اپراخانه‌ی سلطنتی جدید در مسقط عمان و موزه‌ی لوور تازه‌ساخت ابوظبی، پرسش‌هایی اساسی را احیا می‌کنند: آیا این مؤسسههای جدید ابزارهایی برای سلطهگری غرب هستند؟ آیا فضاهای فرهنگی این‌چنینی همساز با زندگی اجتماعی مسلمانان‌اند؟ ادوارد سعید، اپراخانه‌ی خدیو قاهره را یک حماقت و «آیدا» را اپرایی استعماری می‌دانست. در کتاب «فرهنگ و امپریالیسم» او، فرهنگ اروپایی با فرمان‌روایی اروپایی تقریباً مساوی انگاشته شده بود. طبق منطق سعید، باید بپذیریم که مؤسسههای فرهنگی جدید در خلیج فارس، نشانگر سلطهی غرب هستند. اما آیا این همه‌ی ماجراست؟ ادامه متن