۱۲ اثر تحسین‌شده دوسالانه معماری ونیز

دوسالانه معماری ونیز بی‌تردید یکی از برترین رویدادهای معماری است. این رویداد که گردهمایی بیش از ۶۰ کشور است، فرصتی را در اختیار معماران، عکاسان، هنرمندان، منتقدان و محققان قرار می دهد تا آخرین ایده‌هایشان را نمایش دهند و به کاوش در مرزهای جدید معماری بپردازند سرزندگی معماری از همین نگرش پویا به محدوده‌های مختلف معماری ناشی می‏‌شود، محدوده‌هایی که در پهنه‌ی بخش های مختلف جهان گسترده شده و نشان می‌دهد معماران چگونه به نیازهای خاص و نو پاسخ می‌­دهند . این رویداد دوسالانه در نظر دارد تا بار دیگر به گسست میان معماری و جامعه شهری، که در دهه‌های اخیر تنها از دید معماری بدان نگریسته شده و هنوز هم برای دیگران غیرضروری به شمار می‌آید، واکنش نشان دهد.

در ادامه به معرفی ۱۲ مورد از آثار منتخب سردبیر تیم آرک­دیلی خواهیم پرداخت:

پالایش و ساخت این اثر مورد تحسین، روی آب جایی خارج از آرسنال انجام شده، و حضور آن در دوسالانه‌ی معماری ونیز به ما در این اثر یک فرصت غیرقابل اجتناب برای تجربه نبوغ، تماشا و ادراک چگونگی پاسخ طراح به یک چالش منحصر به­ فرد پروگرامیک را می‌­د­­هد.

الخاندرو آراونا برای اتاق مقدماتی که جزئی از یک رویداد وسیع بین­‌الملی معماری مثل بینال ونیز متشکل از ده ها گروه حرفه ای از معماران سراسر جهان می‌باشد، از صد تن مواد دورریختنی که قبلا در بینال هنری ۲۰۱۵ ونیز استفاده شده بود استفاده کرده است. با بازیافت ۱۰۰۰۰ متر مربع تخته گچی و ۱۴ کیلومتر فلز برای آماده سازی طرح آروانا و ، تیم ELEMENTAL اثر برجسته ای از نوع خود را درنمایشگاه به عرصه گذاشته، تجلی نبوغ و سخت­‌کوشی.

در هر دو فرم کالبدی و مفهومی، این نمایشگاه با شیطنت برخی از سوالات عمیق و لازم را می‌پرسد: چگونه معماری می‌تواند میراثی را تصاحب کند، در حالی که هنوز در حال تغییر و پیشرفت است؟ این یک پرسش مهم جاری در کشورهای حوزه‌ی اسکاندیناوی (فنلاند، نروژ و سوئد) است.

این اثر هر چند که این یک درخواست خاص برای مشارکت ملی برخلاف جریان سال ۲۰۱۴ نیست، ولی این غرفه به خوبی به ندای آراونا پاسخ داده و نشان می‌دهد چگونه نسل جوان معماران آمریکای لاتین اصول و پایه آثار خود را بر پایه­ کار جمعی و مدیریت جامعه می‌چینند و همچنین فرصت بازدید دوباره‌‌ی تنها غرفه طراحی شده توسط کارلو اسکارپا، کسی که اثر او برای سال های متمادی به دلیل بازسازی بسته شده بود را فراهم می‌کند.

تحفه پرتغالی ها به دوسالانه امسال در خارج از دو محل معمول بینال یعنی آرستال و ژیادنی واقع شده است، بنابراین برای رسیدن و دست یافتن به پاویون تنها می‌توان از طریق آلوارو سیزا کامپو دی مارته (۱۹۸۵) راه را یافت. این امر با کار های سیزا در مسکن اجتماعی در پورتو، برلین، لاهه، و ونیز، با چهار مستند و متون شفاف و موردی آثارش در زمینه‌های اجتماعی امروز از قبیل: نوسازی، مشارکت اجتماعی، و ادغام “دیگران” (بخوانید: مهاجران) گره خورده است.

این طرح به طور غیر منتظره عاطفی و همچنین آموزشی است و هدفش مبارزه با فقر با کمک گرفتن حافظانه از پوشش گیاهی اکوسیستم آمازون است. هر کسی می‌تواند در این برنامه “طرح سلوا (طرح جنگل)،” با مقیاس بزرگ برای بازسازی مدارس در مناطق صعب‌العبور آمازون پرو (نواحی زیر سلطه حکومتی دولت پرو از جنگل وسیع آمازون) مشارکت داشته باشد. این طرح فرصت اینکه بازدیدکنندگان با برخورد تعاملی و اینتراکتیو به توسعه طرح های خود و ارائه پیشنهادات از طریق کد QR بپردازند را می‌دهد.

کانسپتی که در آن مدیران هنری غرفه استرالیا برای پاویون استفاده کرده‌اند بیشتر شبیه به یک جعبه‌ی جادویی است، که به ارائه یک جنبه فرهنگی قابل توجه از طراحی شهری همه ­جانبه می­‌پردازد، نمایشی ادراکی از بازتاب متغییر آب بر دیوار، یک داستان و موسیقی در حال حرکت، غرفه استرالیا به شما اجازه می‌دهد تا شما از گرمای روز و تامل در جهان دوردست به صورت همزمان فاصله بگیرید، حسی ناآشنا.

این سازه آجر و سیمانی که برنده‌ ی شیر طلایی شده انگار برای سرپیچی از جاذبه در لحظه اعمال نیرو و بروز سرکشی به جای فروتنی این مصالح قد علم کرده است. اثر “Breaking the Siege” ساخته‌ی Gabinete de Arquitectura (طراحی توسط Solano Benítez, Gloria Cabral and Solanito Benítez) نمایانگر یک تظاهر منحصر به فرد در معماری امریکای لاتین می‌باشد.

یکی از شروط اصلی بقا انسان در ادوار متفاوت، زندگی خانوادگی بوده است،که توسط شرایط فعلی اجتماعات جهانی سازی شده و رشد پرسرعت تکنولوژی به چالش کشیده است. طراحان یک بیان قدرتمند و دقیق از آن چه امروزه “خانه” می­‌نامیم به معرض نمایش گذاشته‌اند.

پاویون اسپانیا تاثیر معنایی عمیقی از وضعیت بحران اقتصادی اسپانیا گرفته و ضربه آن بر پیکره اقتصاد را به زیرکی نشان می­‌دهد و شاید کمی نا­شفاف در یک راه بسیار پایدار؛ خود چیدمان به وضوح نمود دوره‌ی بحران است. به کارگیری با دقت عناصر ساده در طراحی، بازتاب نگرش معماران اسپانیایی است یعنی «با کمترین بیشترین را انجام بده».

VDNH یکی از مکان های منحصر به فرد ترین در جهان است! یکی از مکان‌هایی که اگر به مسکو می‌روید حتما باید از آن بازدید کنید. پرفورمنسی که برای چندین دهه به طول انجامید، نمایشی از سیر تکامل و غرور شوروی ابرقدرت، اکنون مسئولان شهر مسکو مدیریت آن را به عهده گرفته‌اند و افق پیش روی خود را چنین ترسیم می‌کنند که چگونه ممکن است گستره قلمرو شوروی، در آخر به یک قطعه ماندگار از میراث فضای شهری بدل شود.

در سال ۲۰۰۰، پس از کشمکش های فراوان، دادخواهی و افترا، در پی ادعاهای مورخی رویزیونیسم در مورد هلوکاست و ادعای عدم وجود اتاق‌های گاز در آشویتس و در یک کلام که هلوکاستی اتفاق نیوفتاده، بررسی و تفحص شواهد معمارانه و شهادت شاهد متخصص «رابرت ژان ون پلت» زمینه فکری خلق این اثر اینستالیشن که شامل قطعات کلیدی از شواهد معمارانه در مقیاس واقعی‌ست شکل گرفت، که برای همیشه ادعای انکار هلوکاست را در اروپا رد و امری بیهوده نشان داد.