معماری معاصر ایران

گفت‌وگوی کوبه با کمال کمونه گفت‌و‌گوکنندگان: حسین الماسی ستوده، سیده‌شیرین حجازی، کامیار صلواتی در اردیبهشت‌ماه سال گذشته به‌بهانه پروژه‌ای درسی،... ادامه متن

اگر بزرگ‌ترین بنای فرهنگی شهر نباشد، یکی از بزرگ‌ترین‌هاست. معمار آن مهندس صارمی بود و ما کرمانشاهی‌ها از اینکه بعد از مدت‌ها پروژه‌ای را به یک معمار داده‌اند خوشحال بودیم؛ چه چیزی بهتر از این که می‌توانستیم از این پس ساختمانی را از نزدیک ببینیم که تا قبل از آن آثار معمارش را فقط در مجله‌ها دیده بودیم. منتظر بودیم، انتظار می‌کشیدیم همچون اسمی که بعد‌ها روی آن گذاشتند. بالاخره انتظار‌ها به سر آمد و ساختمانش افتتاح شد، اما این بود بنایی که انتظارش را می‌کشیدیم؟! قرار بود محلی برای جمع شدن باشد، برای مشارکت، حتی برای گرفتن عکس یادگاری؛ از آن جنس ساختمان‌هایی که اطرافشان همیشه شلوغ است. اما باید پرسید که آیا این ساختمان در تحقق اهداف خود موفق بوده است؟ ادامه متن

تخصصش طراحی موزه است. اگر بخواهیم دقیق‌تر بگوییم طراحی داخلی موزه، و اگر بازهم بخواهیم دقیق‌تر باشیم، مرمت و چیدمان داخلی موزه. نسرین فقیه شاید از اولین معماران زن شناخته‌شده‌ی ایرانی باشد. دکترای معماری‌اش را درسال ۱۹۶۹م از دانشگاه ونیز گرفت. در سال ۱۹۷۳م در رشته‌ی طراحی محیط از مدرسه‌ی معماری دانشگاه یِیل فارغ‌التحصیل شد. سپس به ایران آمد. فقیه در سال ۱۳۶۲، یعنی ۱۹۸۲م از ایران خارج و به فرانسه رفت، و با آغاز به کار دفترش فعالیت‌های معماری‌اش را آغاز کرد. مرمت و طراحی داخلی موزه‌ی اورسی و هچنین بازسازی گنیجنه دائم ژرژپمپیدو از تجارب او در آن سال‌ها است. ادامه متن

به مناسبت جام‌جهانی نگاهی داریم به ورزشگاه‌ آزادی، سازه شاخص اثر عبدالعزيز فرمانفرمايان. کم‌بود مستندات و غیاب معمار این بنا باعث شده است تا این بنا، که یکی از بزرگ‌ترین ورزشگاه‌های جهان و نمادی از تهران است، بدل به اثری غریب شود. ادامه متن