۶۰ سال معماری جهان به روایت تصویر
از دریچه‌ی حدود ۲۰۰ تصویر منتخب آژانس عکس مگنوم / قسمت اول
معماری
ققنوس سعادت‌آباد: بازیابی زندگی در عصر همه‌گیری
گزارشی از تجربه و نتایج سومین مسابقه معماری گروه ساختمانی نکسا
گروه سرمایه‌گذاری ساختمانی نکسا که این روزها با ساخت پروژه‌های فاخر و خلاقانه‌ی خود شهرت و اعتبای جهانی یافته است به سراغ ساخت مجتمع مسکونی‌رفاهی در محله سعادت آباد آمده است. نکسا به سنت پروژه‌های اخیرش، طرح معماری این ساختمان را از طریق رقابتی معماری انتخاب و معرفی می‌کند. ادامه متن
ترامپ چگونه به معماری (و شهرها) گند زد؟
از بالا بردن ارتفاع ساختمان‌ها تا ندادن دستمزد پیمانکاران، ترامپ همواره به حرفه‌ی معماری بی‌احترامی کرده‌است.
پیش از آنکه در نقش استیک فروش، مُبلغ فحش، پیشکسوت در استفاده از کرم‌های برنزه‌کننده، و رئیس جمهور معروف شود، ترامپ غول معاملات ملکی بود؛ ولی نه از نوع محترم‌شان. موسسه‌ی ترامپ انبوهی از معاملات بد و ساختمان‌های مبتذل را پشت سر خود به جا گذاشته‌است. از رها کردن تمام یک شهر و سود بردن از مرگ و فروپاشی آن گرفته تا کلک زدن به معماران و ندادن دستمزد آنها؛ در اینجا لیست کوتاهی از بدرفتاری‌های او نسبت به معماری و معماران آورده شده است. ادامه متن
قصه‌های آشپزخانه
نگاهی به زندگی اشتراکی از دریچه‌ی آشپزخانه‌های عمومی
خانه اساساً یک ساختار فرهنگی است که محدودیت‌های منعطف آن چهارچوب‌های فیزیکی را پشت سر می گذارد. بنابراین خانه و آشپزخانه‌ی آن، موجودیتی مبهم هستند.
این متن در حین سفر با قطار سریع‌السیر در ژاپن، از توکیو به کوبه نوشته شده است، که بخشی از سفر تحقیقاتی برای بازدید از آشپزخانه‌های گروهی و دیگر فضاهای مشترک خانوادگی در سراسر دنیا است. سفر از شمال سنگال آغاز شد و بعد از آن به صورت ناهمگن، ولی نه تصادفی، سنگاپور، تایلند، مکزیک، کانادا، ژاپن، چین، سوید، پرو و سوییس را دنبال کردیم. ادامه متن
اطاق‌های پنج‌دری با کرونا بر می‌گردند؟
تاملی بر امکان تغییر رابطه فرم و عملکرد با نیازهای نوظهور درمانی و خانه‌نشینی‌های دورکاری
اگر معماری را به عنوان امری فرهنگی و رسوب تجربه زیسته یک جامعه در قالب کالبد بدانیم بعید است که امروز بتوانیم از اثرات دنیاگیری یک بیماری بر آینده‌ی معماری صحبت کنیم. اما بشر در کوتاه مدت هم بازنگری‌هایی در شیوه زیست و سکونت خود اعمال کرده است یکی از مثال‌های این امر واکنش‌های دفاعی و یا پیش‌گیرانه در برابر تغییرات بزرگی همچون بحران‌ها است. ادامه متن
فریب عکس‌ها را نخورید، من در «شوشتر نو» زیسته‌ام!
زمینه‌گرایی علیه زمینه: نقد پروژه «شوشتر نو»، اثر «کامران دیبا» که در معرض تخریب قرار گرفته است
اخبار جدید از شورش رادیکال ساکنین شوشتر نو علیه کالبد آن، بهانه‌ای برای تحلیل پروژه از موضع ذی‌نفعان و ساکنین آن است؛ کاربرانی که همواره در تحلیل‌ها نادیده انگاشته شدند یا به دلیل عدم سپاس‌گذاری در برابر این اثر مورد طعن و کنایه بوده‌اند. نگارنده‌ی این جستار انتقادی از قضا در این پروژه زیسته و شرایط آن را به صورت ملموس تجربه کرده است. ادامه متن
والس با کرونا در کوچه‌ی سیزدهم
مروری بر پیشنهادهای معماران برای «زندگی با کرونا» در آثار مسابقه‌ی «نکسا ۳۴»
حالا هشت‌ماهی می‌شود که کووید-۱۹ در شهرهای ما پرسه می‌زند و ما به درون خانه‌هایمان عقب‌نشینی کرده‌ایم. از اخبار و تحلیل‌ها بر می‌آید حداقل یک سالی اوضاع با همین شدت برقرار است و بعدش هم رفتنی نیست، شاید کمی آسیب‌زایی‌ش کمتر شود، مثل سرماخوردگی با بشر بماند و مثل آنفولانزا که هر سال با نسخه‌ی جدید شگفت‌زده‌مان کند. باید به بعد از روزهای قرنطینه موقت فکر کنیم، باید زندگی کردن با این ویروس را یاد بگیریم و محیط‌مان را با آن سازگار کنیم. رقابت معماری برای سی‌وچهارمین ساختمان گروه ساختمانی نکسا تلاشی برای کشف و تمرین راهکارهای این سبک زندگی جدید است. ادامه متن
اگر انقلاب‌های مهم تاریخ را چیزی بیش از تغییر آرایش روبناهای جامعه بدانیم و آنها را به عنوان مقاطعی از تاریخ در نظر بگیریم که ممکن بودن شیوه‌های جدید و مترقی‌تر اندیشه و عمل اجتماعی در آنها مانند صاعقه‌‌هایی نورانی حداقل برای لحظاتی (در نسبت عمر تمدن بشری) به عینیت می‌رسد، پس باید بپذیریم این انقلاب‌ها هرگز شکست نمی‌خورند. چرا که موفقیت آنها در ورق‌زدن برگ‌کهنه‌ی تاریخ برای همیشه و بازکردن راهی جدید در آن است. از این رو انقلاب‌هایی مانند انقلاب فرانسه یا اکتبر روسیه با آنکه از نظر شکل دادن به فرم مطابق با آرمان‌ها و شعارهایشان در قالب یک دولت مشخص ناموفق بودند اما اثراتشان در تاریخ برگشت‌ناپذیر بوده است. ادامه متن
📽 موزه‌ی شما: چگونه داستان‌های مردم را در طراحی شریک کنیم؟
مروری بر ایده‌های تعاملی و چندرسانه‌ای یادبود ۱۱ سپتامبر نیویورک
جیک بارتون، طراح، در این سخنرانی برخی از چیدمان‌های موزه ۱۱ سپتامبر و چند پروژه دیگر مانند لشکر داستان‌ها (Story Corps) را معرفی می‌کند که از طریق ظرفیت‌های نرم‌افزاری و چندرسانه‌ای تماشاگر را به صورت فعالانه درگیر می‌کنند. بارتون نشان می‌دهد چطور از طریق این شیوه طراحی تعاملی حتی می‌توان کاربر را به مشارکت گرفت و محتوای موزه یا یک پروژه تاریخ شفاهی را با داستان‌های مردم عادی تکمیل کرد. ادامه متن
بیست و ششم آوریل امسال، سی و دومین سالگرد حادثه‌ی هسته‌ای چرنوبیل بود. در این حادثه، انفجار رآکتور [شماره‌ی] چهارِ نیروگاه هسته‌ای چرنوبیل[1] در اوکراین سبب مرگِ آنیِ 31 نفر، پخش ابرهای رادیواکتیو در دیگر نقاطِ اروپا و تخلیه‌ی زمین‌های اطراف نیروگاه به شعاع نوزده مایل شد. اکنون که ۳۲ سال گذشته است، این منظر را از دو جانب تعبیر می‌کنند: یکی از جانبِ حدود و ثغور فنون مهندسی، و دیگری هراس و ویرانی. به بهانه‌ی سالگردِ فاجعه و باران رادیواکتیوش، ما گذشته، حال و آینده‌ی معماری چرنوبیل را بررسی کرده‌ایم، تا سرگذشتِ چشم‌اندازی را که سوخته و ویران شده است اما هنوز ممکن است از خاکستر برخیزد ترسیم کنیم. ادامه متن
روایت شوشترنو، برای معماران، می‌تواند دریچه‌ای باشد به بازنگری، مطالعه و تفکر در راستای پاسخ‌گویی به پرسش‌هایی از این دست تا بیش از پیش آگاه شویم کجا ایستاده‌ایم، تا تکلیف‌مان کمی روشن‌تر شود با جایگاه [پیشه / رشته] معماری، میزان اثرگذاری و اثر پذیری آن و نقش و مسئولیت معمار نسبت به بسیاری از مسائل! ادامه متن
تصور آینده: شهرسازی و معماری در عصر پساکرونا
بررسی تاثیر بیماری‌های همه‌گیر بر معماری و شهرسازی [قسمت دوم]
وقتی میلیون ها نفر از مردم منزوی شده و از خانه کار می‌کنند، خانه باید چه ویژگی‌هایی داشته باشد؟ هنگامی که مردم نمی‌توانند سفر کنند، نقش هتل‌ها چیست؟ وقتی تجمع در اماکن عمومی مجاز نیست، شهرها و فضاهای عمومی چگونه تغییر می‌کنند؟ از نظر مراکز درمانی و طراحی داخلی، چه تغییراتی باید اعمال کرد؟ جزئیات معماری بهداشتی برای در امان ماندن از یک دنیاگیری دیگر نظیر بحران کنونی چگونه باید باشد؟ همه اینها سوالاتی هستند که باید هر چه سریع‌تر پاسخ داده شوند و معماری و رابطه آن با انسان را دوباره تعریف کنند. ادامه متن