بسیاری از مردم، حتی افراد بسیار باهوش، معماری را مهم نمیدانند و به شخص دیگری واگذارش میکنند. ولی برای من چیزی مهمتر از معماری وجود ندارد. معماری دنیای شما را میسازد و بر اینکه چه حسی دارید، چه از لحاظ ذهنی و چه از لحاظ روحی، تأثیر میگذارد. ادامه متن
معماری
مصاحبه کننده: حسین فلاح|پژوهشگر دکتری معماری دانشگاه تربیت مدرس مهندس عبدالحمید نقرهکار برگزیده به عنوان «نظریهپرداز برجسته» در ششمین جشنواره... ادامه متن
در این سخنرانی بامزه و عمیق از تد هیوستون TEDxHouston, ساختمانساز دَن فیلیپس ما را به گشتوگذاری در میان چندین... ادامه متن
به چه دلیل در دانشگاه تحصیل میکنیم؟ بسیاری بدون پرسیدن این سؤال از خود وارد دانشگاه میشوند، یا پاسخهایی سرسری میدهند که تنها نقابی است بر بر این باور عمومی که «باید درس خواند!». خوشبخت کسی که حداقل رشتهٔ مورد علاقهٔ خود را برگزیند. احتمالاً قرار بوده دانشگاه محل تلاقی «اندیشه» و «تولید» باشد؛ تا مبنای فکری، فلسفی یا تکنیکیِ تولید، تأمین شود. حداقل منطق اقتصادی امروز چنین حکم میکند! ادامه متن
«در جهان پیشامدرن قلعه و قصر و دیگر ساختمانهای عظیم، به همان اندازهی دین و قانون و اقتصاد از اجزای اصلی ساختار سیاسی بودند. در جهان مدرن، معماری و سیاست سیستم کارکردیِ جدایی دارند.»
نظریات پاتریک شوماخر، نویسنده و همکار اسبق زها حدید، چه زمانی که دفاعیهای از سرمایهداری ارائه میداد و چه زمانی که پارامتریسیسم را به عنوان خوانشی از معماری قرن بیستویکم معرفی میکرد، مورد بررسی و نقد قرار گرفته است. در این متن جک سلف، معماری، سیاست و پارامتریسیسم را در اندیشهی شوماخر بررسی میکند ادامه متن
پایداری برای اولین بار به عنوان لفظی رسمی در کنفرانس «زمین» در ۱۹۹۲ در ریو مطرح شد آن هم در غالب توسعه پایدار به عنوان عملی که نیازهای امروز را تامین کند بدون آنکه نیازهای نسل بعد را قربانی کند، از آن سال با چالشهای روزافزونی که جوامع در حوزههای مختلف با آن درگیراند. مفهوم پایداری جای خود را به عنوان یک الگوی توسعه به سرعت جا انداخت، پایداری در روزهای آغازین جنبشی به حساب میآمد که به دنبال حفظ منابع برای نسل بعد بود اما نیازها و مسائل حوزهها دیگر به سرعت خود را وارد این مفهوم کردند، برای پایداری هیچ گاه تعریف مشخصی ارائه نشده است و به خاطر طبیعت آن شاید هیچ گاه به تعریفی با مرزهای معلوم هم ختم نشود اما در طول چند دهه اخیر همواره حوزههایی را به خود اضافه کرده است. ادامه متن
ترامپ چگونه به معماری (و شهرها) گند زد؟
از بالا بردن ارتفاع ساختمانها تا ندادن دستمزد پیمانکاران، ترامپ همواره به حرفهی معماری بیاحترامی کردهاست.
پیش از آنکه در نقش استیک فروش، مُبلغ فحش، پیشکسوت در استفاده از کرمهای برنزهکننده، و رئیس جمهور معروف شود، ترامپ غول معاملات ملکی بود؛ ولی نه از نوع محترمشان. موسسهی ترامپ انبوهی از معاملات بد و ساختمانهای مبتذل را پشت سر خود به جا گذاشتهاست. از رها کردن تمام یک شهر و سود بردن از مرگ و فروپاشی آن گرفته تا کلک زدن به معماران و ندادن دستمزد آنها؛ در اینجا لیست کوتاهی از بدرفتاریهای او نسبت به معماری و معماران آورده شده است. ادامه متن
امیرحسین طاهری پیش تر در آثار معماری اش، نگاه متفاوتش را به اثبات رسانده است. نگاهی که با تغییر گفتمان حاکم بر پردازش های فرمی، ساختار و منظر را سوژه اصلی الهام قرار می دهد. با این حال ردیابی ریشه های نگرش او کاری چندان ساده نیست. اما نمایشگاه اخیر عکاسی اش با عنوان ناخودآگاه که می تواند توجه مخاطب را به دیگر آثار عکاسی او نیز که معمولاً بر صفحه شخصی اش منتشر می شود، جلب کند، می تواند دریچه ای باشد به جهان پیچیده و نامکشوف او. در این یادداشت با قرینه یابی آثار عکاسی و آثار طراحی او، نحوی از نگرش به شهر را ردیبابی می کنیم که از زاویه دید های معمول کناره می گیرد و یک ارتباط کاملاً پدیدارشناسانه اصیل را نمایش می دهد. مقوله ای که علی رغم زیاده گویی ها و کم خوانی های متاخر، در کار او بروزی غیرقابل انکار یافته است. ادامه متن
معمار هندی، بالکریشنا دوشی مدتهاست اهداف جایزهی معماری پریتزکر را به بهترین نحو نمایش میدهد. او بیش از شصت سال است که در معماری فعالیت میکند و خدمات مهمی به بشریت کرده است. در این متن نگاهی داریم به بیانیهی هیئت ژوری جایزهی پریتزکر که این جایزه را بهدلیل معماری فوقالعادهی دوشی در صدها ساختمانی که ساخته؛ تعهدی که نسبت به کشورش و اجتماعاتی که برای آنها طراحی میکند، ابراز داشته؛ تاثیر او بهعنوان معلم؛ و الگویی که برای متخصیصن و دانشجویان سراسر جهان در طول فعالیت حرفهایش بهوجود آورده است، این جایزه را به وی اهدا میکند. ادامه متن
سباستین شوتایسر| عکاس در مقام یک دانشجوی عکاسی که با دوچرخه چند ماه در سالهای ۱۹۹۶ و ۱۹۹۷ در درههای... ادامه متن
عنوان این نوشتار شاید واقعبینانهترین توصیف از وضعیت کنونی جامعۀ معماری ایران باشد. بیشک مهمترین تحول و عامل موثر در جامعۀ معماری ایران در پانزده سال اخیر، افزایش بیحساب و کتاب و غیرمسئولانۀ ظرفیت پذیرش دانشجوی معماری بوده است که باعث شده است جامعۀ معماری ایران چندین برابرشدن جمعیت را در مدتی کوتاه تجربه کند. طبیعی است که این افزایش عددیِ بیبرنامه و بیپشتوانه باعث افت و کاهش سواد و سطح دانش دانشجویان و فارغالتحصیلان معماری گشته است. در واقع با نمونۀ بارزی از فداکردن کیفیت آموزشی برای بالابردن کمیت روبهرو هستیم؛ بهگونهای که در حال حاضر درصد بسیار اندکی از جمعیت جامعۀ معماری کشور دارای حداقلهای معمارانۀ لازماند.ادامه متن
تونی مَنفرِد ترجمه: احمد افلاکیان نزدیک به یک سال پس از برگزاری جامجهانی ۲۰۱۴، از مجموع دوازده استادیومی که... ادامه متن