لوکوربوزیه با نام اصلی شارل ادوارد ژانره در ۶ اکتبر ۱۸۸۷ متولد شد و در ۲۷ اوت ۱۹۶۵ درگذشت. این معمار، طراح، شهرساز، نویسنده و نقاش سوئیسی یکی از اولین پیشگامان معماری مدرن و سبک بین‌المللی است و بسیاری از بناهای مشهور جهان با تأثیر از سبک معماری او ساخته‌شده‌اند. او یکی از مهمترین معماران تاریخ معماری جهان است. مردی که با اصول پنج‌گانه‌اش و تعریف واحد‌های زیستی در مجتمع‌های مارسی و برلین، نگاه جهان را به شیوه ساخت خانه و شهرسازی شهرها تغییر داد.
[divider]صعود از عمق مدیترانه[/divider]
لوکوربوزیه: «مسئله‌ی خانه، مسئله‌ی دوران معاصر ماست و تعادل جامعه‌ی امروز به آن وابسته است. نخستین وظیفه‌ی معماری در این دوره، بازنگری ارزش‌ها و عناصر سازنده‌ی خانه و تولید انبوه مبتنی بر تحلیل و تجربه است و برای تولید انبوه، صنعت باید به کمک معماری بیاید. ما باید روح تولید انبوه را بیافرینیم: روح ساخت و زندگی در خانه‌های تولید انبوه. اگر همه‌ی مفاهیم قدیمی درباره‌ی خانه را از ذهن‌هایمان پاک کنیم و به آن با دید انتقادی بنگریم، به «خانه – ماشین»،این خانه‌ی تولیدانبوه‌شده، خواهیم رسید که همان‌قدر زیباست که ابزار و وسایل کاربردی زندگی ما زیبایند.»
[divider]ایدئال لوکوربوزیه یک‌جور پادگان است[/divider]
در همان زمانی که مرکز پمپیدو نمایشگاه خود را با موضوع لوکوربوزیه در آوریل ۲۰۱۵ دایر کرد، سه کتاب با رجوع به گرایش‌های فاشیستی این معمار منتشر شد. برگزارکنندگان که با فاش شدن حقیقت مبهوت مانده بودند، تصمیم گرفتند [پاسخ] این مسئله را به کنفرانسی که بنا بود در اواخر سال ۲۰۱۶ برگزار شود، موکول کنند. این کنفرانس در ۲۳ و ۲۴ نوامبر (دوم و سوم آذر) همان سال برگزار شد. با این حال، نویسندگان خاصی که نقدهای بسیاری به لوکوربوزیه وارد کرده بودند، اجازه‌ی شرکت نداشتند. به هر حال، وقتی برای مواجه شدن با نیت‌های تمامیت‌خواهانه‌ی نویسنده‌ی شهر درخشان فقط کافی است که آثار متعدد او را بخوانیم، چرا باید همایش برگزار کنیم؟ این همایش چیزی جز دروغ و ریاکاری نبود.
[divider]نیمه‌ی تاریک ویلا ساوا لوکوربوزیه[/divider]
نویسنده: گراهام مَکِی| معمار و وبلاگ‌نویس
مترجم: نیلوفر رسولی| دبیر سرویس ترجمان
یک قطعه زمینِ خوب خودبه‌خود معماریِ ارزشمندی را به‌وجود نمی‌آورد، اما به پدیدآمدنش کمک می‌کند. صرف‌نظر از لذت حمام‌کردن در وانی آبی‌رنگ، درازکشیدن زیر آفتاب و داشتن چمن‌زاری محصور با درختان میوه که کمتر از یک ساعت رانندگی با پاریس فاصله دارد، ویلا ساوا ارزش‌هایی را بازتاب می‌دهد که در طول زمان در برابر تغییر مقاوم بوده‌اند. گرچه ویلا ساوا به این ارزش‌ها فرمی بدیع و دقیق می‌دهد، نتیجه آن‌قدر که ما خواهانِ تصورش هستیم، ناب نیست.
[divider]یونیت دی هبیتیشن[/divider]
یونیت دی هبیتیشن؛ آرمان‌شهر لوکوربوزیه
لوکوربوزیه نه فقط به عنوان یک معمار مولف بلکه به مثابه یک نظریه پرداز خلاق، سهم قابل توجهی در تحول هنر معماری داشته است. یکی از موضوعات قابل توجه در اندیشه ها و آثار لوکوربوزیه نگرش او به مفهوم مسکن به عنوان مهمترین مسئله‌ی دوران معاصر است. او خانه را عامل تعادل جامعه می دانست و معتقد بود صنعت و معماری برای ایجاد وضعیت مطلوب شهری می بایست در کنار هم قرار بگیرند و عنصر خانه را بر پایه‌ی تولید انبوه از نو بسازند. این معمار بزرگ با طراحی مجموعه‌ای از مجتمع‌های مسکونی با نام یونیت دی هبیتیشن سبک جدیدی از انبوه‌سازی خلق کرد که در سرتاسر اروپا تاثیرگذار بود. در این متن به بررسی دو نمونه از این آثار می پردازیم.
[divider] ۱۴ حقیقت جذاب که هرگز درباره‌ی لوکوربوزیه نمی‌دانستید![/divider]
«آرمان‌شهر لوکوربوزیه نمودی از شرایطی بود که او آن را آزادی حداکثری می‌نامید. درحالی‌که به نظر می‌رسد منظور او نه آزادی عمل بیشتر بلکه فراغت از مسئولیت‌های متداول بوده است.»
[divider]لوکوربوزیه در سرزمین شوراها- بخش اول[/divider]
رابطه‌ای کوتاه با اتحاد شوروی داشت. نخستین بار در سال ۱۹۲۸ بود که به مسکو رفت و هنگامی‌که در سال ۱۹۳۲ طرح پیشنهادی‌اش برای «کاخ شوراها» مردود اعلام شد برای آخرین بار بود که به شوروی قدم می‌گذاشت. نتایج این نوبهار کوتاه اما تا سال‌ها پس از دوران حضور وی در شوروی هم دیده می‌شد. حتی پیش از عزیمت او به مسکو هم لوکوربوزیه چهره‌ای تأثیرگذار بر معماری شورایی به شمار می‌رفت.
[divider]لوکوربوزیه در سرزمین شوراها- بخش دوم[/divider]
سال ۱۹۳۱؛ مسئولین، نظرات لوکوربوزیه در خصوص بازسازی مسکو را جویا می شوند. سه سال قبل او چندین اسکیس فوری و مخفیانه از خیابان‌های مسکو کشیده بود. در جایی لوکوربوزیه زیر آن اسکیس‌ها نوشته بود: طرح و نقشه مسکو متعلق به دوران استفاده از چارپایان است.
[divider]لوکوربوزیه در ترازوی تاریخ: معماری و تحولات اجتماع[/divider]
نویسنده: غلامرضا جمال‌الدین| پژوهشگر معماری ایران
لوکوربوزیه در ترازوی تاریخ؛ مجموعه مسکونی محله پِسَک در بوردو فرانسه
خانه‌سازی جمعی در قرن بیستم و به‌ویژه بعد از رخداد دو جنگ جهانی، به یکی از مهمترین و درعین‌حال، چالش‌برانگیزترین مسئله معماری و شهرسازی تاریخ مدرن بدل شد و ازاین‌رو، بسیاری از مطرح‌ترین معماران و شهرسازان و برنامه‌ریزان این حوزه را به‌سوی خود جلب کرد. امر خانه‌سازی جمعی و نتیجه‌ای که از آن حاصل آمد، مَحَکی شد برای ارزیابی مدرنیسم و ادعاهای معماران مدرن درزمینه بهبود زندگی اجتماعی و ارتقای کیفیت زندگی جوامع بشری. اما در نام‌آورترین پروژه‌های نهضت مدرن در قرن بیستم، بسیاری از معماران نتوانستند سربلند از این محک بیرون بیایند و لااقل گذشت تاریخ ارزیابی و نمره خوبی را برای بسیاری از این پروژه‌ها ثبت نکرد.
[divider]روح دوران، روح نو؛ پاویون روح نوِ لوکوربوزیه[/divider]
نویسنده: غلامرضا جمال‌الدین| پژوهشگر معماری ایران
در سال ۱۹۲۵، در نمایشگاه هنرهای تزیینی پاریس، لوکوربوزیه به طراحی یک پاویلون با عنوان «پاویون روح نو» اقدام کرد. وی در یادداشت خود برای این پاویلون، این طرح را رسیدن به پاسخ مسائلی می‌دانست که سال‌ها با آن‌ها دست‌به‌گریبان بود و در جست‌وجوی یک طرح آرمانی و پاسخ‌گو به مسئله نیازهای معماری و شهرسازی عصر حاضر بود.
[divider]لوکوربوزیه و معماری امروز[/divider]
نگاهی به فیلم «معماری امروز» اثر پیِر شِنال و لوکوربوزیه
نویسنده: غلامرضا جمال‌الدین| پژوهشگر معماری ایران
بخشی از فیلم که به معرفی آثار لوکوربوزیه اختصاص دارد با دو شعار «یک اتومبیل ماشینی است برای رانندگی؛ و یک هواپیما ماشینی است برای پرواز» آغاز می‌شود و به شعار اصلی وی ختم می‌شود؛ یعنی شعار «خانه ماشینی است برای زندگی». لوکوربوزیه با بیان این شعار به‌عنوان یکی از اصول بنیادین تفکر خودش، قصد بر تأکید رابطه بین ماشین و صنعت و خانه‌سازی را داشت. وی این شعار را در دو بنای مهم خود به بهترین وجه نمایش داد: ویلای اشتاین و ویلای ساوا.
