بنیاد «Fundación Arquitectura y Sociedad» یک موسسه‌ی خصوصی است که در ابعاد بین‌المللی فعالیت می‌کند. این موسسه در سال ۲۰۰۸ با ایده‌ی معماری به نام فرانسیسکو مانگادو و به لطف علاقه‌اش به ترویج معماری به‌عنوان وجه تفکیک‌ناپذیر زندگی و جامعه تأسیس شد. باور اعضای این موسسه بر این است که معماری جزو خدماتی است که باید زندگی مردم را تسهیل کند، برای رفع مشکلاتی که بافت پیچیده اجتماعی با آن روبروست بکوشد و از طریق تعامل با سایر رشته‌ها راهکارهایی برای حل آن‌ها ارائه نماید. ازاین‌رو این موسسه در تلاش است تا دانش‌ها و روش‌هایی در تمام زمینه‌های مرتبط با چالش‌های جدی معاصر گرداوری کند.
این بنیاد در راستای بخشی از مأموریت خود برای ترویج مباحث مرتبط با رویکرد اجتماعی در معماری و شهرسازی، چهارمین کنگره بین‌المللی معماری را با شعار «معماری: تغییرات آب و هوایی» از تاریخ ۲۹ ژوئن تا یکم جولای در پامپلونای اسپانیا برگزار کرد. در این کنگره به بحران‌های آب و هوایی که اسپانیا و بناهای معمری آن را هم درگیر کرده و الزامات تغییر شیوه‌های معماری برای بهبود کیفیت محیط‌زیست پرداخته شد. ادامه‌ی متن را از زبان لوییس فرناندو گالیانو، مسئول چهارمین کنگره بین‌المللی معماری، بخوانید:
«عنوان این کنگره به همان اندازه که به تغییرات آب و هوایی و تأثیر معماری بر آن و هزینه‌هایی که در اثر این بحران به اقتصاد و اصول جامعه وارد می‌شود اشاره دارد، به اهمیت معماری و برنامه‌ریزی در مواجهه با چالش‌های تغییرات آب و هوایی که مهم‌ترین مشکلات حاد دوران معاصر ماست هم توجه می‌کند.»
در برنامه‌ی امسال کنگره پارادایم‌های مختلفی نظیر استراتژی‌های تحول، زیبایی‌شناسی انرژی و روش‌های سازگار با محیط توسط معماران مشهور رم کولهاس، جارگ اینگلز، وینی ماس، پیر د مورون، ایناکی آبالوس و ژان فیلیپ واسال معرفی شد.
پیش‌ازاین، اولین کنگره بین‌المللی معماری در ژوئن ۲۰۱۰ با شعار «معماری: بیشی برای کم»، دومین کنگره در سال ۲۰۱۲ با موضوع «معماری: عناصر مشترک» و سومین دوره‌ی آن در سال ۲۰۱۴ با عنوان «معماری بایسته» برگزارشده بود. در اولین کنگره معمارانی نظیر رنزو پیانو، جاکوس هرزوگ و گلن مورکات که هر سه برنده‌ی جایزه‌ی پریتزکر، نوبل معماری، هستند و جمعی از روسای دانشکده‌های معماری دانشگاه‌های کلمبیا و هاروارد، اسلاوی ژیژک فیلسوف و جمعی دیگری از نخبگان سرتاسر جهان حضور داشتند. دومین کنگره با دعوت از سه برنده‌ی دیگر پریتزکر، نورمان فاستر و دو استاد دیگر اهل ایبری به پایان رسید. در کنگره‌ی سوم نیز مانند دوره‌های قبل چهره‌های پیشکسوت معماری جهان مانند دومینیک پرو و الوارو سیزا، اولین برنده ایبریایی پریتزکر، شرکت داشتند.
در سه کنگره‌ی اول ابزارهایی برای مواجهه با بحران‌های طولانی‌مدت معاصر ارائه شد و چهارمین کنگره در راستای شفاف‌سازی و تأکید بر نیاز به تغییر نگرش‌های معماری برای بهبود وضعیت زندگی و محیط‌زیست تلاش کرد. به این منظور ما معمارانی از سراسر جهان را گرد هم آوردیم تا یک ترکیب حرفه‌ای از چهره‌های برتر این هنر بسازیم که به ترکیب تجربه‌های حرفه‌ای با سازگاری زیست‌محیطی و بعد اجتماعی معماری مشهور هستند. عنوان این کنگره به همان اندازه که به تغییرات آب و هوایی و تأثیر معماری بر آن و هزینه‌هایی که در اثر این بحران به اقتصاد و اصول جامعه وارد می‌شود اشاره داشت به اهمیت معماری و برنامه‌ریزی در زمان مواجهه با چالش‌های تغییرات آب و هوایی که مهم‌ترین مشکلات حاد دوران معاصر ماست هم توجه کرد.
در شرایطی که اولین کنگره از ریاضت‌های اقتصادی حمایت می‌کرد، دومین کنگره به همبستگی بر مبنای اشتراکات پرداخت و سومین کنگره اقدامات غیرضروری را محکوم نمود، کنگره‌ی امسال به دنبال بررسی وضعیت فعلی معماری با توجه به تحول مداوم دنیای آکادمیک و حرفه‌ای بود که شاید نشان‌دهنده‌ی تغییر پارادایم‌های معرفتی و تجربی است. علاوه بر این، در کنگره امسال بر نقش ساختمان و شهر در تغییرات آب و هوایی و ارتباط مستقیم روش‌های شهرسازی با میزان مصرف انرژی و تولید دی‌اکسید کربن حاصل از سوخت‌های فسیلی تأکید شد. باید توجه کنیم که همچنان که تغییرات آب و هوایی در معماری اهمیت دارد، برای مقابله با آن نیز باید از زاویه‌ی معماری نگاه کرد.
منبع:[button color=”white” size=”normal” alignment=”none” rel=”nofollow” openin=”samewindow” url=”http://www.archdaily.com/787816/rem-koolhaas-and-bjarke-ingels-to-discuss-change-of-climate-at-international-architecture-congress-in-pamplona”]آرک دیلی[/button]
