تهران شهری است که یک توریست غربی را گیج و منگ می‌کند. زلم‌زیمبوهای آهن و شیشه که لندن و نیویورک را تسخیر کرده‌اند در اینجا چندان به چشم نمی‌خورند و اغلب در گستره‌ای بِژگون از آجر و بتن محو شده‌اند؛ همان‌طور که معماری گذشتۀ ایران نیز به طرز ملموسی از نظر غایب است. در عوض تهران فرشی است چهل‌تکه از بزرگراه‌ها، بلوک‌های اداری، نقاشی‌های دیواری رنگ و رورفته، قصابی‌های مزین به لامپ‌های مهتابی و نئون و البته، مراکز خرید. هیچ‌کس (حتی خود تهرانی‌ها) نمی‌دانند هویت این شهر چیست و به کدام سو پیش می‌رود. ادامه متن
از زبان معمار: این پروژه بخشی از نوسازی وسیع‌‌تر ویلای مستقلی بر بالای دامنه‌های ولاکنبرگ است. کارفرمای این پروژه آلاچیقی... ادامه متن
ساختمان پست مرکزی تبریز یکی از نمونه‌های شاخص معماری مدرنیستی رایج در پهلوی دوم است که با نمای شیشه‌ای و بتنی عریانش، برای سال‌های طولانی به عنوان نشانه‌‌ای شهری در خیابان ارتش جنوبی تبریز ایفای نقش می‌کرد. فرم‌پردازی، مصالح، اجرا و موقعیت ممتاز این ساختمان، آن را به حق جزو آن دسته از بناهای مدرن قرار می‌دهد که نیازمند حفاظت و قرارگیری در ذیل عنوان «میراث معماری مدرن» هستند. با این حال پس از بی‌توجهی به مرمت اصولی نمای بتنی و سطوح شیشه‌ای ساختمان، اینک مدتی است که تغییرات سوال‌برانگیزی بر روی آن در حال اعمال‌شدن است. از رنگ کردن سطوح بتنی گرفته تا نصب بیلبوردهای تبلیغاتی، بنرها و تبدیل فضای داخلی و یکی از طبقات آن به خرده‌فروشی‌ها و بازارچه‌ای با کارکردی مغایر عملکرد اصلی ساختمان.ادامه متن
اسکار نیمایر، معمار، مجسمه‌ساز و طراح برزیلی، دارنده جایزه معماری پریتزکر و پرینس‌آو‌استوریاس، دارنده نشان صلح لنین، مدال شوالیه و...که به‌واسطه خلق حجم‌های بتنی منحنی شهرت دارد، دسامبر امسال پس از 78 سال کار مستمر در معماری و به پایان رساندن حدود 600 پروژه در برزیل و سایر نقاط جهان در سن 104 سالگی از دنیا رفت. به پاس سال‌ها تلاشش برای معماری معاصر به روایت آثار و نظریات او می‌پردازیم. ادامه متن
معمار ناهم‌آوای سرسخت، معمار ضد معمار ستاره‌ها «لبس وودز»، سه‌شنبه ۳۰ اکتبر ۲۰۱۲ در سن 72 سالگی، درگذشت. اوبیشتر به واسطه‌‌ی کارهایی که اکثر قریب به اتفاقشان روی کاغذ ماندند، شناخته می‌شود. وودز در طول حیات حرفه‌ای طولانی‌اش غالباً درگیر سرزنش بناهای کسل‌کننده بود و در برابر وسوسه پول و ثروتی که معمارهایی شبیه به رم کولهاس و زاها حدید را به مشاهیر معماری تبدیل کرد، مقاومت نشان می‌داد.
ادامه متن
پیشرفت‌های اخیر در علم عصب‌شناسی به عامل مهم دیگری در تفاوت معماری مدرن اشاره دارند: یکی از دلایل تفاوت معماری مدرن با ساختمان‌های قدیم، این بود که بنیان‌گذاران اصلی آن اساساً دنیا را به حالت «عادی» نمی‌دیدند؛ یعنی نمی‌توانستند ببینند. مغزهای آنها تحت تاثیر آسیب‌های جنگ، دگرگون شده بود؛ یا مانند لوکوربوزیه، اختلال مغزیِ ژنتیک داشتند. گرچه نظرات آنها درباره‌ی «طراحی خوب» نشانگر استعداد، بلندپروازی، و انگیزه‌ی آنها است، اما علاج‌ها و اصلاحات مدنظرشان اشاره به اختلالات مغزی خاصی دارد. ادامه متن
فیلیپ جانسون حتی امروز هم سال‌ها پس از مرگش کماکان چهره‌ای مناقشه‌برانگیز است؛ همچون یک کاغذ تورنسل برای معماران: چهره‌ای به طور همزمان محبوب و فحش‌خور. ادامه متن
تصور اینکه سینما در خلاء شکل بگیرد، دشوار است. بدون وجود صحنه برای خلق فضایی که فیلم روایت می‌کند، نمی‌توانیم از واقعیت بهه دنیای فیلمی که در آن غرق هستیم، سفر کنیم. سینما به عنوان معماری. عنوانی برای تعامل میان سینما و معماری. معماری ذاتی بیان سینمایی و ماهیت سینمایی تجربه معمارانه، دیالوگی پیچیده و اغلب اوقات چندمنظوره بین این دو رشته است. ادامه متن
کنراد واکسمان، مهندس سازه و معمار آلمانی عمیق‌تر از هر کس دیگر به نیازها و منافع معماری صنعتی‌شده می‌اندیشید. واکسمان برای اولین بار با ساخت خانه‌ای در حومه‌ی برلین برای آلبرت اینشتین توجه عموم را به خود جلب کرد و بعدها با ایده‌هایی که برای پیش‌ساختگی پرورش داد نقش موثری در پیش‌برد معماری مدرن ایفا کرد. در این متن مختصری به زندگی و دستاوردهای واکسمان می‌پردازیم. ادامه متن
در این متن نگاهی داریم به ادعای بیترز کُلومینا مبنی بر اینکه مجله‌ی پلی‌بوی علت اصلی ورود مدرنیسم به جریان اصلی زندگی امریکایی در دهه‌های بعد از جنگ جهانی است. بر اساس این ادعا، هفنر، سردبیر مجله‌ی پلی‌بوی این جریان را رواج داده است و مجله‌ی پلی‌بوی بیشتر از هر مجله‌ی معماری دیگری یا حتی موزه هنر مدرن به رواج طراحی و معماری مدرن کمک کرده است. ادامه متن
موزه‌ی گوگنهایم بیلبائو بیست سال قبل، در اکتبر سال ۱۹۹۷ افتتاح شد و این روزها در حال برگزاری جشن... ادامه متن
در سال 1925، در نمایشگاه هنرهای تزیینی پاریس، لوکوربوزیه به طراحی یک پاویلون با عنوان «پاویون روح نو» اقدام کرد. وی در یادداشت خود برای این پاویلون، این طرح را رسیدن به پاسخ مسائلی می‌دانست که سال‌ها با آنها دست‌به‌گریبان بود و در جست‌وجوی یک طرح آرمانی و پاسخ‌گو به مسئله نیازهای معماری و شهرسازی عصر حاضر بود. ادامه متن