اگر به این قائلیم که هر متن میتواند و باید آغازگر گفتوگویی باشد، چه بهتر است که این گفتوگو را رو به کسانی بیاغازیم که بر موضوع متن احاطهی کامل دارند. بر همین اساس جستار «کنستانت؛ زدودن مرزهای معماری، سیاست و میل» را برای بهروز صفدری فرستادیم که سالها و سالهاست بر موقعیتسازان متمرکز است و بدون شک پهنهی این قلمرو را بیش از دیگران پیموده است. ادامه متن
بابل نو
پی گرفتن رد نامی که در تاریخ نگاشته شده به دست پیروزمندان، بهویژه در بستر زبان بهغایت «پیروزمندانه»ی فارسی و فرهنگ بس بسیار پیروزمندانهترش، پنهان نگاه داشته شده است، دستکمی از جستوجوی «غنچهی رز» (rosebud) همشهری کین ندارد. نامهایی که من/ما ردزنیشان میکنیم، اسمهای رمز مخالفت با وضع موجود یا تصور آیندهای بهتمامی دیگرگونه (avenoir) است. کنستانت آنتون نیونهویس (Constant Anton Nieuwenhuys) یا بهاختصارْ کنستانت، از دستهی دوم نامهایی است که ردشان را خواهیم زد. ادامه متن
چه میشود اگر به جای پناه دادن به یک گروه از مردم در یک ساختار ایستا، همهی مردم از یک روش زندگی پویا، سیار و همبسته پیروی کنند و همهی ساختمانها بر این مبنا ساخته شوند؟ شهری که برای چنین روشی از زندگی طراحی شده باشد، چگونه به نظر میرسد؟ نیوِنهویس قصد داشت تا جواب این سؤال را بیابد. این هنرمند، به مدت ۱۵ سال، همهی کارهایش را رها کرد تا بر روی مجموعهای از طرحهای عجیبوغریب با استفاده از رسانههای مختلف برای جایی که نام بابِل نو را بر آن گذاشت، کار کند. او بابل نو را «اردوگاهی برای کوچنشینان در مقیاس سیارهی زمین» توصیف میکند. ادامه متن