بی‌مصرف‌های سه‌میلیارد دلاری: سرنوشت ورزشگاه‌های جام جهانی ۲۰۱۴

 

تونی مَنفرِد

ترجمه: احمد افلاکیان


نزدیک به یک سال پس از برگزاری جام‎جهانی ۲۰۱۴، از مجموع دوازده استادیومی که برزیل برای این رویداد ساخت و نوسازی کرد، بیشتر آن‎ها بی‎استفاده شده بودند.

لودرس گارسیا ناوارو[۳] از NPL و تالس آنزونی[۴] از AP ، گزارش‌هایی از وضعیت استادیوم‌ها در نوشتند و این نوشته‌ها تصویر زیبایی را از این وضعیت نمایان نمی‌کرد.

برزیل بیش از سه میلیارد دلار خرج استادیوم‎های جدیدی کرد که برخی از آن‎ها در مکان‎هایی دورافتاده واقع شدند که در آنجا، تیم محلی حرفه‎ای موجود نبود که بتواند پس از رقابت‎های جام‎جهانی حضور این استادیوم‌ها را پایدار کند. یک سال بعد از رقابت‎ها، برخی از آن‎ها هم‎چنان خالی و بی‎مصرف باقی مانده‎اند، در حالی که برخی دیگر در حال ورشکستگی هستند، و حتّی استادیوم‎هایی گرفتار منازعات بین باشگاه‎ها و مدیران استادیوم‎ها شده‎اند که به طور مرتّب میزبان بازی‎های خانگی هستند.

وزیر ورزش کشور در گفت‌و‌گو با رویترز در جریان بازی‌های المپیک ۲۰۱۶ ریو به شکست سرمایه‎گذاری‎های استادیوم‎های جام جهانی۲۰۱۴ اذعان کرده‎است: «در وضعیتی متفاوت با جام‌جهانی، میراثی به جای خواهیم گذاشت».

ورزشگاه پانتانال در کویابا[۱] در اوایل سال ۲۰۱۵ برای نوسازی تعطیل شد.الکساندر اشنایدر[۲]/ Getty Images

برخی از مشکلات این استادیوم‎ها به اختصار از این قرارند:

ساخت ورزشگاه آمازونیا[۵] در شهر جنگلی مانائوس،[۶] علی‌رغم نداشتن تیم تراز بالایی در آنجا و وجود فاصله‎‌ای نزدیک به صدها مایل با نزدیک‎ترین کانون‎ جمعیتی برزیل، ۳۰۰ میلیون دلار هزینه داشت. بنا به گزارش NPR، این استادیوم به خاظر هزینه‌های بالا حتّی میزبان بازی‎های لیگ محلّی هم نیست. علاوه بر این، درآمد معهود حاصل از مواردی چون کنسرت‎ها نیز در حد انتظارات نبوده‎است.  گروه موسیقی Kiss حتّی در تور برزیل خود به این شهر آمازونی نیامد. این استادیوم پس از رقابت‎ها[ی جام‎جهانی]، تنها میزبان یازده رویداد در طول پنج ماه بوده است.

ساخت ورزشگاه ورزشگاه آمازونیا ۳۰۰ میلیون دلار هزینه‎ دربرداشته است./ REUTERS/Bruno Kelly

پرخرج‎ترین استادیوم، استادیوم ناسیونال[۷] در برزیلیا بود که اکنون از آن به عنوان پارکینگ اتوبوس استفاده می‎شود. بنا به گزارش NPR ساخت این استادیوم ۵۵۰ میلیون دلار هزینه برداشته است. اما بدون وجود تیم لیگ برتری در پایتخت، موارد استفاده‌ی محدودی بعد از میزبانی هفت مسابقه در جام‎جهانی داشت.

 

REUTERS/Ueslei Marcelino

ساخت و ساز در میدان ورزشی کورنتیانز در سائوپائولو[۸] با تأخیری ۱۰ ماهه به پایان رسید. در طول رقابت‎ها به جای مکانی که برای تماشاگران در یک سمت از استادیوم طراحی شده بود، جایگاهی سست و موقّت ساخته شد. این استادیوم حالا میزبان بازی‎های تیم کورنتین[۹] است، اما منفعتی برای باشگاه نداشته‎است. بنا بر گزارش AP: « تعداد تماشاگران در ورزشگاه تیم کورنتین افزایش چشمگیری داشته ‎است، با این حال باشگاه نمی‎تواند از درآمد حاصل بهره ببرد، چرا که این درآمد هنوز برای خرج ساخت‌و‌ساز استادیوم مورد استفاده قرار می‎گیرد».

ورزشگاه کورنتین میزبان مسابقه‎ثی افتتاحیه‎ی جام جهانی بود. AP

AP گزارش می‎دهد که تیم باشگاهی اتلتیکو مینیرو[۱۰] بازی‎های خود را در ورزشگاه قدیمی ایندیپنسیا[۱۱] در بِلوهوریزانته[۱۲] برگزار می‎کند- چرا که به خاطر قرارداد با صاحبان استادیوم نمی‎تواند با بازی در استادیوم جدید مینیرائو[۱۳] درآمدی حاصل کند.

استادیوم مینیرائو میزبان بازی‎های بزرگترین تیم شهر نیست./ REUTERS/Washington Alves

ورزشگاه ۴۲ هزار نفری پانتانال در کویابا[۱۴] در اوایل سال جاری به دلیل نشست سقف تعطیل شد. در ماه آوریل، خبرگزاری گلوبو[۱۵] گزارش داد که تعدادی از بی‎خانمان‎ها در رختکن‎های ورزشگاه زندگی می‎کنند. دو تیم حرفه‎ای شهر، به طور معمول بین ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ تماشاگر را در هر بازی جذب می‎کنند. هزینه‌ی ساخت استادیوم بالغ بر ۲۱۵ میلیون دلار بوده است و اکنون، بنا بر گزارش NPR، « از طریق هزینه‎های نگهداری خود، جیب شهر را خالی می‌کند».

عکس: AP

بنا بر گزارش NPR، ورزشگاه داس دوناس[۱۶] در ناتال[۱۷]«تلاش می‌کند تا از طریق مراسم ازدواج یا جشن‎های کودکان -اگر بخت با آن همراه باشد، کسب درآمد کند».

ورزشگاه داس دوناس در ناتال/ Michael Heiman/Getty Images

می‎رسیم به ورزشگاه پرنامبکو[۱۸] در رسیف[۱۹]. AP گزارشی از وضعیت آن در ماه دسامبر ارائه داده‎است:

ورزشگاه پرنامبکو در شهر شمالی رسیف ساخته شده‎است. ورزشگاهی که ۲۳۶ نفر، تنها برای تماشای یک مسابقه‎ی جام برزیل قبل از جام‌جهانی بلیط تهیه کرده‎بودند، به میزبانی رویدادهای [مختلف]، کنفرانس‎ها، نمایشگاه‎ها و مراسم عروسی توسل جسته‎است. در ماه سپتامبر، یک پسربچه‎ی ۱۵ ساله جشن تولّد خود را در آن برگزار کرد- به او و دوستانش این اجازه داده شده ‎بود که در زمین بازی کنند و از رختکن‎ها و دیگر امکانات بهره ببرند.

ورزشگاه پرنامبکو/ REUTERS/Paulo Whitaker

فیفا کشورهای میزبان را به ساخت تنها هشت استادیوم ملزم می‎کند، اما برزیل از این تعداد فراتر رفت. بسیاری از استادان دانشگاه برای مدت زیادی، این بحث را مطرح کردند که ساختن استادیوم برای مسابقاتی چون جام‎جهانی و المپیک که تنها یک‎بار میزبان آن هستند، سرمایه‎گذاری معقولی نیست. در سراسر برزیل، مالیات‌دهندگان و مقامات محلی در حال فهمیدن این واقعیت هستند اما به روشی دشوار.

منبع: Business Insider

صفحه‌ی اصلی پرونده‌ی فضا و فوتبال

[divider]پی‌نوشت‌ها[/divider]

[۱] The Arena Pantanal in Cuiaba

[۲] Alexandre Schneider

[۳] Lourdes Garcia-Navarro

[۴] Tales Azzoni

[۵] The Arena Ama

[۶] Manaus

[۷] The Estadio Nacional

[۸] the Arena Corinthians in Sao Paulo

[۹] Corinthians

[۱۰] Atlético Mineiro

[۱۱] Independencia

[۱۲] Belo Horizonte

[۱۳] Estádio Mineirão

[۱۴] Cuiabá

[۱۵] Globo

[۱۶] The Arena das Dunas

[۱۷] Natal

[۱۸] the Arena Pernambuco

[۱۹] Recife

مطلبی دیگر
تاق‌بستانی دیگر: نقد تالار انتظار کرمانشاه اثر علی‌اکبر صارمی