معمار و آکادمیسین بریتانیایی، ویلیام آلن السوپ[۱] در سن هفتاد سالگی درگذشت. السوپ متولد ۱۲ دسامبر ۱۹۴۷ در نرتمپون[۲] انگلستان بود و روز شنبه ۱۲ مه ۲۰۱۸ درگذشت. این معمار فارغالتحصیل مدرسهی معماری انجمن معمارانه[۳] در لندن بود و در زمان مرگش، مدیر استودیوی اِیاِلاِل در لندن بود؛ دفتری که او خود در ۲۰۱۱ آن را پایهگذاری کرده بود.
السوپ بیش از هرچیز برای طراحی کتابخانهی پکهام[۴] در جنوب شرقی لندن که با همکاری معمار آلمانی، یان اشتورمر[۵] آن را طراحی کرده بود شناخته شده است. این ساختمان برندهی جایزهی ریبا استیرلینگ[۶] در سال ۲۰۰۰ شد و برای شکل «L»مانندش و استفادهاش از پوشش مسی پیش-زنگاربسته[۷] معروف شده است؛ پوششی که به آن جلوهی نامعمول و جالب توجهی به رنگ فیروزهای میدهد.
این معمار در آمریکای شمالی نیز پروژههایی را طراحی کرده است. این پروژهها شامل نیروگاه هستهای گلنوود[۸] در یانکرز[۹] نیویورک و مرکز طراحی شارپ در کالج هنر و طراحی اُنتاریو[۱۰] در تورنتو میشوند که اولی در ۲۰۰۷ طراحی شد، اما با اینکه در رسانهها به عنوان «طرحی جدید برای نجات [منطقهی] آبشار یانکرز[۱۱]» تحسین شد، اجرای آن متوقف شد.
السوپ پیش از مرگش عضو هیئتهای مشورتی شوراهای شهری کنزینگتون[۱۲] و چلسی[۱۳] در لندن بود. علاوه بر این، او در دانشگاه فنی وین و در مدرسهی معماری کانتربری[۱۴] در کنت[۱۵] استاد معماری بود. السوپ همچنین پیش از آن در [دانشگاه] استِیتساید[۱۶] درس داده بود و به عنوان استاد مهمان در موسسهی هنری سانفرانسیسکو و دانشگاه ایالتی بال[۱۷] در ایندیانا به عنوان استاد مدعو در سال ۱۹۷۷ به تدریس پرداخته بود. او همچنین برای درس دادن به عنوان استادِ دیویس[۱۸] در مدرسهی معماری تولِین[۱۹] دانشگاه نیواورلئانز در سال ۱۹۸۲ به آن دانشگاه دعوت شد.
منبع: Archpaper
[divider]پینوشتها[/divider]
[۱] William Allen Alsop
[۲] Northampton
[۳] Architectural Association School of Architetcure
[۴] Peckham
[۵] Jan Stormer
[۶] RIBA Stirlng
[۷] Pre-Pationated Copper
[۸] Glenwood
[۹] Yonkers
[۱۰] Ontario
[۱۱] Yonkers Waterfront
[۱۲] Kensington
[۱۳] Chelasea
[۱۴] Canterbury
[۱۵] Kent
[۱۶] Stateside
[۱۷] Ball State University
[۱۸] دانشکدهی معماری دانشگاه نیواورلئانز هرسال یک معمار برجسته را برای تدریس به آن دانشکده دعوت میکند و او را به افتخار معمار نیواورلئانی فارغالتحصیل این دانشگاه، آرتور دیویس و همسرش مِری دیویس، استادِ دیویس مینامد.
[۱۹] Tulane