در زمانه ایستادگی‌های عظیم زندگی می‌کنیم. ایستادگی در برابر شیوع جلوه‌گری‌ها، رشد بی‌رویه‌ی فنون دیجیتال و نیز بازاریابی شهری و شعارهای سطحی‌نگرانه‌اش. این مقاومت واکنشی است که حمایت نسل‌های جدید را با خود دارد. نسل‌هایی که معماری و گفتمان‌هایی همچون نوستالژی برای معماریِ شهر را که در اوایل دهه‌ی نود از صحنه محو شدند نبش قبر می‌کنند. از کسانی که با نرم‌افزار ایلاستریتور تخیلی سترون و منجمد را مثل رمزنگاران طرح می‌ریختند و کسانی که تبلیغ نظریه‌های سیاسی نیم قرن پیش را برای پیش‌برد سناریوهای نامحتمل شهری می‌کردند، اکنون شاهد بازگشتی به ایده‌ها، خصائل سبکی و مراجعی هستیم که مشتاقانه سودای مرمت و بازیابی دارند یا دست کم می‌خواهند در برابر سبکی تحمل‌ناپذیر مضحکه‌ی معمارانه‌ای که صورت چهارگوشه‌ی سیاره‌مان را مخدوش کرده بایستند.ادامه متن
تصور آینده: شهرسازی و معماری در عصر پساکرونا
بررسی تاثیر بیماری‌های همه‌گیر بر معماری و شهرسازی [قسمت دوم]
وقتی میلیون ها نفر از مردم منزوی شده و از خانه کار می‌کنند، خانه باید چه ویژگی‌هایی داشته باشد؟ هنگامی که مردم نمی‌توانند سفر کنند، نقش هتل‌ها چیست؟ وقتی تجمع در اماکن عمومی مجاز نیست، شهرها و فضاهای عمومی چگونه تغییر می‌کنند؟ از نظر مراکز درمانی و طراحی داخلی، چه تغییراتی باید اعمال کرد؟ جزئیات معماری بهداشتی برای در امان ماندن از یک دنیاگیری دیگر نظیر بحران کنونی چگونه باید باشد؟ همه اینها سوالاتی هستند که باید هر چه سریع‌تر پاسخ داده شوند و معماری و رابطه آن با انسان را دوباره تعریف کنند. ادامه متن
نویسنده: فیل کافی از دفتر معماری کافی ساختمان‌های آلتو به‌مثابه‌ی گنج‌های ملی شناخته می‌شوند، ولی همان‌قدر محلی هستند و در... ادامه متن
نام نادر خلیلی کمتر در هم‌نشینی با نام همسر و همکارش مویرا موزر خلیلی[۱] ذکر می‌شود[۲]. با این حال، این... ادامه متن
تهران امروز تهران امروز با نام کامل اثرگذاری یک شهر، تهران امروز (به انگلیسی: Impressions of a City, Tehran Today) یک فیلم مستند دربارهٔ شهر و مردم تهران است.... ادامه متن
متفکران غربی سال‌هاست که در بستر اجتماعی-اقتصادی ویژه‌ی خود درباره‌ی ارتباط دو مقوله‌ی «معماری» و «سیاست» اندیشیده‌اند و حاصل تأملات‌شان را مکتوب کرده‌اند. بااین‌حال متون اغلب این متفکران تاکنون به زبان فارسی ترجمه نشده است. با عنایت به همین فقدان، در این پرونده کوشیده‌ایم مقالاتی را گردآوری و ترجمه کنیم که هریک از منظری خاص رابطه‌ی «معماری» و «سیاست» را در مرکز توجه خود قرار داده باشند. این مقاله‌ها از ارتباط میان «معماری» و «انقلاب» سخن می‌گویند؛ از سرشت سیاسی معماری می‌پرسند، سیاست را درون روابط کالایی حاکم بر رشته‌ی معماری جست‌وجو می‌کنند، نسبت معماری و سیاست را مسئله‌دار می‌کنند و از چگونگی تولید نظریه‌های سیاسی پیرامون معماری سخن می‌گویند. گرچه بستر اجتماعی خالقان این آثار با ایران تفاوت دارد، نوشته‌های آنان می‌تواند برای جامعه‌ی معماری ایران آموزنده و خواندنی باشد. ادامه متن
قرار است پلاسکو خراب شود. پیش از آن فراخوانی داده شده تا هر کس خاطراتش را در مورد پلاسکو بنویسد و عکس‌هایش را بفرستد. شماره‌ای از مجلۀ «آنگاه» نیز به پلاسکو می‌پردازد. روز موعد می‌رسد و مردم، بزرگان و روزنامه‌چی‌ها همه جمع‌اند. پس از نطق غرای فلان نویسنده و صحبت در مورد طرح جایگزین توسط شهردار، پلاسکو منفجر می‌شود تا فردایش نوعروسی جایگزین آن شود. این داستان می‌توانست حکایت مرگی طبیعی برای این پیر بلند قامت باشد. یا شاید این یکی داستان بهتری است: اگر علم کمیاب مرمت معماری معاصر می‌بود، پلاسکو چند صباحی از زیر بار کار رها می‌شد، زگیل کولرها را از بدنش می‌کندند، دیوارهایش را بر می‌داشتند و پلاسکو به عنوان سمبل ایران مدرن بازسازی و بازمتولد می‌شد. استیل‌های جدید جای فولادهای قدیم اش را می‌گرفت و فروشگاه‌های مدرن جای قدیمی‌ها می‌نشست. اینجا پلاسکو حیات دوباره می‌جست. ادامه متن
سنت مجموعه‌سازی و قرارگیری مسجد جامع در کنار مقبره علما و بزرگان مذهبی (اولیاءالله) علاوه بر همه دلایل ساختاری و کالبدی معمارانه و شهرسازانه خود، دارای دلایل باطنی و معنایی خاصی است که ریشه‌ای عمیق دارد در برخی روایات اسلامی و اعتقادات خاص معماران و مردم در نحوه تعامل انسان با روح حاکم بر مکان و اثر جاری انسان‌هایی که روزگاری در مکانی حضور داشته‌اند - و امروز دیگر حضور کالبدی در آن مکان ندارند. مجموعه مسجد جامع و مقبره و خانقاه شیخ عبدالصمد نطنزی، یکی از مهم‌ترین نمونه‌های قرارگیری مقبره یک «پیر» در جامعه انسانی در کنار یک «پیر» در جامعه کالبدی معماری (مسجد جامع) است.ادامه متن
اعتراضات چند سال اخیر در نقاط مختلف جهان مکرر نام «میدان»ها را در اخبار به گوش رسانده است؛ این مقاله توضیح می‌دهد که چگونه طراحی شهری امکان مشارکت‌های عمومی خصوصا برای اعتراضات گروهی را فراهم می‌کند و چگونه حکومت‌های توتالیتر با علم به این موضوع با تهدید یا گستردگی شدید میدان رفتارهای اجتماعی را کنترل می‌کنند. ادامه متن
«باغ کتاب تهران». این یکی از نام‌هایی بود که به کرّات در رسانه‌های کشور در نیمه‌ی اوّل سال ۱۳۹۶ شنیده می‌شد. خبر هیجان‌انگیزی به‌نظر می‌رسید؛ اینکه فضایی مختص و متمرکز برای فروش کتاب در قلب تهران، لابه‌لای تپه‌های عباس‌آباد قرار است ساخته شود. فضایی شبیه به نمایشگاه کتاب تهران، با امکانات و آرامشی بیشتر که خریدن کتاب را تبدیل به تجربه‌ی لذت‌بخش‌تری کند و در عین‌حال به مرکزی برای کتاب‌دوستان تبدیل شود. پاییز ۹۶ رسید و پروژه‌ی باغ کتاب برنده‌ی بخش ساختمان‌های عمومی جایزه‌ی معمار، این معتبرترین جایزه‌ی معماری کشور نیز شد. تمام اینها به مخاطب، کسی که روزی از روزهای آذر ۱۳۹۶ تصمیم می‌گیرد به این پروژه‌ی عظیم، بلندپروازانه و –لابد- از لحاظ معمارانه ارزشمند سری بزند، مژده‌ی تجربه‌ی فضایی لذت‌بخش و کاربردی را می‌دهد. با این‌حال، حدود شش ماه پس از افتتاح این پروژه، بهترین واژه برای توصیف آنچه با بازدید «باغ کتاب تهران» بر همان مخاطب عارض شد این بود: بُهت!ادامه متن
والس با کرونا در کوچه‌ی سیزدهم
مروری بر پیشنهادهای معماران برای «زندگی با کرونا» در آثار مسابقه‌ی «نکسا ۳۴»
حالا هشت‌ماهی می‌شود که کووید-۱۹ در شهرهای ما پرسه می‌زند و ما به درون خانه‌هایمان عقب‌نشینی کرده‌ایم. از اخبار و تحلیل‌ها بر می‌آید حداقل یک سالی اوضاع با همین شدت برقرار است و بعدش هم رفتنی نیست، شاید کمی آسیب‌زایی‌ش کمتر شود، مثل سرماخوردگی با بشر بماند و مثل آنفولانزا که هر سال با نسخه‌ی جدید شگفت‌زده‌مان کند. باید به بعد از روزهای قرنطینه موقت فکر کنیم، باید زندگی کردن با این ویروس را یاد بگیریم و محیط‌مان را با آن سازگار کنیم. رقابت معماری برای سی‌وچهارمین ساختمان گروه ساختمانی نکسا تلاشی برای کشف و تمرین راهکارهای این سبک زندگی جدید است. ادامه متن
بسیاری از مردم، حتی افراد بسیار باهوش، معماری را مهم نمی‌دانند و به شخص دیگری واگذارش می‌کنند. ولی برای من چیزی مهم‌تر از معماری وجود ندارد. معماری دنیای شما را می‌سازد و بر اینکه چه حسی دارید، چه از لحاظ ذهنی و چه از لحاظ روحی، تأثیر می‌گذارد. ادامه متن