مصاحبه بهرام شیردل با سعید برآبادی در روزنامه شرق، مورخ ۲۹ خرداد ۹۵، چیز جدیدی دارد و ندارد. آنچه او... ادامه متن
دکتر محمود ترابیان دانش آموخته دوره دکترای معماری و شهرسازی از دانشگاه فلورانس ایتالیاست و سال‌ها نیز در دانشگاه های... ادامه متن
گفتگویی با دکتر خلیل حاجی پور، عضو هیات علمی دانشگاه شیراز و عضو هیات مدیره شهر جدید «صدرا» صدرا شهری... ادامه متن
هر بار از کنارش می‌گذشتم وسوسه می‌شدم که زنگ در را بزنم و از صاحبش پرس‌وجو کنم که معمار این... ادامه متن
برندگان جایزه‌ی معمار که به دلیل قطع پخش زنده و عدم اعلام رسمی برگزارکننده تا الآن به طور شفاهی نقل... ادامه متن
سرای روشن در خیابان ناصرخسرو، به گواه تاریخ حک‌شده روی کاشی‌هایش، در سال 1311 تأسیس شده است: سال‌های میانی حکومت پهلوی اول و دوره‌ی آغوش گشودن به روی جهان مدرن از سویی، و نگریستن به جهان باستان از سوی دیگر. ساختمان سرای روشن، بالاتر از کوچه‌ی مروی و نرسیده به خیابان صوراسرافیل، این دو گرایش متناقض را به‌خوبی بازتاب می‌دهد: از همان بخش بالایی بنا، هم می‌توانیم فرشته‌های نیمه‌برهنه‌ای را ببینیم که از معماری اروپایی به بنا راه یافته‌اند، و هم نماد اهورامزدا را که میراث معماری دورۀ هخامنشی است. مجسمه‌ها و ستون‌ها و تزییناتِ وام‌گرفته از معماری باروک، نشانی از نوسازی پرشتاب زمانه‌ی خود هستند، و نماد اهورامزدا و کاشی‌کاری‌های برگرفته از معماری ایرانی به وسوسه‌ی گذشته گواهی می‌دهند. ادامه متن
خانه‌ی تاریخی ملکه توران در خیابان پسیان که یکی از بازماندگان نسل معماری معاصر ایران هست، در حال تخریب بود که... ادامه متن
مجله معماری “دیزین ” (DEZEEN MAGAZINE) در گزارشی نوشت، ایران در آستانه دوره جدیدی از معماری نوین همزمان با رفع... ادامه متن
پرونده‌ی پلاسکو: پایگاه رویدادهای معماری پس از آتش‌سوزی و فروریختن ساختمان پلاسکو پرونده جامعی به قلم متخصصین حوزه معماری و... ادامه متن
گفت‌وگوی کوبه با کمال کمونه گفت‌و‌گوکنندگان: حسین الماسی ستوده، سیده‌شیرین حجازی، کامیار صلواتی در اردیبهشت‌ماه سال گذشته به‌بهانه پروژه‌ای درسی،... ادامه متن
اگر بزرگ‌ترین بنای فرهنگی شهر نباشد، یکی از بزرگ‌ترین‌هاست. معمار آن مهندس صارمی بود و ما کرمانشاهی‌ها از اینکه بعد از مدت‌ها پروژه‌ای را به یک معمار داده‌اند خوشحال بودیم؛ چه چیزی بهتر از این که می‌توانستیم از این پس ساختمانی را از نزدیک ببینیم که تا قبل از آن آثار معمارش را فقط در مجله‌ها دیده بودیم. منتظر بودیم، انتظار می‌کشیدیم همچون اسمی که بعد‌ها روی آن گذاشتند. بالاخره انتظار‌ها به سر آمد و ساختمانش افتتاح شد، اما این بود بنایی که انتظارش را می‌کشیدیم؟! قرار بود محلی برای جمع شدن باشد، برای مشارکت، حتی برای گرفتن عکس یادگاری؛ از آن جنس ساختمان‌هایی که اطرافشان همیشه شلوغ است. اما باید پرسید که آیا این ساختمان در تحقق اهداف خود موفق بوده است؟ ادامه متن
تخصصش طراحی موزه است. اگر بخواهیم دقیق‌تر بگوییم طراحی داخلی موزه، و اگر بازهم بخواهیم دقیق‌تر باشیم، مرمت و چیدمان داخلی موزه. نسرین فقیه شاید از اولین معماران زن شناخته‌شده‌ی ایرانی باشد. دکترای معماری‌اش را درسال ۱۹۶۹م از دانشگاه ونیز گرفت. در سال ۱۹۷۳م در رشته‌ی طراحی محیط از مدرسه‌ی معماری دانشگاه یِیل فارغ‌التحصیل شد. سپس به ایران آمد. فقیه در سال ۱۳۶۲، یعنی ۱۹۸۲م از ایران خارج و به فرانسه رفت، و با آغاز به کار دفترش فعالیت‌های معماری‌اش را آغاز کرد. مرمت و طراحی داخلی موزه‌ی اورسی و هچنین بازسازی گنیجنه دائم ژرژپمپیدو از تجارب او در آن سال‌ها است. ادامه متن