دبیران پرونده: علی سعیدی، حسین ذبیحاله زاده حضور تکنولوژی در عرصههای مختلف از شکلگیری تفکر اولیه تا فرآیند تکامل تفکر،... ادامه متن
معماری
الیزابت دیلر تنها معمار حاضر در لیست صدفرد تأثیرگذار امسال مجله تایم است. این دومین بار است که الیزابت دیلر، یکی از پایهگذاران آژانس معماری «دیلر-اسکوفیدو+ رنفرو»، در فهرست صد فرد تاثیرگذار مجلهی تایم قرار میگیرد. در این مطلب نگاهی داریم به دلایل این انتخاب و بعضی از آثار دیلر.ادامه متن
ادورادو پریسکو در یادداشتی مشهور در مجلهی ایتالیایی «دوموس» به سال ۱۹۳۴، به معماران ایتالیایی به سبب عجزشان در «باور داشتن به ایدئولوژیهای خاص»[۱] تاخت. داعیهاش این بود که مبارزه با «ضد مدرنیسم» تنها از سنگرِ ثبات مرامی و سبکی ممکن است. اما نفی خودخواستهی هر نوع ایدئولوژی بیش از آنکه بیانگر ضعف و انحطاط باشد، بدل به نقطه قوتی برای کارهای گروه «الاستیکوسپا+۳» شده است. آنان بر اساس فرآیندهای آزمون و خطا، آزادانه روش طراحی تجربی و شخصیای را سر و شکل دادهاند.ادامه متن
نمایشگاه مبلمان میلان نمایشگاهی است که بهصورت سالانه در میلان ایتالیا برگزار میشود. این رویداد بزرگترین نمایشگاه تجاری در نوع خود در جهان است. در این نمایشگاه آخرین دستاوردها و طراحیهای مربوط به مبلمان در کشورهای مختلف به نمایش گذاشته میشود و نوعی ویترین برای ارائهی محصولات جدید طراحان مبلمان، نورپردازی و دیگر امور مربوط به مبلمان داخلی است. این رویدادکه «سالونه»، «میلانو سالونه» و «هفتهی طراحی میلان» هم نامیده میشود، معمولاً در آوریل هر سال (فروردین) در مجموعهی فیرمیلانو برگزار میشود. در این مطلب نگاهی داریم به گزیدهای از محصولات به نمایشدرآمده در نمایشگاه مبلمان میلان در آوریل ۲۰۱۸، یعنی فروردین امسال. ادامه متن
عنوان این نوشتار شاید واقعبینانهترین توصیف از وضعیت کنونی جامعۀ معماری ایران باشد. بیشک مهمترین تحول و عامل موثر در جامعۀ معماری ایران در پانزده سال اخیر، افزایش بیحساب و کتاب و غیرمسئولانۀ ظرفیت پذیرش دانشجوی معماری بوده است که باعث شده است جامعۀ معماری ایران چندین برابرشدن جمعیت را در مدتی کوتاه تجربه کند. طبیعی است که این افزایش عددیِ بیبرنامه و بیپشتوانه باعث افت و کاهش سواد و سطح دانش دانشجویان و فارغالتحصیلان معماری گشته است. در واقع با نمونۀ بارزی از فداکردن کیفیت آموزشی برای بالابردن کمیت روبهرو هستیم؛ بهگونهای که در حال حاضر درصد بسیار اندکی از جمعیت جامعۀ معماری کشور دارای حداقلهای معمارانۀ لازماند.ادامه متن
اگر بزرگترین بنای فرهنگی شهر نباشد، یکی از بزرگترینهاست. معمار آن مهندس صارمی بود و ما کرمانشاهیها از اینکه بعد از مدتها پروژهای را به یک معمار دادهاند خوشحال بودیم؛ چه چیزی بهتر از این که میتوانستیم از این پس ساختمانی را از نزدیک ببینیم که تا قبل از آن آثار معمارش را فقط در مجلهها دیده بودیم. منتظر بودیم، انتظار میکشیدیم همچون اسمی که بعدها روی آن گذاشتند. بالاخره انتظارها به سر آمد و ساختمانش افتتاح شد، اما این بود بنایی که انتظارش را میکشیدیم؟! قرار بود محلی برای جمع شدن باشد، برای مشارکت، حتی برای گرفتن عکس یادگاری؛ از آن جنس ساختمانهایی که اطرافشان همیشه شلوغ است. اما باید پرسید که آیا این ساختمان در تحقق اهداف خود موفق بوده است؟ ادامه متن
سرای روشن در خیابان ناصرخسرو، به گواه تاریخ حکشده روی کاشیهایش، در سال 1311 تأسیس شده است: سالهای میانی حکومت پهلوی اول و دورهی آغوش گشودن به روی جهان مدرن از سویی، و نگریستن به جهان باستان از سوی دیگر. ساختمان سرای روشن، بالاتر از کوچهی مروی و نرسیده به خیابان صوراسرافیل، این دو گرایش متناقض را بهخوبی بازتاب میدهد: از همان بخش بالایی بنا، هم میتوانیم فرشتههای نیمهبرهنهای را ببینیم که از معماری اروپایی به بنا راه یافتهاند، و هم نماد اهورامزدا را که میراث معماری دورۀ هخامنشی است. مجسمهها و ستونها و تزییناتِ وامگرفته از معماری باروک، نشانی از نوسازی پرشتاب زمانهی خود هستند، و نماد اهورامزدا و کاشیکاریهای برگرفته از معماری ایرانی به وسوسهی گذشته گواهی میدهند. ادامه متن
بسیاری از فارغٰالتحصیلان معماری در ایران، اگر نگوییم بیشترشان، بعد از اتمام تحصیل راهی جز وارد شدن به دفترهای معماری ندارند. در این دفترها، کارآموزان شرایط کاری سختی را تجربه میکنند و علاوهبراینکه معمولاً حقوقی دریافت نمیکنند، در صورت استخدام هم شرایط کاری چندان مناسبی ندارند. متن زیر که به بهانهی روز کارگر در رویدادهای معماری منتشر میشود معطوف به همین مسأله در آمریکاست و میتواند خوانندهی فارسیزبان نسبت به شرایط کاری مشابه در ایران آگاهتر کند. ادامه متن
از عهد کهن و در سراسر جهان، حمامهای بخار و گرمابهها در حیات اجتماعی ایفاگر نقش بودهاند: بستری که در آن کاربرانی از هر طبقهی اجتماعی عریان میشدند و این بستر بزنگاهی غنی برای معماران فراهم میکرد. در این متن نگاهی داریم به سنتهای معطوف به حمامهای عمومی در جهان. ادامه متن
در زمانه ایستادگیهای عظیم زندگی میکنیم. ایستادگی در برابر شیوع جلوهگریها، رشد بیرویهی فنون دیجیتال و نیز بازاریابی شهری و شعارهای سطحینگرانهاش. این مقاومت واکنشی است که حمایت نسلهای جدید را با خود دارد. نسلهایی که معماری و گفتمانهایی همچون نوستالژی برای معماریِ شهر را که در اوایل دههی نود از صحنه محو شدند نبش قبر میکنند. از کسانی که با نرمافزار ایلاستریتور تخیلی سترون و منجمد را مثل رمزنگاران طرح میریختند و کسانی که تبلیغ نظریههای سیاسی نیم قرن پیش را برای پیشبرد سناریوهای نامحتمل شهری میکردند، اکنون شاهد بازگشتی به ایدهها، خصائل سبکی و مراجعی هستیم که مشتاقانه سودای مرمت و بازیابی دارند یا دست کم میخواهند در برابر سبکی تحملناپذیر مضحکهی معمارانهای که صورت چهارگوشهی سیارهمان را مخدوش کرده بایستند.ادامه متن
کشـکول، کتابی است تألیف «شیخ بهایـی» که آن را در سنین شصت سالگی خویش به انجام رساند؛ و آن، مجموعهی گرانسنگی است از علوم و معارف مختلف که آیینه تمامنمای افکار و گرایشهای باطنی و معلومات مؤلف است. دقیق شدن در این تألیف و یادکردی که شیخ بهایی از علوم مختلف در آن دارد، می تواند بر درستی احاطهی او بر آن علوم گواه باشد. نگارنده را سعی بر آن بوده است که در پی دلبستگیهای مؤلف به دانش ریاضیات و معماری در کشـکول برآید و با بررسی دقیق این موارد، رأیی بر درستی نامیدن مقام شیخ بهایی به عنوان ریاضیـدان یا معمـار صادر کند. نتیجهی چنین مداقهای، بر درستی عنوان و مقام نخست (ریاضیـدان) گواهی دهد و عنوان و مقام دیگر (معمـار ) را کمرنگ سازد. ادامه متن
خرابهها بیان فیزیکی سختی زندگی در حضورِ گذشتهی انسانها هستند، مخصوصاً گذشتهای خشونت بار. باخرابههای جدید چه باید کرد، آیا باید آنها را بازسازی یا جایگزین کرد یا نگه داشت؟ در این متن نگاهی داریم به رویکردی بدیع در نگاهداری خاطرات خشونت. کلیسای کایزر اصلی در قرن نوزدهم به مثابهی نوعی از یادمان بود که در قرن بیستم به عنوان ویرانه و از طریق تأثیر خشونت و شرایط، به نوعِ دیگری از یادمان تبدیل شده است، یادمانی بیانگر مقیاس خسرانی که امروز غیرقابل تصور به نظر میرسد. ادامه متن