ویلیام السوپ، معمار بریتانیایی درگذشت

معمار و آکادمیسین بریتانیایی، ویلیام آلن السوپ[۱] در سن هفتاد سالگی درگذشت. السوپ متولد ۱۲ دسامبر ۱۹۴۷ در نرتمپون[۲] انگلستان بود و روز شنبه ۱۲ مه ۲۰۱۸ درگذشت. این معمار فارغ‌التحصیل مدرسه‌ی  معماری انجمن معمارانه[۳] در لندن بود و در زمان مرگش، مدیر استودیوی اِی‌اِل‌اِل در لندن بود؛ دفتری که او خود در ۲۰۱۱ آن را پایه‌گذاری کرده بود.

السوپ بیش از هرچیز برای طراحی کتابخانه‌ی پکهام[۴] در جنوب شرقی لندن که با همکاری معمار آلمانی، یان اشتورمر[۵] آن را طراحی کرده بود شناخته شده است. این ساختمان برنده‌ی جایزه‌ی ریبا استیرلینگ[۶] در سال ۲۰۰۰ شد و برای شکل «L»مانندش و استفاده‌اش از پوشش مسی پیش-زنگاربسته[۷] معروف شده است؛ پوششی که به آن جلوه‌ی نامعمول و جالب توجهی به رنگ فیروزه‌ای می‌دهد.

کتابخانه‌ی پکهام در لندن

این معمار در آمریکای شمالی نیز پروژه‌هایی را طراحی کرده است. این پروژه‌ها شامل نیروگاه هسته‌ای گلن‌وود[۸] در یانکرز[۹] نیویورک و مرکز طراحی شارپ در کالج هنر و طراحی اُنتاریو[۱۰] در تورنتو می‌شوند که اولی در ۲۰۰۷ طراحی شد، اما با اینکه در رسانه‌ها به عنوان «طرحی جدید برای نجات [منطقه‌ی] آبشار یانکرز[۱۱]» تحسین شد، اجرای آن متوقف شد.

مرکز طراحی شارپ در کالج هنر و طراحی اُنتاریو. این کالج در ۲۰۰۴ گشوده شد و برنده‌ی جایزه‌ی جهانی ریبا در همان سال شد. همچنین در سال ۲۰۰۶ برنده‌ی جایزه‌ی طراحی شهری تورنتو شد.

السوپ پیش از مرگش عضو هیئت‌های مشورتی شوراهای شهری کنزینگتون[۱۲] و چلسی[۱۳] در لندن بود. علاوه بر این، او در دانشگاه فنی وین و در مدرسه‌ی معماری کانتربری[۱۴] در کنت[۱۵] استاد معماری بود. السوپ همچنین پیش از آن در [دانشگاه] استِیت‌ساید[۱۶] درس داده بود و به عنوان استاد مهمان در موسسه‌ی هنری سان‌فرانسیسکو و دانشگاه ایالتی بال[۱۷] در ایندیانا به عنوان استاد مدعو در سال ۱۹۷۷ به تدریس پرداخته بود. او همچنین برای درس دادن به عنوان استادِ دیویس[۱۸] در مدرسه‌ی معماری تولِین[۱۹] دانشگاه نیواورلئانز در سال ۱۹۸۲ به آن دانشگاه دعوت شد.

مجتمع مسکونی چیپس در نیو آیلینگتون، منچستر. این مجتمع توسط ویلیام السوپ در دفتری که آن زمان داشت، یعنی دفتر معماران السوپ، طراحی شده است. این پروژه که در سال ۲۰۰۹ تکمیل شد، نام خود را از فرم خود که شبیه به چیپس‌های سیب‌زمینی روی هم انباشه شده است گرفته است.

منبع: Archpaper

[divider]پی‌نوشت‌ها[/divider]

[۱] William Allen Alsop

[۲] Northampton

[۳] Architectural Association School of Architetcure

[۴] Peckham

[۵] Jan Stormer

[۶] RIBA Stirlng

[۷] Pre-Pationated Copper

[۸] Glenwood

[۹] Yonkers

[۱۰] Ontario

[۱۱] Yonkers Waterfront

[۱۲] Kensington

[۱۳] Chelasea

[۱۴] Canterbury

[۱۵] Kent

[۱۶] Stateside

[۱۷] Ball State University

[۱۸] دانشکده‌ی معماری دانشگاه نیواورلئانز هرسال یک معمار برجسته را برای تدریس به آن دانشکده دعوت می‌کند و او را به افتخار معمار نیواورلئانی فارغ‌‌التحصیل این دانشگاه، آرتور دیویس و همسرش مِری دیویس، استادِ دیویس می‌نامد.

[۱۹] Tulane

مطلبی دیگر
شهری که خانه ما نشد؛ نقدی بر چالش زباله در تهران