فضل الرحمان خان در سال 1929 در مرکز بنگلادش در جایی که امروزه داکا[6] می‌نامند به دنیا آمد، ولی آن موقع هند بریتانیا نام داشت. او پس از اتمام تحصیلاتش در رشته‌ی مهندسی عمران، در سال 1952 بورسی تحصیلی برای سفر به امریکا دریافت کرد و در دانشگاه ایلینوی[7] در شیکاگو به ادامه تحصیل پرداخت.
موفقیت بزرگ فضل الرحمان خان طرح جدیدی بود که در آن، ساختمان بر یک هسته مرکزی فولادی تکیه نمی‌کرد بلکه قاب خارجی ساختمان ایستایی آن را حفظ می‌کرد. چند دسته لوله‌ی عمودی این قاب را تشکیل می‌دادند که استحکام شگفت‌انگیزی را ایجاد می‌کردند و ساختمان را در مقابل بادهای بسیار تند و زلزله محافظت می‌کردند. این طرح همچنین فضای بیشتری درون ساختمان در اختیار می‌گذاشت.
ادامه متن