فصل هشتم دستورالعمل اصلاحات ساختار دولت محلی تگزاس آمریکا
تعارض منافع به‌ویژه در مدیریت‌ها و مناصب دولتی و عمومی همواره مورد توجه رسانه‌ها و مردم است. مدیریت شهری یکی از مهم ترین و جذاب ترین مشاغلی است که به دلیل پتانسیل‌هایی که برای استفاده از رانت و بهره برداری از فرصت‌ها دارد، مورد توجه بسیاری قرار می‌گیرد. انتظار می‌رود شهرداران و اعضای شورای شهر از تقابل منافع شخصی خود با اهداف و سیاست‌های عمومی خودداری کنند. حداقل سه موقعیت می‌تواند توانایی شهرداران و اعضای شورای شهر را در انجام درست وظایف مختل کند. اولین آنها زمانی رخ می‌دهد که یک عضو شورای شهر به‌طور همزمان در دو یا چند اداره دولتی یا نهاد حاکمیتی کار می‌کند.
دومین آنها زمانی است که یک عضو شورا به طرح، پروژه یا فعالیتی رای می‌دهد که به کسب و کار یا منفعت شخصی او سود می‌رساند و مورد سوم عبارت است از پارتی بازی که در آن تصمیمات اتخاذ شده بر مبنای روابط پشت پرده و ناسالم است.
[divider]فعالیت همزمان در چند دفتر[/divider]
شهرداران و اعضای شورای شهر ملزم به کار تمام وقت در پست خود هستند و اجازه انجام کاری غیر از مسوولیت خود که بابت آن حقوق و مزایا دریافت می‌کنند را ندارند. بنابراین یک شهردار یا عضو شورای شهر که بابت کار خود حقوق دریافت کرده و برای حضور در هر جلسه شورا حق جلسه دریافت می‌کند، نمی‌تواند به‌عنوان کارمند، قاضی، سناتور ایالت یا یک نماینده در مجلس یا در هر دفتر دیگر عمومی یا دولتی فعالیت کرده و از آن کسب درآمد کند.
علاوه بر این، شهرداران و اعضای شورای شهر نمی‌توانند دفتر یا کسب و کار عمومی یا دولتی داشته باشند که وظایف و وفاداری آنها به آن، با آنچه که باید در حوزه شهری به‌عنوان یک مدیر انجام دهند ناسازگار باشد. این قانون مربوط به تمامی ادارات عمومی با یا بدون پرداخت حقوق است. بر این اساس یک عضو شورای شهر حتی نمی‌تواند مدیر یک مدرسه باشد، چرا که سیاست‌های مدرسه از اهمیت بالایی برخوردار بوده و ممکن است در تعارض با منافع شورای شهر قرار گیرد. این قانون همچنین از فعالیت مقامات شهری در مشاغل تابعه جلوگیری می‌کند. برای مثال یک شهردار نمی‌تواند به‌عنوان یک افسر پلیس شهر فعالیت کند. بر مبنای این قانون اگر فرد علاوه بر شغل مربوط به حوزه شهری خود در محل دیگری به هر شکل، مشغول به کار شود فرد به‌طور خودکار از کار حوزه شهر خود برکنار می‌شود.
[divider]اقدامات شهری که منافع شهردار یا اعضای شورا در آن است[/divider]
اعضای شورای شهر به‌طور معمول درگیر تصمیماتی درباره خرید و فروش زمین، بازسازی مناطق، پروژه‌های ساخت و ساز جاده ای، اعطای مجوزها و سایر منافع خصوصی گوناگون هستند. به دلیل دامنه گسترده قدرت اعضای شورا، منطقی است که انتظار داشته باشیم برخی از تصمیمات آنها مستقیم یا غیر مستقیم بر منافع شخصی آنها اثر داشته باشد. در هر زمان برای هرگونه قراردادی باید هر عضو شورا این مراحل را انجام دهد: بررسی موضوع مورد بررسی و تعیین اینکه عضو یا اعضای شورای شهر یا شهردار آیا از گزینه‌های در حال بررسی سود می‌برند یا تحت تاثیر قرار می‌گیرند. اگر پاسخ مثبت است آن فرد باید ماهیت سود یا منفعتی را که خود یا اطرافیانش از این تصمیم می‌برند، افشا کند. پس از آن، او باید از شرکت در تصمیم‌گیری راجع به آن موضوع کنار گذاشته شود.
[divider]پارتی بازی[/divider]
پارتی بازی ایجاد شغل یا منفعت بر اساس روابط خویشاوندی، دوستی، آشنایی و… است. انجام این عمل در تمام ایالت‌ها بر خلاف قانون است. بر این اساس اعضای شورای شهر از به کارگیری بستگان درجه اول، دوم و سوم خود برای شورای شهر و نهادهای شهری ممنوع شده‌اند. این ممنوعیت برای شهرهای با جمعیت کمتر از ۲۰۰ نفر و کمتر یا برای افرادی از اقوام عضو شورا که قبلا استخدام شده، موضوعیت ندارد. از آنجا که «وابستگی» و «نسبت فامیلی» مولفه‌های کنترل‌کننده در تعیین پارتی بازی هستند باید تعریف آن مشخص شود. «وابستگی» شامل همسر فرد و اقوام درجه یک همسر اوست. «نسبت فامیلی» به کلیه اقوام سببی و نسبی فرد مورد نظر اطلاق می‌شود.
منبع:[button color=”white” size=”normal” alignment=”none” rel=”follow” openin=”samewindow” url=”http://donya-e-eqtesad.com/news/1097696″]دنیای اقتصاد[/button]
