سباستین شوتایسر| عکاس در مقام یک دانشجوی عکاسی که با دوچرخه چند ماه در سالهای ۱۹۹۶ و ۱۹۹۷ در درههای... ادامه متن
نویسنده: مسعود تقوی حسن فتحی، معمار سرشناس مصری و برنده‌ی جایزه‌ی آقاخان در معماری (۱۹۸۰) به سال ۱۹۰۰ در اسکندریه و... ادامه متن
نویسنده: ارشیا اقبالی/ معمار وقتی چارلز کورئای ۸۲ ساله، در سال ۲۰۱۳، مجموعه‌ای شامل بیش از ۶۰۰۰ نقشه، ترسیم فنی،... ادامه متن
نویسنده: پتریک لینچ مترجم: محمد نورانی چگونه دیوارهای خاک کوبیده در ساختمان‌های بومی هیمالیا جانِ دوباره گرفتند. منطقه‌ی کم‌جمعیت لَداخ[۱]... ادامه متن
اهداف جایزه: ۱. ترویج وفاداری فرهنگی و تاریخی و الگوهای بومی ۲. ترویج نوآوری در سیستم فرهنگی و اجتماعی به... ادامه متن
نقدی بر مسابقه طراحی مدرسه جیرفت در دوسالانه هنر و معماری معماری فرادستان برای فرودستان نمی‌تواند فرمایشی نباشد. گاهی در... ادامه متن
نویسنده: امین معظمی باراگان فعالیت معماری‌اش را از سال ۱۹۲۷ در گوادالاخارا شروع کرد و در مکتب گوادالاخارا[۱] -که از... ادامه متن
نویسنده: محمد نخعی/ کارشناس‌ارشد مطالعات معماری ایران «از لوکوربوزیه آموختم که ببینم و حساس باشم؛ به اقلیم، به سنت، به... ادامه متن
نویسنده: سجاد زلیکانی/ دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات معماری ایران خراشی از جنس «فلز» بر پیکره‌ی تاریخ هزارساله چندی است صدایی مرا به‌سوی... ادامه متن
نویسنده: لوسی وانگ/ خبرنگار محیط زیست مترجم: محمدصادق یوسف‌زاده/ دبیر سرویس «آمایش سرزمین» واحه‌ای از فن‌آوری‌های پاک در مکانی خلاف... ادامه متن
از زبان معمار : دیگو ریورا، خانه‌ای است در محله‌ی سن آنخل، در جنوب شهر مکزیکو سیتی، در زمینی... ادامه متن
یک سال پیش، در ۲۶ خردادماه ۱۳۹۴ (16 ژوئن 2015)، جامعه معماری چارلز کورئا را از دست داد. مردی که اغلب به «بزرگ‌ترین معمار هند» شهرت داشت و تأثیر او بر فضای ساخت‌وساز از مرزهای سرزمین مادری‌اش فراتر رفته بود. او که اصالت هندی داشت، در آثارش سبک‌های بومی سنتی را با مدرنیته درهم‌آمیخته بود تا به معماری جذابیت جهانی ببخشد. ادامه متن