معماران معاصر ایرانی

نخستین زن معمار و از نخستین دانشجویان معماری دانشگاه تهران، صفاتی است که به نکتار پاپازیان آندرف، معمار ارمنی اراکی تبار وجهه‌ای متمایز از سایر معماران زن زمانه‌اش می‌دهد؛ با توجه به همکاری مشترک پاپازیان با سایر معماران، دشوار بتوان ویژگی خاصی را معطوف به معماری وی و تنها مختص به وی برشمرد، از طرفی کمبود منابع قابل رجوع هم بستر قابل اتکایی را برای تحلیل‌های دیگر محیا نمی‌کند. با این حال مشخصه‌هایی از پیروی از سبک بین‌الملل در آثار او و همکارانش مشهود است. با اینکه اشارات فرمی به بخشی از یادواره‌های معماری در ایران، مانند قوس، در کارهای وی دیده می‌شود، پاپازیان و همکارانش در استفاده از مصالح کاملا مدرن عمل کرده‌اند. سیمان، بتن و آهن مصالحی هستند که در بیشتر پروژه‌های با تاکید بر اندام‌های باربر بنا، خودنمایی می‌کنند. ادامه متن

عبدالعزیز فرمانفرمایان بنیان‌گذار نخستین دفتر « مهندسان مشاور» است. او در سال ۱۲۹۹ در خانواده‌ای اصیل و صاحب‌نام به دنیا آمد. پدرش از نوادگان عباس میرزا بود، مادر نیز از خانوداه‌های بزرگ کرمانشاه. شاید همین جایگاه والای خانوادگی و تمکن مالی بود که او را در زمره‌ی نخستین معماران تحصیل‌کرده در اروپا قرار داد. او تحصیلات خود را در سال ۱۳۳۰ در دانشکده‌ی بوزار به پایان رساند و در همان سال به ایران بازگشت. پس از بازگشت در گاراژ خانه‌ی پدری شروع به کار کرد و چندی بعد در یکی از آتلیه‌های دانشکده‌ی ‌هنرهای زیبای دانشگاه تهران، زیر نظر مهندس فروغی به کار و تدریس اشتغال یافت. در همان سال‌ها بود که مسجد دانشگاه تهران را طراحی کرد. ادامه متن

حیدرخان غیائی شاملو زاده‌ی ۱۳۰۱ خورشیدی است. او عضوی از خاندان بزرگ شاملو بود که قدمت آن دستِ کم به... ادامه متن