آرون بتسکی در این متن با اشاره به زندگی شخصی لویی کان به معضل گسترده در حرفهی معماری یعنی تعرض جنسی در محیط آکادمیک و دفاتر معماری میپردازد. وی با اشاره به اینکه توجه به این مسائل میتواند از ارزشهای معماریانهی آثار معماران جا باشد، زنان معمار را به بازگویی ناگفتههای خود از تعرضات جنسی که در محیط کار یا آکادمیک متحمل شدهاند فرامیخواند. ادامه متن
مترجم: فراز طهماسبی | دانشجوی مرمت شهری. دانشگاه تهران بلندپروازههای همگانی دومین چیدمان از سری نمایشگاهها و سخنرانیهای «ایتالیا در... ادامه متن
نویسنده: غلامرضا جمالالدین| پژوهشگر معماری ایران لوکوربوزیه در ترازوی تاریخ؛ مجموعه مسکونی محله پِسَک در بوردو فرانسه خانهسازی جمعی[۱] در قرن... ادامه متن
نویسنده: تیموتی بریتین-کتلین[۱]| مدرس معماری دانشگاه کنت[۲] است. آخرین کتاب او «خانههای دلگیر: شکست و ناامیدی در معماری (۲۰۱۴)»... ادامه متن
وقتی میگوییم «میدان عمومی» باید از خود بپرسیم این عموم کیستند یا چیستند؟ چه کسی مالک این فضاست؟ چه چیزی آن را جمعی میکند؟ لازمهی دموکراسی این است: توانایی و قدرت داشتن در به پرسش کشیدن نهاد قدرت. این مالکیتِ دولتی نیست که ضامن عمومی بودن یک مکان است، بلکه کنشهای پرسشگرانه و تضارب آراست که میتواند مکانی را مکانی جمعی کند. به همین سبب است که بر میدان مثل خود دموکراسی نظارتی موشکافانه اعمال میشود و عموماً جایی مخاطرهآمیز است. ادامه متن
این یادداشت مقدمهای برای شروع موقت صفحه پایداری در پایگاه رویدادهای معماری؛ صفحهای که بعد از گفتوگوهای فراوان با احتیاط قدم اول خود را برمیدارد تا به فضای آموزش و آکادمی کمک کند که خلاهای خود را بشناسد و هم پلهایی ایجاد کند که بازار ساخت و اجرایی خود را به نیروهای جوان تحصیل کرده در زمینه پایداری برساند، بازاری که با تقریبی مناسب به جریان معماری پایداری هیچ توجهی نکرده و روند خود را طی میکند، این صفحه تلاش میکند با نگاهی واقع گرا و جامع به همگرایی در این حوزه کمک کند. ادامه متن
ایران در جایگاه پنجاه و چهارم رنکینگ جهانی سال ۲۰۱۷ قرار گرفت. رقابت جهانی «A’Design»، بزرگترین مسابقه در زمینه معماری... ادامه متن
اپراخانهی سلطنتی جدید در مسقط عمان و موزهی لوور تازهساخت ابوظبی، پرسشهایی اساسی را احیا میکنند: آیا این مؤسسههای جدید ابزارهایی برای سلطهگری غرب هستند؟ آیا فضاهای فرهنگی اینچنینی همساز با زندگی اجتماعی مسلماناناند؟ ادوارد سعید، اپراخانهی خدیو قاهره را یک حماقت و «آیدا» را اپرایی استعماری میدانست. در کتاب «فرهنگ و امپریالیسم» او، فرهنگ اروپایی با فرمانروایی اروپایی تقریباً مساوی انگاشته شده بود. طبق منطق سعید، باید بپذیریم که مؤسسههای فرهنگی جدید در خلیج فارس، نشانگر سلطهی غرب هستند. اما آیا این همهی ماجراست؟ ادامه متن
«بيش از 800ميليون نفر در جهان يا در زاغهنشينهايى که از آهنپاره، چوب و گل ساخته شده زندگى میکنند يا اصلا پناهگاهى ندارند. اين روياى من بوده که براى مشکل مسکن اين افراد فکرى کنم.» اين سخنان زندهياد نادر خليلی، معمار سرشناس ايرانی و مبتکر خانههای ساده خاکی با روشهای سنتی ايرانی است که با زلزلهای که شب گذشته کرمانشاه را لرزاند و بسياری از مردم و بهويژه مردم روستاها را بیخانمان کرد، ارزش و رنگی دوباره میگيرند. ادامه متن
نویسنده: پُل فینچ[۱] مترجم: الیاس کهنسال آیا ساختمان بد همان ساختمان زشت است یا نما فقط یک مسئله ظاهری است؟... ادامه متن
به زعم پاول فینچ حرفهی معماری، از یادمانها تا بحران مسکن باطناً به روابط سیاسی پیوند خورده است. نویسنده: پاول... ادامه متن
دوسالانهی معماری ونیز از دیروز آغاز شد و در ابتدای این رویداد، برندگان این دوره مشخص شدند. تِم یا موضوع... ادامه متن