نویسنده: امیر نجفی | دانشجوی کارشناسی ارشد معماری مسکن دانشگاه علم‌وصنعت «به تجمع ایرانی‌ها در گردشگاه‌ها و روز‌های تعطیل که... ادامه متن
معماری
نویسنده: دسپینا استراتیگاکوس| نویسنده‌ی کتاب «زنان معمار کجا هستند؟» مترجم: نیلوفر رسولی| دبیر سرویس ترجمان برخلاف حضور مؤثر زنان در مدارس... ادامه متن
یک سال پیش، در ۲۶ خردادماه ۱۳۹۴ (16 ژوئن 2015)، جامعه معماری چارلز کورئا را از دست داد. مردی که اغلب به «بزرگ‌ترین معمار هند» شهرت داشت و تأثیر او بر فضای ساخت‌وساز از مرزهای سرزمین مادری‌اش فراتر رفته بود. او که اصالت هندی داشت، در آثارش سبک‌های بومی سنتی را با مدرنیته درهم‌آمیخته بود تا به معماری جذابیت جهانی ببخشد. ادامه متن
تهران امروز تهران امروز با نام کامل اثرگذاری یک شهر، تهران امروز (به انگلیسی: Impressions of a City, Tehran Today) یک فیلم مستند دربارهٔ شهر و مردم تهران است.... ادامه متن
امروزه ما معماران متوجه ارزشی که برای جامعه پدید می‌آوریم نیستیم؛ کار می‌کنیم، اما خودمان را کارگر نمی‌دانیم؛ استثمارمان می‌کنند و از کارمان منتفع می‌شوند اما بی‌خبریم. بااین‌حال همیشه چنین نبوده است. مبارزه‌ی کارگری در حرفه‌ی معماری پیشینه‌ای دارد که باید آن را بازیابیم؛ بلکه آگاهانه‌تر با عادات کاری، دستمزدها و عرف‌های استخدامی‌مان مواجه شویم و «کار» معماری را از این بی‌زبانی به‌درآوریم. با پروردن چنین آگاهی بنیادی و فهمی از ارزش است که می‌توانیم به کارگزاران تیزبینی در دل اقتصاد سیاسی روزگارمان بدل شویم و سرانجام آن را از منظر حرفه‌ی خودمان دگرگون کنیم.
ادامه متن
در جای جای شهرهای کشورمان، پروژه‌های ساختمانی بسیاری هست که مراحل ساخت آن‌ها دچار وقفه‌های طولانی‌مدت شده وبعضی از آن‌ها مدت‌هاست که نیمه‌کاره به حال خود رها شده‌اند. در این یادداشت به چرایی این پدیده نمی‌پردازم، بلکه قصد دارم بخش کوچکی از اتفاقاتی را که برای زیست روزمره‌ی چند تن از خانواده‌هایی که در این پروژه‌ها درگیر بوده‌اند را بیان کنم.ادامه متن
سودمندی مطالعه‌ی تاریخ معماری برای کیست؟ معماران؟
دانشجویان؟ یا صرفا تاریخ‌نگاران معماری؟ ویتمن در این متن با اشاره به چالش‌هایی که در راه نگاشتن تاریخ معماری به دست معماران یا غیرمعماران وجود داشته است، تاریخ معماری معاصر را در مورد تجسس روش‌های بی‌شماری می‌داند که ساخت، تجربه، نمایش و مفهوم فضا، تاریخ انسان را شکل می‌دهند. تا بدان‌جا که چنین مطالعاتی به هدفش در غنی‌کردن درک ما از ارتباطات پیچیده می‌رسد. این چنین مطالعاتی به کار معمارانی می‌آید که چنین تصمیم سیاسی را گرفته‌اند که تاریخ را جدی بگیرند. ادامه متن
دبیران: محسن اکبرزاده، محمد یاراحمدی هر روز خبر ساخت مسجد تازه‌ای می‌رسد و هر مؤمنی باید از این خبر دلشاد... ادامه متن
بیست و ششم آوریل امسال، سی و دومین سالگرد حادثه‌ی هسته‌ای چرنوبیل بود. در این حادثه، انفجار رآکتور [شماره‌ی] چهارِ نیروگاه هسته‌ای چرنوبیل[1] در اوکراین سبب مرگِ آنیِ 31 نفر، پخش ابرهای رادیواکتیو در دیگر نقاطِ اروپا و تخلیه‌ی زمین‌های اطراف نیروگاه به شعاع نوزده مایل شد. اکنون که ۳۲ سال گذشته است، این منظر را از دو جانب تعبیر می‌کنند: یکی از جانبِ حدود و ثغور فنون مهندسی، و دیگری هراس و ویرانی. به بهانه‌ی سالگردِ فاجعه و باران رادیواکتیوش، ما گذشته، حال و آینده‌ی معماری چرنوبیل را بررسی کرده‌ایم، تا سرگذشتِ چشم‌اندازی را که سوخته و ویران شده است اما هنوز ممکن است از خاکستر برخیزد ترسیم کنیم. ادامه متن
در جهانی با انتخاب های بسیار زیاد و فرصت بسیار کم، انتخاب بدیهی ما چشم پوشی از چیزهای عادی است. کارشناس‌ارشد بازاریابی «سث گدین» می‌گوید که چرا وقتی که هدف جلب توجه ماست، ایده‌های بد یا عجیب موفق‌تر از ایده‌های خسته کننده‌اند، دقیقا مثل اتفاقی که در پروژه‌ی موزه گوگنهایم بیلبائو توسط فرانک گهری افتاد. ادامه متن
پرچم‌هایی با عکس چه‌گوارا در ورزشگاه به اهتزاز درمی‌آیند.تماشاگران غالباً به سبک چریک‌ها،لباس‌هایی به رنگ سبز می‌پوشند،کلاه‌هایی شبیه فیدل کاسترو... ادامه متن
«این مسئله‌ی بناست كه در بنیادِ ناآرامی اجتماعی امروز خفته است - معماری یا انقلاب». قریب به یك قرن از نگارش این جمله به دست لوكوربوزیه می‌گذرد و بااین‌حال اگر كسی پا در راه تبیین نسبت معماری و امر سیاسی بگذارد، نمی‌تواند نسبت خود را با این ادعای اضطراب‌آور معین نكند: نقش معماری در ناآرامی‌های اجتماعی امروز چیست؟ حد و حدود تاثیرگذاری‌اش تا كجاست؟ آیا معماری می‌تواند به معنای دقیق كلمه «انقلابی» باشد و وضع موجود را به‌طور كلی تغییر دهد؟ یا در یك كلام معماری با انقلاب چه نسبتی دارد؟ مقاله‌ی پیش رو به مصاف این سوالات رفته است. ادامه متن