شهرهای تاب‌آور بایستی تا جای ممکن به‌صورت دولت‌شهری اداره شوند تا قادر باشند حقوق اولیه‌ی مردم را تشخیص داده و از مشارکت شهروندان استقبال کنند. البته این موضوع در مورد ساکنین نیمکره‌ی جنوبی خیلی صدق نمی‌کند؛ جایی که دولت‌هایشان هیچ‌گاه سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های اساسی برای فقرا را به توسعه ساختمان‌های تجاری ترجیح نمی‌دهند. ادامه متن
