بدنه‌های فضایی

حالا چندین سال است که معماری دیگر از تکرار فرم طبیعت یا حتی انتزاع از آن عبور کرده و پا در عصری گذاشته است که معماری بایونیک و پارامتریک در آن با شکافتن روابط زیستی و ریاضی، سرزمین‌های جدیدی را پیش روی معماران می‌گشایند. در همه‌ی این سال‌ها عده‌ی زیادی تلاش کرده‌اند که تا حد ممکن روند طراحی ساختمان و شیوهٔ زیست آن را به موجودات زنده نزدیک کنند و معماری را ازلحاظ کارکرد و فیزیک به حیات انسانی نزدیک‌تر کنند.

تصاویری که آوجیک به کمک دست‌کاری‌های رایانه‌ای ساخته است، دخالتی در وضع کنونی بناهای دنیاست و آن‌ها را به گیاهانی تشبیه کرده است که خودرو هستند و بر اساس الگوهای زیستی‌شان رشد کرده و در هم می‌پیچند. او البته با این کار نه در فرآیند طراحی تأثیری گذاشته و نه حتی در کارکرد بناها، بلکه تنها فرم گسترش و تکثیر مصالح ساختمانی را با الگوهای ظاهری گیاهان تطبیق داده است. ما نمی‌دانیم اما شاید روزهایی بیاید که این الگوها که تاکنون تنها به کمک طراحی می‌آمده است، به کار رشد و تکثیر بناها نیز بیایند و ساختمان‌هایمان نیز با خود ما رشد کنند!

منبع: دیزاین‌بوم
منبع برگردان: یانون دیزاین

 

مطلبی دیگر
بازخوانی مداخلات دولتی و غیردولتی در محله هرندی