یک طرح تراژیک یادمانی برای کارگران کشته‌شد‌ه‌ی جام جهانی قطر

اعطای سوا‌ل‌برانگیز میزبانی جام جهانی ۲۰۲۲ به قطر همراه با جنجال بوده است. فیفا، بدنه‌ی حکمران فوتبال، همچنان درگیر تحقیق و اتهام‌هایی درباره‌ی فساد درباره‌ی اعطای میزبانی به این کشور کوچک خلیج فارس است؛ میزبانی‌ای که به نظر بسیاری بر رقبایی به دست آمد که پیشنهادهایی بسیار واقع‌بینانه‌تر برای میزبانی ارائه داده بودند.

اما ورای گزارش‌هایی که از معاملات پشت پرده وجود دارد، پیشنهاد میزبانی قطر توسط واقعیتی تاریک‌تر لکه‌دار شده است: مرگ صدها کارگر مهاجر که در ساخت ورزشگاه‌ها و آسمان‌خراش‌های این کشور دخیل هستند.

گزارشی که توسط دولت قطر تهیه شده بود نشان داد که تقریباً هزار مهاجر در سایت‌های ساختمان‌سازی در قطر در ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ درگذشته‌اند. بیشتر این کارگران اهل جنوب آسیا بود که از میان آن‌ها نپالی‌ها سهم بیشتری داشتند. کارگران زیادی از ایست قلبی و حوادثی که در کارگاه اتفاق می‌افتند و سقوط [از ارتفاع در کارگاه] درگذشتند و برخی دیگر خودکشی کردند.

این مرگ‌ها نشان‌دهنده‌ی شرایط وحشتناک کاری‌ای است که مهاجران در کشورهای نفت‌خیز ثروتمند خلیج فارسی با آن روبه‌رو می‌شوند؛ کشورهایی که بر نیروی کارگر خارجی استوار هستند.

برای گرامی‌داشت یاد این کارگران درگذشته‌ی مهاجر، گروه معماری پاریسی «یک‌هفته، یک‌پروژه»[۱] طرحی یادمانی برای آن‌ها ارائه کرده است. این شامل صدها سنگ مستطیلی‌شکل است که هرکدام نماینده‌ی یک حادثه‌ی مرگ‌بار است وبا افزایش تعداد مرگ‌و‌می به‌صورت یک فرم مارپیچی مخروطی به بالا گسترش می‌یابند. در بالای این سازه یک جرثقیل قرار دارد، که هم نشانه‌ای از نخوت این کشور-دولت‌هاست و هم نشانه‌ی تراژدی‌ای است که برای به وقوع پیوستن‌اش این افراد درگذشتند.

در یادداشتی که همراه این طرح در سایت «یک‌‌هفته، یک‌پروژه» آمده است نوشته شده: «این سازه مکانی برای سوگواری برای خانواده‌های هندی و نپالی و دیگر ملیت‌ها ایجاد می‌کند، مکانی که در شهرها و آسمان‌خراش‌های قطری از آن‌ها دریغ شده است. این پروژه دارای [ورودی‌های] بسیاری است که بر روی اساسی از چهار مدول و دو راه‌پله در هر طبقه بنا شده است. جرثقیل‌ها تا ۲۰۲۲ برپا می‌مانند».

گزارشی که توسط دولت قطر تهیه شده است خواستار تغییر و اصلاح سیستم بسیار مذمت‌شده‌ی کاری خارجی‌ها در این کشور است؛ سیستمی که فعالان حقوق بشر آن را به نوعی بردگی قراردادی تشبیه کرده‌اند.
«یک‌هفته، یک‌پروژه» می‌گوید که اگر روند فعلی مُردن کارگران متوقف نشود، این یادمان ممکن است به ارتفاع یک مایلی برسد؛ ارتفاعی که از بلندای آسمان‌خراش‌های دوحه، پایتخت قطر بیشتر است. با این‌حال، برخلاف آن آسمان‌خراش‌ها، این طرح احتمالاً هیچ‌گاه ساخته نخواهد شد. 

 

منبع: واشینگتن‌پست

 

صفحه‌ی اصلی پرونده‌ی فوتبال و فضا

[divider]پی‌نوشت[/divider]

[۱] ۱week1project

مطلبی دیگر
برندگان جوایز دوسالانه‌ی ونیز ۲۰۱۸: سوییس، سوتو دِمورا، کنت فرامپتون و دیگران