با تأسیس چندین نهاد فرهنگی جدید در خاورمیانه و آفریقا مجموعههای بزرگ هنر اسلامی در دهه گذشته سراسر جهان را درنوردیدهاند. علاوه بر این تعدادی از موزههای اروپایی- آمریکایی هم به تغییر و بازسازی ساختار گالریهای قدیمی و ارائهی آثار جوامع مسلمان کشورهای عربی، ایران، ترکیه و آسیای جنوبی ترغیب شدهاند و مدام به دنبال مدلهای ارائهی توافقی-اگر نگوییم ایده آل- آنها هستند. از سویی دیگر، این تلاشها بحثهای چالشبرانگیز گذشته درزمینهی ژانر نمایش «هنر اسلامی» را دوباره بر سر زبانها انداخته است: آیا کشفیات محدود باستانشناسی، اشیاء مرمتشده و نقاشیهای دستی پراکنده میتوانند بهعنوان تصویری یکپارچه از تمدن مسلمانان در فضایی مستقل ارائه شوند؟ چگونه چنین اشیایی که از گذشتهی خود جدا ماندهاند، میتوانند تاریخچهی دوران خود را به نمایش بگذارند و سیاستهای فعلی ارائهی آثار در میانهی تحولات جهانی را منعکس کنند؟
چیدمان هنر اسلامی طی قرنهای متمادی دستخوش تغییرات شدیدی شده است. در دورهای خیالپردازیهای یک شرقشناس قرن ۱۹ بهعنوان گونهای از ژانر نمایش آثار در نمایشگاههای جهانی استفاده شد و تصویری ایستا و ماندگار از شرق برای مخاطب عمومی ارائه کرد و اساس مفاهیم نمایشگاه داری را شکل داد که بر اساس آن جهان اسلام میبایست هویت هنر خود را در موزههای اروپا و امریکا در نیمهی اول قرن ۲۰ عرضه میکرد. بااینحال، در سالهای اخیر تعدادی از نهادهای فرهنگی در سراسر جهان، مشخصاً آنها که در عناوینشان صفت «اسلامی» را به همراه دارند، فعالانه در مباحثات تاریخی و جامعهشناختی بهعنوان راهکار و ابزاری برای نمایش هنر اسلامی شرکت کردند. بحثبرانگیزترین موضوع این بود که موزههای خصوصی و دولتی باید طوری طراحی شوند که فرصت مشارکت عمومی گسترده برای درک بهتر مخاطبان از تمدن اسلامی را فراهم کنند.
آنچه تابهحال در این بحثها به آن اشاره نشده، خود طراحی چیدمانهای هنر اسلامی و فضای داخلی بهعنوان یک ساختار ترکیبی سهبعدی یا فضای یکپارچه معماری (متفاوت از نمایش مجسمهها و یا دیگر آثار هنری شخصی جداگانه) است. درحالیکه این موضوعات بهخوبی در حوزههای دیگر بررسیشدهاند، نمایش چیدمان هنر اسلامی بهعنوان نوعی از بیان بصری و فضایی در شرایط خاص خود هنوز بهصورت جدی موردمطالعه قرار نگرفته است. موضوعاتی ازایندست پیرامون گالریهای هنر اسلامی و نمایشگاههای آن مانند تعامل فضایی و تعهداتی که نسبت به نیاز بازدیدکنندگان غیرمتخصص و یا ابهاماتی مبنی بر خود اظهاری بعضی از کیوریتور ها و طراحان نمایشگاه در این فراخوان پیشنهاد میشوند.
این موضوع ویژه نیاز به ارائهی تحقیقات و مقالاتی درزمینهی بررسی تاریخ، فرهنگ و سیاستهای فضای داخلی در هنر و معماری اسلامی از قرن ۱۸ تابهحال دارد. همانطور که به بحثهای گستردهای درزمینهی آیندهی این حوزه نیز نیازمند است.
اولویت انتخاب با موضوعاتی است که با توجه به گرایشهای جهانی ارائه شوند و منطقهی وسیعی از خاورمیانه، افریقا، آسیا، اروپا و آمریکای شمالی و جنوبی را پوشش دهند، اما رویکردهای جدید به چیدمان هنر اسلامی در موزههای اروپایی-آمریکایی نیز پذیرفته خواهد شد.
[cbtabs][cbtab title=”نهاد اجرایی”]ژورنال بینالمللی معماری اسلامی
متقاضیان شرکت در این فراخوان میبایست چکیدهی مقالات خود را تا تاریخ ۳۱ ژانویه ۲۰۱۷ در ۴۰۰ کلمه به همراه عنوان به ویراستار میهمان، دکتر یوکا کادوی ijia.installation@gmail.com ارسال کنند. افراد باید بعد از اعلام پروپوزالهای پذیرفتهشده افراد باید متن کامل مقالهی خود را تا ۳۰ ژوئن ۲۰۱۷ به ژورنال ارسال کنند. تمام مقالات ارسالی بهدقت بررسی خواهد شد.
برای دریافت اطلاعات بیشتر و دستورالعملهای مقالهنویسی به این آدرس مراجعه کنید: www.intellectbooks.com/ijia
(IJIA)[/cbtab][cbtab title=”محورهای فراخوان”]
موضوعات زیر بخشی از حوزههای پیشنهادی هستند اما این فراخوان محدود به همین موارد نیست:
- ارتباط بین فضای داخلی و گالریهای دائمی که این فضاها را در اختیاردارند. این موزهها چگونه میتوانند مفهوم هنر اسلامی را برای مخاطب تعریف کنند؟
- سیاستهای ارائه در آمادهسازی نمایشگاههای موقت (در ساختمان موزههای ثابت و یا محیطهای معماری متغیر مانند دوسالانهها) حاکم بر نحوهی ارائهی فرهنگها و جوامع مسلمانان اعم از ارتباط بین اشیاء، توضیح متنی آنها، طراحی فضایی و روشهای نمایش آنها چیست؟
- چالشهای غالب نظری و یا روششناسی (مانند مقایسهی مدرنیِته با احیاگری، سکولاریزاسیون و روحانیت، شرقشناسی نوین در مقابل غربشناسی نوین) که بحثهایی در زمینهی گالریها و شیوههای نمایش آنها بهطورکلی و بهطور مشخص در ارتباط با هنر اسلامی را شکل دادهاند.
- چگونه میتوان برنامههای «تمدن اسلامی» را موزههای قومشناسی، باستانشناسی و یا هنرهای زیبا به نمایش گذاشت؟
- کدام طرح سازمانی در گذشته و یا حال حاضر درزمینهی انواع نمایش هنر اسلامی (از لحاظ جغرافیایی، تاریخی، موضوعی و یا بر اساس جنس آثار اعم از سرامیک، فلز، پارچه، نقاشیهای دستی) متداول بوده و هست و مزایا و معایب هرکدام در گذشته و حال چه چیزهایی هستند؟
- نقش مدلهای معماری، بازسازی و نسخههای کپی در چیدمان موزهها چیست و چگونه تمام این موارد تصویری از هنر و معماری اسلامی در قالب محتوای نمایشگاهی به وجود میآورند؟
- نظرات و عقاید کیوریتور ها و طراحان نمایشگاهها چیست و آنها چگونه این نظرات را در طراحی گالریهای هنر اسلامی منعکس میکنند؟
- چه گزینههایی برای نمایش هنر اسلامی بدون استفاده از اشیاء و از طریق میانجیهای دیجیتال و ارتباط از راه دور وجود دارد؟
- باوجود فشار فزایندهای که درزمینهی نیاز به ارائه و معرفی این دین به جامعهی جهانی وجود دارد، ژانر «هنر اسلامی» چه نقشی میتواند و باید در آینده ایفا کند؟
- گرایشهای جدید در معماری موزهها با توجه ویژه بر گالریها و ارتباط بین فضای داخلی و خارجی این موزهها و بهطور مشخص ساختمانهای جذابی که معماران پیشرو و طراحان داخلی طراحی کردهاند و توانایی و محدودیتهای آنها برای انتقال پیامهای ذاتی هنر مدرن و/یا تمدن اسلامی کدام تا هستند؟
مقالاتی که تمرکز اصلیشان بر تحلیل تاریخی و نظری (مقالات تاریخی و نظری) است، باید حداقل در ۵۰۰۰ کلمه و حداکثر ۸۰۰۰ کلمه نوشته شوند و مقالات دیگر درزمینهی طراحی (مقالههای DiP در حوزهی مرتبط با این مسئلهی ویژه در ایجاد فضاهای موزهای و یا توسعه مدلهای نظری برای ارزیابی تأثیر فضاها و طراحیهای موزهای بر مخاطبان) میتوانند در ۳۰۰۰ تا ۴۰۰۰ کلمه ارائه شوند.
استفاده از مشاوره و راهنمایی محققان هنر اسلامی و تاریخ معماری، محققان مطالعات موزهای، انسانشناسی، قومنگاری، باستانشناسی، جامعهشناسی و تئوری سیاسی در گستردهترین مفهوم و همینطور منتقدان تاریخی نمایشگاهها و طراحی آنها بلامانع است. بهطور مشخص مشورت و همکاری با افراد حرفهای که تجربیاتی در طراحی نمایشگاهها و گالریهای هنری (با موضوعات اسلامی و غیر اسلامی) دارند و یا کسانی که میخواهند طرح چیدمان جدیدی پیشنهاد بدهند، پذیرفته خواهد شد. البته این افراد باید چارچوب انتقادی ژورنال را مدنظر قرار بدهند.
[/cbtab][cbtab title=”تاریخ های مهم”]
انتشار کتاب مجموعه مقالات: تابستان ۲۰۱۸
آخرین مهلت ارسال آثار: ۳۱ ژانویه ۲۰۱۷
[/cbtab][/cbtabs]