«… اگر قصاب محل شما، به برادر کوچکتان گفت پسر تخس ِ پلاک ۴۷، آیا شما نیز زین پس برادر خود را به همین نام خواهید خواند؟ تعریف هویت مجموعه زیستی ما مبتنی بر نام‌گذاری و یا برنامه‌دهی دیگران همین‌قدر مایه تمسخر است که اصرار یک ایرانی بر واژه‌ی «خلیج عربی». هرچند هرکسی می‌تواند هر چیزی را به هر نامی صدا بزند، اما به رسمیت شناختن و بدان ندا پاسخ گفتن مسئله دیگری است.کشوری با عمری چند دهه‌ای که بر سه جزیره ایرانی ادعای مالکیت دارد، پرچم‌دار برگزاری جایزه‌ای شده که نام استعماری خاورمیانه را به دوش می‌کشد. اگر به برگزیده‌های دوره‌های اول نگاه کنید، تقریباً تمام برندگان، دفاتر و شرکت‌های نامدار اروپایی هستند. سپس در چرخشی تمام‌عیار، برندگان جایزه به کشورهای مؤثر در محدوده جعلی خاورمیانه اختصاص پیدا می‌کنند، جایزه‌ها در ابتدای امر به‌شدت نیازمند برندگان شناخته‌شده و اعتبار زا هستند. سالیان که بگذرد، منطبق بر منطق سرمایه‌داری، این اعتبار انباشته، سود افزوده‌ای دارد که حالا به سرایه‌دارهای قبلی، اجازه مدیریت و جریان‌سازی می‌دهد…»