معماری

پایداری برای اولین بار به عنوان لفظی رسمی در کنفرانس «زمین» در ۱۹۹۲ در ریو مطرح شد آن هم در غالب توسعه پایدار به عنوان عملی که نیازهای امروز را تامین کند بدون آنکه نیازهای نسل بعد را قربانی کند، از آن سال با چالش‌های روزافزونی که جوامع در حوزه‌های مختلف با آن درگیراند. مفهوم پایداری جای خود را به عنوان یک الگوی توسعه به سرعت جا انداخت، پایداری در روزهای آغازین جنبشی به حساب می‌آمد که به دنبال حفظ منابع برای نسل بعد بود اما نیازها و مسائل حوزه‌ها دیگر به سرعت خود را وارد این مفهوم کردند، برای پایداری هیچ گاه تعریف مشخصی ارائه نشده است و به خاطر طبیعت آن شاید هیچ گاه به تعریفی با مرزهای معلوم هم ختم نشود اما در طول چند دهه اخیر همواره حوزه‌هایی را به خود اضافه کرده است. ادامه متن