نویسنده: جرمی تروت| مترجم: امیر مصباحی
مشخص‌شده که جمعیت استرالیا تا سال ۲۰۱۸ به ۲۵ میلیون و تا سال ۲۰۵۰ به ۴۰ میلیون نفر می‌رسد؛ اما چه طرحی برای ساخت مسکن و زیرساخت‌ها جهت مطابقت با جمعیت روبه رشد ما وجود دارد؟
مسکن گران‌قیمت دارد رشدِ [شهر] را به [حدودی] بسیار فراتر از حومه‌هایِ شهریِ مقررشده پیش میرانَد و این امر مسافران روزمره را وادار ساخته تا سفرهایی طولانی‌تر از همیشه را به محلِ کارِ خود تحمل کنند. شهرهای بزرگ [استرالیا] با ازدحام ترافیکی مسدود شده‌اند. خدمات حمل‌ونقل عمومی اغلب در ساعات اوج خود بوده یا ظرفیتشان پایان‌یافته است. برنامه‌ریزیِ بلندمدت برای پایداریِ زیست‌محیطی در آستانه نابودی است.
پراکنده‌رویی شهری پدیده‌ای است که به‌موجب آنْ شهرها رو به بیرون و به‌سوی زمین‌های روستایی و نیمه روستایی دست‌درازی کرده و معمولاً حومه‌های شهریِ کم تراکمِ ملال‌آوری را به وجود میاورد که از [دسترسی] به تسهیلات و خدماتِ عمومیِ مناسب منفصل شده است. نبود انتخاب‌هایِ حمل‌ونقلی در این نواحی، بسیاری از مردم را به خودرو متکی ساخته و این قضیه موجب انتشارِ کربن درست در زمانی شده که مصرانه نیاز به کاهش آن داریم. شدیداً به این نیازمندیم که بپرسیم چه کسی مقصر است و چه چیزی می‌تواند این بحران برنامه‌ریزی شهری را حل کند.
برخی مفسرانْ کاهش مهاجرت‌ها را خواستار شده‌اند؛ برای نمونه رهبرِ پیشینِ حزب کارگرِ [استرالیا] مارک لاتام[۱] سیاستِ «اول-ملتیِ» کاهش پذیرشِ مهاجرت‌ها تا ٪۷۵ را پیش نهاد داده است؛ اما مسئولیتِ ناکامیِ حکومت در سرمایه‌گذاری روی زیرساخت‌ها و مسکن عمومی را به گردن مهاجران انداختن، فریب‌کاری است.
پیش نهادهای لاتام نه‌تنها در نقشِ رتوریکِ تفرقه‌اندازانه و نژادپرستانهِ سیاست‌مدارانِ ضدکارگریِ همچون پائولین هَنسِن[۲] ظاهرشده بلکه به‌وضوح غیرواقع‌بینانه هم هست. ساخت‌وساز مسکن عمومی تقریباً در کم‌ترین میزان ۴۰ سال گذشته خود است. هیچ‌گونه کاهشی در مهاجرت‌ها جلوی خراب شدنِ زیرساخت‌هایی که دهه‌ها قدمت داشته و کم‌تر از حد نیاز بدان بودجه تعلق‌گرفته را نمی‌گیرد. هیچ‌چیزی کم‌تر از یک دگرگونیِ اساسی موردنیاز نیست و کارگران مهاجر، متحدان ما درنبرد برای این سرمایه‌گذاری‌اند.
احزاب بزرگ «راه‌حل‌هایی» را پیش می‌برند که تنها مسائل را وخیم‌تر خواهد ساخت؛ برای نمونه حکومتِ [حزب] کارگریِ [دنیل] اندروز در [ایالت] ویکتوریا در ماه فوریه [۲۰۱۷] از ساخت‌وساز ۱۰۰ هزار واحد مسکونی جدید در حاشیه شهرها خبر داد و مدعی شد که این امر قیمت مِلک را کاهش می‌دهد.
اما در بهترین حالت، کاهشی که این ساخت‌وساز در نبودِ مسکنِ ارزان‌قیمت [در قیمت ملک] خواهد گذاشت، اندک است. بالارفتنِ قیمتِ ملک توسط سرمایه‌گذارانی پیش رانده می‌شود که در بازار مستغلات سفته‌بازی می‌کنند – که همان خرید ملک به هدف سود بردن از آن به هنگامِ افزایشِ قیمت‌ها است.
اقدامات واقعی برای رسیدگی به توان مالی مستلزم این است که مشوق‌های مالیاتی برای سفته‌بازها لغو شده، قوانینی به‌منظور کنترل اجاره‌بها به اجرا درآمده و هزاران خانهِ تحت مالکیتِ عمومیِ جدید ساخته شود تا مسکن را در دسترسِ همه آن‌هایی که بدان نیاز دارند قرار دهد.
احزاب بزرگ در مورد موضوع حمل‌ونقل در حال رقابت با یکدیگرند تا شرکت‌های حامیِ خود را خشنود سازند. دهه‌ها است که برنامه‌ریزان شهری توصیه کرده‌اند که بزرگراه‌های جدید با تشویق تعداد بیش‌تری از مردم به رانندگی، تنها به ازدحام می‌افزاید. اما علیرغم این، حکومت‌های دولتی [همچنان] دارند دلارهای مالیات‌دهندگان را روی ابرپروژه‌های [ساختِ] جاده‌هایِ عوارض دار هدر می‌دهند. این پروژه‌های عظیم به صنعت باربریِ جاده‌ای و تعداد اندکی از منافع خصوصی، به هزینه دیگران سود می‌رساند.
پروژه ۱۷ میلیارد دلاری وست کانکس[۳] در نیوساوتزولز در گزارشی که در آن حساب‌رس عمومی نتیجه‌گیری کرد این پروژه به مالیات‌دهندگان ارزشی برای پولشان به بار نیاورده، به‌شدت موردانتقاد قرار گرفت. دولت لیبرالِ پیشینِ [دنیس] ناپتین در ویکتوریا در سال ۲۰۱۴ با کمپینی اجتماعی که توسط حزب سوسیالیست رهبری می‌شد به جهت طرح‌های شتاب‌زده و مخاطره آمیزش برای مورد مشابه ایست-وست لینک[۴] در انتخابات شکست خورد.
حمل‌ونقل ریلی بدیلی بسیار بهتر برای سفرهای روزمره و نیازهای باربری است چراکه نگهداری‌اش ارزان‌تر بوده، بیشتر دوست دار محیط‌زیست است، مشاغل بلندمدت ایجاد کرده و در سطحی گسترده از ازدحام می‌کاهد. بااین‌همه از آنجائی که سوددهی آن کم‌تر است، در سراسر کشور ضعیف و بی‌رمق رهاشده است.
انتخابات دولتیِ ویکتوریا در سال ۲۰۱۴ عدم پذیرش آشکار دستور کار لابی جاده [سازی] و خواستی برای سرمایه‌گذاری جهت احیا و گسترش شبکه ریلی بود – بااین‌همه هر ۲ حزب بزرگ با طرح‌هایی برای [ساخت] جاده‌های عوارض دارِ چندین میلیارد دلاریِ جداگانه، در حال ورود به انتخابات ۲۰۱۸ ویکتوریایند.
هیچ مانعِ فنی یا مالی‌ای برای ساختِ زیرساخت‌هایِ پایدار که درون اجتماع ادغام‌شده باشد وجود ندارد. مسائلی که توسعه شهری در استرالیا با آن روبه‌رو است، ناشی از این واقعیت است که برنامه‌ریزی را خواسته‌ها و منافعِ تجارتِ بزرگ به زیر سلطه خود درآورده است.
سوسیالیست‌ها استدلال می‌کنند که برنامه‌ریزی باید از دستانِ سودجویان و بسازوبفروش‌های بزرگ بیرون کشیده شود. ما برای توسعه پایدار بر پایه مالکیت و سرمایه‌گذاری عمومی به همراه داده‌هایِ دموکراتیکِ موثقی از اجتماعات و طراحان شهری می‌جنگیم.
یک شبکه حمل‌ونقل عمومیِ رایگان و بسیار گسترش‌یافته، توانائیِ برطرف کردنِ ازدحامِ ترافیکی را خواهد داشت و درعین‌حال مسکنِ عمومیِ بیشتر بی‌خانمانی را از بین خواهد برد. پرتراکم‌تر زیستن، افزودن باغ‌هایِ اشتراکی [به محلات مسکونی]، خدمات عمومی و تسهیلات تفریحی می‌تواند بر گرفتاری‌های مربوط به پراکنده‌رویی شهری غلبه کند. بدون به چالش کشیدن خود نظام سرمایه‌داری، اما نمی‌توان به هیچ‌یک از این اهداف دست‌یافت.
[divider]پی‌نوشت[/divider]
[۱]مارک لاتام، رهبر پیشین حزب کارگر استرالیا از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۵ که بعداً از سیاست فاصله گرفته و به‌عنوان مفسر مشغول به کار شد. لاتام در ماه می ۲۰۱۷، اندکی پیش از انتشار این نوشته، اعلام کرد که می‌خواهد به حزب لیبرال دموکرات بپیوندد و حزب کارگر هم در مقابل امکان عضویت مجدد وی را تا آخر عمر ممنوع نمود.
[۲]پائولین هَنسِن، رهبر حزبِ دست راستی و ضد مهاجر و نژادپرستِ «یک ملت»
[۳]پروژه‌ای به طول ۳۳ کیلومتر در سیدنی پایتخت استرالیا که بخش‌های عمده آن از زیرزمین عبور کرده و برای استفاده از آن باید عوارض پرداخت کرد. وست کانکس درواقع یک راه عبوریِ خصوصی یا یک «باج راه» است. این پروژه با موافقت هر دو حزب اصلی استرالیا و با مخالفت و انتقادهای گسترده ساکنان محدوده طرح، گروه‌های طرف دار حمل‌ونقل عمومی گروه‌های ضد عوارض و همین‌طور سبزها روبه‌رو شد.
[۴]آزادراهی عوارضی (باج راه) به طول ۱۸ کیلومتر در ملبورن که آزادراه شرقی در کلیفتون هیل را به کمربندی غربی در سانشاین وست متصل می‌کند. این پروژه با مخالفت عموم و نیز حامیانِ حمل‌ونقل عمومی روبه‌رو شد و دنیل اندروز که رهبر حزب مخالف بود قول داد که در صورت پیروزی حزب کارگر در انتخابات، ساخت این پروژه را متوقف کند که البته بعدتر اعلام شد ممکن است این پروژه ساخته شود ولی نه در دوره نخست حکومت حزب کارگر
منبع متن اصلی: [button color=”white” size=”normal” alignment=”none” rel=”nofollow” openin=”samewindow” url=”https://thesocialist.org.au/socialist-green-planning-antidote-urban-sprawl/”]حزب سوسیالیست استرالیا[/button]
منبع ترجم:[button color=”white” size=”normal” alignment=”none” rel=”follow” openin=”samewindow” ]کانال دیکریشن[/button]
