تراس های خانه؛ تلفیقی از معماری و کشاورزی

به عنوان بخشی از زنجیره توسعه پروژه های معماری و کشاورزی، تراسهای ترکیبی یک خانه در ویتنام به عنوان پایه ای برای توسعه پایدار پذیرفته شده است. ایده برای توسعه تراسهای این خانه، ایجاد مرزهای مبهم در داخل و خارج، بالا و پایین، فضای مشترک و خصوصی و ترکیب کردن دو عنصر متمایز مناطق روستایی ویتنام است؛ خانه (محل زندگی) و مزرعه برنج (فضای کشت). محل زندگی در امتداد شیب سقف قرار دارد به طوری که به طرف زاویه دید وسیع و نور و سایه مناسب گسترده شده است. این سطوح توسط بتن نگه ساخته شده و علاوه بر محیط زندگی، محصولات کشاورزی را نیز در سطوح مختلف نگه می دارد. در دو طرف سقف سیستمهای آبیاری برای سبز نگه داشتن همیشگی قطعات کشاورزی و کاهش اثرات نامطلوب بومی و آب و هوای گرمسیری موسمی مانند کمبود درختان سبز، سر و صدا، گرد و غبار و دود، حرارت، طوفان و … قرار دارند.

کشاورزی در کنار معماری کمک می کند تا ساکنان شهر در تجربه های جالب در کاشت، مراقبت خوب و به اشتراک گذاری مجصول برداشت شده از قطعه زمینهای کشاورزی خود با همسایگان، به طبیعت نزدیکتر باشند. تراس خانه به عنوان یک بخش ثابت از فرهنگ برنج کاری در سطح جهان است که در حال حاضر توسط انواع مختلف آلودگیهای هشدار دهنده تهدید می شوند. به همین جهت ترویج و گسترش قطعه زمین کشاورزی در مناطق شهری با در هدف امنیت تامین مواد غذایی برای زندگی آینده توصیه می شود.

منبع: [button color=”white” size=”normal” alignment=”none” rel=”follow” openin=”samewindow” url=”http://landscaper.ir/author/r-jazdarei”]معماری منظر[/button]