هشت معمار که نامشان تبدیل به سبک معماری شد

مترجم: احمد افلاکیان


 در طول تاریخ معمارانی بوده‌اند که ایده‎های ناب و سبک‌های نوآورانه‎ی آن‌ها نسل‎های بعدی را تحت‌تأثیر قرار داده است. ایده‎هایی که برخی از این معماران پیشرو معرفی کرده‌اند آن‌قدر انقلابی بودند که باید واژگانی به کلی جدید برای توصیف آنها ابداع می‎شد. چه به‌خاطر تبدیل شدن آنها به سبکی که مورد اقبال کل یک دوران باشد، چه به‌خاطر تسخیر تخیل میلیون‌ها نفر در دهه‎های آینده، ما می‌توانیم ساختمان‌های گائودیسک و لوکوربوزیه‎ای را به محض دیدن تشخیص دهیم. در این یادداشت، هشت صفت را که از کارهای معماران معروف برگرفته شده‌اند معرفی می‎کنیم.

[divider]میسی[۱][/divider]

میس ون درروهه[۲] را با جملاتی مثل «کمتر بیشتر است»[۳] و «خدا در جزئیات است[۴]» می‎شناسند. این گفته‎ها به‌خوبی توصیفگر سرشت معماری او، یعنی همان مینیمالیسمِ پرداخته و ظریف است. گرایش او به قاب‎های فولادی، دیوارهای شیشه‎ای، و زیبایی مینیمال، الهام‌بخش آسمانخراش‎ها و آشپزخانه‎های شفاف و اسپارتی[۵] امروزی است.

[divider]رمانسک ریچاردسونی[۶][/divider]

هنری هابسون ریچاردسون[۷] خالق شیوه‌ای است که رومانسک ریچاردسونی می‌خوانیم؛ ترکیبی التقاطی از رمانسک فرانسوی، ایتالیایی و اسپانیایی. در این سبک، استفاده از مصالح سنگین القاگرِحس دوام است و قوس‌های نیم‌دایره‌ایِ مقابل درها و پنجره‌ها در هم‌نشینی با برج‌های مخروطی مدور، واجد غرابتی بازیگوشانه‌اند.. اشکال حجاری‌شده‌ی یکتای رومانسک ریچاردسونی تأثیر به‌سزایی بر مکتب شیکاگو و معماران اسکاندیناوی چون الیل سارینن[۸] داشتند.

کلیسای ترینیتی، بوستون آمریکا

[divider]سالیوانسک[۹][/divider]

واژه‎ی سالیوانسک برگرفته از نام لوییس سالیوان[۱۰] است. سالیوان در آثارش از فرم‌های خطی و مستطیلی با تزئینات انبوه و سنگین استفاده می‎کرد. در زمانی که فناوری‎های جدید امکان ساخت ساختمان‎هایی بلندتر از پیش را فراهم کرده بودند، سالیوان شیوه‌ی طراحیِ افقی بوزاری[۱۱]  را به شیوه‌ی طراحی عمودی تغییر داد [و این تغییر] از سرِ این باورش بود  که یک ساختمان بلند، باید طوری باشد که «هر اینچ آن افراشته و متعالی باشد، و در شعفی تمام از اینکه از پایین تا بالای آن [کلیت] واحدی است بدون هیچ خط ناهم‌خوان اوج گیرد». شرکت  The Midland Terra Cotta Company و دیگر شرکت‌های چنین، ساختمان‎های سالیوانسک را در نسخه‌های متعدد تولید انبوه کردند و بسیاری از ساختمان‌های این‌چنینی بدنه‌ی تجاری خیابان‎های شیکاگو را تشکیل می‎دهند.

[divider]گائودیسک[۱۲][/divider]

شاخصه‌ی آثار آنتونیو گائودی[۱۳]، فرم‎های پیچ‎خورده و معوج است که گویی از فانتزی برآمده‌اند و اغلب این حس را القا می‎کنند که به دنیایی دیگر پا گذاشته‎ایم. او هندسه‌ای ریاضیاتی و پیچیده‎ را با عناصر ریزآراسته‌ی تزئینی که از طبیعت الهام گرفته بود آمیخت تا آثاری مجسمه‎گونه خلق کند که تخیل ما را تسخیر می‎کنند.

کازا میلا اثر گائودی

[divider]پالادین[۱۴][/divider]

معماری پالادین سبکی است که عنوانش برگرفته از نام اندرآ پالادیو[۱۵] است. او که در عهد رنسانس زیست، خود متاثر از معماری روم باستان و اصول کلاسیک هنر باستان بود. سبک پالادین در قرن هجدهم در بریتانیا بسیار مقبول شد و نیز در سایر نقاط اروپا و آمریکای شمالی گسترش یافت. پالادینیسم از قرینگی و تعادل و عناصری چون ستون‎های کلاسیک و سنتوری بهره می‌گیرد، و به‌خاطرِ تبعیت کاملش از نسبت‎های ریاضیاتی و طراحی قاعده‎مند و تزئینات محدودترش، از سایر نمونه‎های معماری رنسانس متفاوت است.

ویلا روتوندا، اثر پالادیو

[divider]کوربوزین[۱۶][/divider]

واژه‎ی کوربوزین به ویژگی‎های معماری لوکوربوزیه[۱۷] باز می‎گردد.  با این حال، به نظر می‎رسد دریافت معنی دقیق آن نسبت به سبک‎های همگن‎تر آثار گائودی و میس ون درروهه ، مشکل‎تر باشد. آثار لوکوروبوزیه در طول حیات کاری او به شدت تغییر کردند، از فرم‌های صیقل‌خورده و خلوص‎ورزانه تا بتن نمایان و بروتالیستی تا مجسمه‎گراییِ بیشتر. استفاده از پیلوت و پلان نمای آزاد، «پنج اصل برای معماری نوین»، و نیز جسمیتِ خام و خالص، همگی ویژگی‎هایی هستند که می‎توانند مدلول [واژه‎ی] کوربوزین باشند.

کلیسای نوتردام رون‌شام، اثر لوکوربوزیه

[divider]راسکینی[۱۸][/divider]

کارهای جان راسکین[۱۹] بر نسل‎های بسیاری از نویسندگان، معماران و اقتصاددانان تأثیر گذاشت. او در کتابش، هفت مشعل معماری[۲۰]، بر این باور استبنّاییِ ساختمان‎، تزییناتِ آن و نمایش صادقانه‎ی مصالح و ساختار جزء بنیادیِ معماری‌اند. معماری راسکینی عموماً از رنگ‎آمیزی، عناصر گوتیک و آجرکاری دکوراتیو بهره می‌گیرد.

طرحی چاپ سنگی از راسکین

[divider]باراخانسک[۲۱][/divider]

واژه‎ی باراخانسک توصیفگر ویژگی‎هایی است که به معماری لویی باراخان[۲۲] مربوط می‎شوند. خطوط و فرم‌های خوانا و شکفتن رنگ‌های سرزنده، از آثار او ساختمان‎هایی بازی‌گوشانه، صمیمی، روح‌نواز و شاعرانه ساخته‌اند.  او تلاش داشت تا یک «معماری احساسی» به جای یک معماری بر اساس تحلیل عقلانی ایجاد کند. شیوه‌ی باراخانسک شامل مکعب‌ها و سطوح، رنگ‌های براق و به‌کارگیریِ دراماتیک نور است.

فوئنته آمانتِس، اثر لویی باراخان

منبع: آرک‌دیلی

[divider]پی‌نوشت‌ها[/divider]

[۱] Miesian

[۲]Mies Van der Rohe

[۳] less is more

[۴] God is in the details.

[۵] Spartan

[۶] Richardsonian Romanesque

[۷]Henry Hobson Richardson

[۸] Eliel Saarinen

[۹] Sullivanesque

[۱۰]Louis Sullivan 

[۱۱] Beaux-Arts

[۱۲] Gaudiesque

[۱۳]  Antoni Gaudi

[۱۴] Palladian

[۱۵]Andrea Palladio

[۱۶] Corbusian

[۱۷] Le Corbusier

[۱۸] Ruskinian

[۱۹] John Ruskin

[۲۰] Seven Lamps of Architecture

[۲۱] Barraganesque

[۲۲]Luis Barragan

مطلبی دیگر
آپارتاید شهری