معماری

مروری بر ادبیات گردآمده امروزین حول موضوع معماری اسلامی و خاصه مسجد آشکار می‌کند که در بسیاری از موارد برای بررسی جوانب گوناگون امر، به رویکردهای فلسفی رجوع شده است. با این حال رجوع به فلسفه معمولا نه به عنوان یک چهارچوب زاینده محتوا، بلکه به عنوان ساختاری تبیینی و تئولوژیک، صرفا در جهت تأیید منویات نگارندگان و تثبیت مواضعی است که در بسیاری از موارد، آغشته به تجربه عملی آنها نیز بوده است. چنین وضعیت غیرقابل اطمینانی سبب شده رویکردهای فلسفی به معماری اسلامی، سویه‌ای عملی و قابل استناد برای طراحان در پی نداشته باشد. ابهام‌زدایی از کارکردهای فلسفه در مطالعه معماری اسلامی سبب شد از دکتر مرضیه پیراوی ونک بخواهیم در شمایل یک درس‌گفتار به نقد ادبیات موجود بپردازد. ادامه متن

تخریب سازمان‌یافته‌ی بافت‌های تاریخی در ایران پیشینه‌ی کمی ندارد. اولین تخریب‌ها در ابتدای قرن حاضر شروع شد، ولی از هم گسیختن و متلاشی کردن گسترده‌ی بافت تاریخی شهرهای ایران از اواخر دهه‌ی شصت شروع شد. ماجرایی غمناک که بر شهرهای زیادی رفت: کرمان، اصفهان، مازندران، مشهد و… . از میراث عظیم شهرهای ما، جز در انگشت‌شماری همچون یزد، چیز زیادی باقی نمانده است. امروز از آن بافت‌های زنده در شهرهای‌مان، تکه پاره‌هایی نیمه‌جان در این کوچه و آن محله به جا مانده است و حتی پیکری برای تدفینشان هم باقی نمانده.ادامه متن

معمار هندی، بالکریشنا دوشی مدت‌هاست اهداف جایزه‌ی معماری پریتزکر را به بهترین نحو نمایش می‌دهد. او بیش از شصت سال است که در معماری فعالیت می‌کند و خدمات مهمی به بشریت کرده است. در این متن نگاهی داریم به بیانیه‌ی هیئت ژوری جایزه‌ی پریتزکر که این جایزه را به‌دلیل معماری فوق‌العاده‌ی دوشی در صدها ساختمانی که ساخته؛ تعهدی که نسبت به کشورش و اجتماعاتی که برای آنها طراحی می‌کند، ابراز داشته؛ تاثیر او به‌عنوان معلم؛ و الگویی که برای متخصیصن و دانشجویان سراسر جهان در طول فعالیت حرفه‌ایش به‌وجود آورده است، این جایزه را به وی اهدا می‌کند. ادامه متن