. ادامه متن
متفکران غربی سال‌هاست که در بستر اجتماعی-اقتصادی ویژه‌ی خود درباره‌ی ارتباط دو مقوله‌ی «معماری» و «سیاست» اندیشیده‌اند و حاصل تأملات‌شان را مکتوب کرده‌اند. بااین‌حال متون اغلب این متفکران تاکنون به زبان فارسی ترجمه نشده است. با عنایت به همین فقدان، در این پرونده کوشیده‌ایم مقالاتی را گردآوری و ترجمه کنیم که هریک از منظری خاص رابطه‌ی «معماری» و «سیاست» را در مرکز توجه خود قرار داده باشند. این مقاله‌ها از ارتباط میان «معماری» و «انقلاب» سخن می‌گویند؛ از سرشت سیاسی معماری می‌پرسند، سیاست را درون روابط کالایی حاکم بر رشته‌ی معماری جست‌وجو می‌کنند، نسبت معماری و سیاست را مسئله‌دار می‌کنند و از چگونگی تولید نظریه‌های سیاسی پیرامون معماری سخن می‌گویند. گرچه بستر اجتماعی خالقان این آثار با ایران تفاوت دارد، نوشته‌های آنان می‌تواند برای جامعه‌ی معماری ایران آموزنده و خواندنی باشد. ادامه متن
در بستری معمارانه که بیش از ناشناخته‌ها، به بنیان‌های مرسوم بها می‌دهد، معماران نوظهور باید بتوانند تعادلی مناسب بین خلاقیت، دانش و تجربه‌ی خود برقرار کنند. پاول فینچ در این متن به حمایت از ایده‌های بلندپروازانه، معماران جوان را به تجربه، بلوغ و جسارت دعوت می‌کند. ادامه متن
والس با کرونا در کوچه‌ی سیزدهم
مروری بر پیشنهادهای معماران برای «زندگی با کرونا» در آثار مسابقه‌ی «نکسا ۳۴»
حالا هشت‌ماهی می‌شود که کووید-۱۹ در شهرهای ما پرسه می‌زند و ما به درون خانه‌هایمان عقب‌نشینی کرده‌ایم. از اخبار و تحلیل‌ها بر می‌آید حداقل یک سالی اوضاع با همین شدت برقرار است و بعدش هم رفتنی نیست، شاید کمی آسیب‌زایی‌ش کمتر شود، مثل سرماخوردگی با بشر بماند و مثل آنفولانزا که هر سال با نسخه‌ی جدید شگفت‌زده‌مان کند. باید به بعد از روزهای قرنطینه موقت فکر کنیم، باید زندگی کردن با این ویروس را یاد بگیریم و محیط‌مان را با آن سازگار کنیم. رقابت معماری برای سی‌وچهارمین ساختمان گروه ساختمانی نکسا تلاشی برای کشف و تمرین راهکارهای این سبک زندگی جدید است. ادامه متن
برندگان جایزه‌ی معمار که به دلیل قطع پخش زنده و عدم اعلام رسمی برگزارکننده تا الآن به طور شفاهی نقل... ادامه متن
ساختمان پست مرکزی تبریز یکی از نمونه‌های شاخص معماری مدرنیستی رایج در پهلوی دوم است که با نمای شیشه‌ای و بتنی عریانش، برای سال‌های طولانی به عنوان نشانه‌‌ای شهری در خیابان ارتش جنوبی تبریز ایفای نقش می‌کرد. فرم‌پردازی، مصالح، اجرا و موقعیت ممتاز این ساختمان، آن را به حق جزو آن دسته از بناهای مدرن قرار می‌دهد که نیازمند حفاظت و قرارگیری در ذیل عنوان «میراث معماری مدرن» هستند. با این حال پس از بی‌توجهی به مرمت اصولی نمای بتنی و سطوح شیشه‌ای ساختمان، اینک مدتی است که تغییرات سوال‌برانگیزی بر روی آن در حال اعمال‌شدن است. از رنگ کردن سطوح بتنی گرفته تا نصب بیلبوردهای تبلیغاتی، بنرها و تبدیل فضای داخلی و یکی از طبقات آن به خرده‌فروشی‌ها و بازارچه‌ای با کارکردی مغایر عملکرد اصلی ساختمان.ادامه متن
گاهی در جایی قدم می‌گذاریم و حال ما دگرگون می‌شود. گویی در لحظه‌ای از جهانی به جهانی دیگر وارد شده‌ایم. محیطی که حال ما را دگرگون می‌کند، نام‌های گوناگونی به خود گرفته است. بهشت زمینی، اقلیم هشتم، هتروتوپیا، دگرجا، میدان انرژی هوشمند و... برخی از این نام‌ها و تعابیر است. باغ ایرانی نمونه واضح محیط دلپذیری است که به محض ورود به آن حال بهتری پیدا می‌کنیم. محیطی که در طول هزاران سال همه ایرانیان لذت حضور در آن را تجربه کرده‌اند و از آن به عنوان بهشت یا پردیس یاد می‌کنند. در طول قرون متمادی سیاحان و تاریخ‌نگاران لذت حضور خود در باغ‌های ایرانی را توصیف کرده‌اند. در 6 دهه اخیر نیز محققان و پژوهشگران هر یک از دریچه نگاه خود، این پدیده محیطی را کالبدشکافی كرده‌اند تا از چیستی و چرایی دلپذیری آن پرده بردارند. این نوشتار به اختصار 10 کیفیت محیطی باغ ایرانی را از دریچه علم، فلسفه و عرفان برمی‌شمرد.ادامه متن
بر جهان معماری در سال ۲۰۱۷ چه گذشت؟ جاناتان گلنسی، منتقد معماری پیشین «گاردین» و «ایندیپندنت» و نویسنده‌ی فعلی «بی.بی.سی کالچر» برترین پروژه‌های معماری سال ۲۰۱۷ را در این متن معرفی می‌کند. جدا از حضور همیشگی آثار ستاره‌معمارها در هر گزینشی از برترین‌ها، شاید بهتر باشد که این مجموعه را نه از منظر ساختمان‌های انتخاب شده، بلکه رویکرد مدنظر گزینش مطالعه کنیم: اینکه جهان معماری در سال ۲۰۱۷ از کدام زاویه‌ی دید گزیده می‌شود. ادامه متن
بسیاری از مردم، حتی افراد بسیار باهوش، معماری را مهم نمی‌دانند و به شخص دیگری واگذارش می‌کنند. ولی برای من چیزی مهم‌تر از معماری وجود ندارد. معماری دنیای شما را می‌سازد و بر اینکه چه حسی دارید، چه از لحاظ ذهنی و چه از لحاظ روحی، تأثیر می‌گذارد. ادامه متن
شعرخوب، مثل معماری خوب، سَخت ظریف است. نه تنها نیازمند دانستن این است که چه می‌‌خواهیم با آن بگوییم ، بلکه باید ایده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی برسازنده‌اش با درخورترین کلمات، که خود مدبرانه در هر بیت و بند مرتبط شده‌اند، تشریح –ترجمه- شود. ظرافت کلامی شعر، بعد از ساخته شدن، افزون بر القای معنا در غایت بکارت، باید قادر باشد قلب ما را برانگیزد و زمان را بشکافد و معلق کند. شاعری چنین است؛ معماری نیز. ادامه متن
اسکار نیمایر، معمار، مجسمه‌ساز و طراح برزیلی، دارنده جایزه معماری پریتزکر و پرینس‌آو‌استوریاس، دارنده نشان صلح لنین، مدال شوالیه و...که به‌واسطه خلق حجم‌های بتنی منحنی شهرت دارد، دسامبر امسال پس از 78 سال کار مستمر در معماری و به پایان رساندن حدود 600 پروژه در برزیل و سایر نقاط جهان در سن 104 سالگی از دنیا رفت. به پاس سال‌ها تلاشش برای معماری معاصر به روایت آثار و نظریات او می‌پردازیم. ادامه متن