نویسنده: جکیه کریون| نویسنده و ستون‌نگار هنر و معماری در thoughtco.com
مترجم: علی آتشی
کاس گیلبرت[۱]، معمار شهیر آمریکایی در ۲۴ نوامبر ۱۸۵۹ در شهر زینسویل[۲]، ایالت اوهایو، به دنیا آمد. مردم ایالات متحده گیلبرت را بیشتر به خاطر طراحی نئوکلاسیک و عظیم ساختمان دادگاه عالی ایالات متحده واقع در واشینگتن دی.سی می‌شناسند. دیگر اثر ماندگار گیلبرت ساختمان وولورث[۳] واقع در منهتن نیویورک است، که تاریخ ساخت آن به سال ۱۹۱۳ باز می‌گردد. سالم ماندن این ساختمان در حملات تروریستی یازده سپتامبر دوباره توجه عموم را به این اثر جلب کرد. تنها این دو ساختمان، یعنی ساختمان دادگاه عالی ایالات متحده و ساختمان وولورث، باعث می‌شوند تا کاس گیلبرت به عنوان یکی از مهم‌ترین شخصیت‌های تاریخ معماری ایالات متحده شناخته شود.
نام کاس گیلبرت، با وجود تاثیرات فراوانی که بر روند پیشرفت معماری ایالات متحده داشته است، امروزه کمتر به گوش می‌خورد. گیلبرت سبک‌های تاریخی و سنتی معماری را در دانشگاه ام.آی.تی[۴] فرا گرفت و پس از فارغ‌التحصیلی در سال ۱۸۷۹، دوران کارآموزی‌اش را در شرکت بزرگ «مک‌کیم، مید و وایت[۵]» و تحت نظر استنفورد وایت[۶] گذراند. سبک معماری کاس گیلبرت شخصی و منحصر به فرد است و میراثی است که از او به یادگار مانده است.
نبوغ و استعداد گیلبرت در ترکیب سبک‌های طراحی داخلی مدرن و تکنولوژی روز در آن زمان، با سبک‌های طراحی ظاهر و نمای تاریخی مثال زدنی است. برای مثال، گیلبرت معماری گوتیک ساختمان وولورث (که در ۱۹۱۳ بلندترین ساختمان جهان محسوب می‌شد) را با یک استخر سرپوشیده در داخل ساختمان همراه کرده است. گیلبرت ساختمان‌های زیادی را، از جمله ساختمان کنگره[۷] ایالت‌های مینسوتا، ویرجینیای غربی، و ارکانساس، با بهره‌گیری از همین شیوه ترکیب روش‌ها و تکنولوژی مدرن با طرح‌ها و ایده‌های تاریخی طراحی کرد و معماری نئوکلاسیک را در دل ایالات متحده گسترش داد.
در پروژه‌ی ساخت پل جورج واشنگتن[۸] که با عبور از فراز رودخانه هادسون[۹]، نیوجرزی را به نیویورک سیتی متصل می‌کند، کاس گیلبرت به عنوان معمار مشاور حضور داشت.
یکی از عوامل اصلی موفقیت گیلبرت در معماری، توانایی او در مذاکره و توافق بود که از او تاجری ماهر برساخته بود. گیلبرت در کتاب «آفرینش افق: سبک معماری کاس گیلبرت[۱۰]» به خوبی روحیات مردی را به نمایش می‌گذارد که زندگی‌اش را در جهت ایجاد تعادل مابین تجارت و معماری صرف کرده‌است.
چهار محقق طی مقالاتی آثار مهم، طراحی‌ها، نقاشی‌های آبرنگ و فعالیت‌های مهم گیلبرت به عنوان یک مهندس شهرسازی را تجزیه و تحلیل کرده‌اند. با مطالعه این مقالات خواننده می‌توانند با روند خلق آثار خلاقانه و جدید گیلبرت، مناقشات و علائق او بیشتر آشنا شوند. برای مثال:
- در طراحی اولیه ساختمان برادوی-چمبرز[۱۱]، گیلبرت قصد داشته تا فقط در طبقات مضرب ۳، توالت زنانه طراحی کند.
- وقتی گیلبرت پیشنهاد استفاده از سنگ‌های محلی در ساخت کنگره ایالتی مینسوتا را رد کرد، میان وی و کارفرما اختلافات فاحشی به وجود آمد.
- گیلبرت دوست داشته است تا بر روی پل جرج واشنگتن چند مجسمه، فواره و ساختمان گرانیتی نیز ساخته شود.
- گیلبرت باور داشته است که استفاده از سفال ترا-کوتای[۱۲] رنگی در طراحی آسمان خراش ضروری است.
آثار برجسته کاس گیلبرت
- ۱۹۰۰ – ساختمان برادوی-چمبرز – نیویورک، نیویورک
- ۱۹۰۲ – دادگاه عالی ایسکس کانتی[۱۳] – نیوارک[۱۴]، نیوجرزی
- ۱۹۰۴ – ساختمان هنر و سالن جشنواره – سنت لوییز، میسوری
- ۱۹۰۵ – کنگره ایالتی مینسوتا – سنت پاول، مینسوتا
- ۱۹۰۷ – خانه سفارشی ایالات متحده[۱۵] – نیویورک، نیویورک
- ۱۹۱۳ – ساختمان کمپانی وولورث – نیویورک، نیویورک
- ۱۹۱۵ – کنگره ایالتی ارکانساس – لیتل راک، ارکانسانس
- ۱۹۱۷ – موزه هنر، یادبود الن، واقع در دانشگاه اوبرلین – اوبرلین، اوهایو
- ۱۹۲۱ – کتابخانه عمومی دیترویت – دیترویت، میشیگان
- ۱۹۲۶ – برنامه‌ریزی پل جورج واشنگتن – نیویورک، نیویورک
- ۱۹۲۸ – ساختمان بیمه زندگی نیویورک – نیویورک، نیویورک
- ۱۹۳۲ – ساختمان کنگره ایالتی ویرجینیای غربی – شارلستون، ویرجینیای غربی
- ۱۹۳۵ – ساختمان دادگاه عالی ایالات متحده – واشینگتن، دی.سی.
نقل قول‌هایی از کاس گیلبرت
- «وقتی سرت با کسب و کار گرم می‌شود هیچوقت فراموش نکن که بزرگترین خطری که آدم را تهدید می‌کند، غرور و خود بزرگ‌بینی است.»
- «مراقب اعتماد به نفس بیش از حدت باش، به خصوص وقتی که صحبت از یک سازه در میان است.»
- «فقط افراد جوان و سرکش و نادان هستند که عجله کردن را تحسین می‌کنند. قبل از این که حرفی بزنی فکر کن و موضع‌ات را مرور کن.»
کاس گیلبرت در طول تاریخ
اگر چه امروزه بهای بیشتری به معماری‌هایی که حال و هوای تاریخی دارند داده می‌شود و از این رو اسم و آثار کاس گیلبرت دوباره بر سر زبان‌ها افتاده است، اما در چند دهه گذشته همیشه اوضاع به این شکل نبوده است. در حوالی دهه ۵۰ میلادی کس گیلبرت کاملا به فراموشی سپرده شده بود. گرایش به مدرنیته که ستایش طرح‌های صاف و صیقلی را به همراه داشت باعث شد تا فرم جدیدی از معماری بدون تزیینات رواج پیدا کند و دیگر کسی توجهی به آثار کاس گیلبرت نداشته باشد و یا حتی عده‌ای آثار وی را تمسخر می‌کردند. دنیس شارپ[۱۶] معمار بریتانیایی (۱۹۳۳-۲۰۱۰) در این مورد این طور گفته است:
«طراحی‌های عجیب و غریب کمپانی گیلبرت اصلا این طور نبودند که جلوی مشهور شدن آن‌ها رو بگیرند. اکثر ساختمان‌هایی که این شرکت طراحی کرده، آسمان خراش‌هایی به سبک گوتیک هستند که معروف‌ترین آن‌ها هم ساختمان وولورث است. ساختمان‌هایی که این شرکت در اوایل دهه ۳۰ طراحی کرد، همگی سازه‌های شایسته و خوبی هستند که فاقد حال و هوای مدرنیته معاصر خود، مثل آثار فرانک لوید رایت[۱۷] و یا لودویگ وان در روهه[۱۸] هستند.»[۱۹]
[divider]پی‌نوشت[/divider]
[۱] Cass Gilbert
[۲] Zanesville
[۳] Woolworth Building
[۴] (Boston’s Massachusetts Institute of Technology (MIT
[۵] McKim, Mead and White
[۶] Stanford White
[۷] Capitol
[۸] George Washington Bridge
[۹] Hudson
[۱۰] Inventing the Skyline: The Architecture of Cass Gilbert
[۱۱] Broadway Chamber’s Building
[۱۲] terra-cotta
[۱۳] Essex County
[۱۴] Newark
[۱۵] US Custom House
[۱۶] Dennis Sharp
[۱۷] Frank Lloyd Wright
[۱۸] Ludwig Mies van der Rohe
[۱۹] دانشنامه تصویری معماری و معماران – دنیس رایت – ۱۹۹۱
[divider]منبع[/divider]
[button color=”black” size=”normal” alignment=”none” rel=”follow” openin=”samewindow” url=”https://www.thoughtco.com/cass-gilbert-architect-skyscrapers-and-capitols-177848″]thoughtco[/button]
