معماری امروز ما در مرحله‌ای بی‌نظریه به سر می‌برد: هیچ چارچوب نظری، کلان‌روایت یا نظامی از معیارهای ارزشی وجود ندارد تا جهت‌گیری معماری امروز را روشن سازد.اگر از اواخر قرن ۱۹ تا دهه‌ی ۱۹۸۰، نظریه‌های معماری افقی از کلیت حوزه‌ی معماری را شکل داد، این افق امروز جایش را به انبوهی از اظهارنظرهای معماران، تاریخ‌نگاران نظریه‌ی معماری و اشاره‌هایی به سایر رشته‌ها همچون انسان‌شناسی، جامعه‌شناسی و فلسفه‌ی سیاسی داده است. امروز، فقط شبحی از نظریه‌ی معماری در تعقیبمان باقی مانده است. ادامه متن
