[alert type=yellow ]
پایگاه رویدادهای معماری بدون هم‌نظری با طرفین بحث، بنابر مسئولیت حرفه‌ای و صنفی خود این یادداشت را منتشر می‌کند. رویدادهای معماری آمادگی انتشار پاسخ یا نقد این یادداشت به قلم دیگر معماران یا نهاد مورد نقد را دارد.
[/alert]
نویسنده: شیوار آراسته | معمار و پژوهشگر
چهار سال پیش بود که به سبب ناداواری‌های مشهود در مسابقات معماری به ستوه آمدیم و رفته رفته جمعی کوچک را شکل دادیم تا در راستای سالم سازی و برای ساماندهی به مسابقات، هماهنگ و گروهی تلاش کنیم. هسته اولیه این هسته، متشکل از هشت نفر بود و همه چیز داشت خوب پیش می‌رفت تا اینکه جمعی از داوران خاطی مسابقات، از موضوع مطلع شدند و در یک تبانی آشکار باعث از هم پاشیدن کارگروه مسابقات و به انحراف کشیدن مسیر ساماندهی مسابقات شدند. در نتیجه آنچه امروز به عنوان دبیرخانه مسابقات خودش را به اصرار و اجبار بر جامعه معماری تحمیل می‌کند، با آرمان و اهداف آن حرکت سالم اولیه فاصله بسیاری دارد.
براساس آیین‌نامه‌ی مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی در خصوص مسابقات، دبیرخانه‌ای دائمی باید در وزارت راه و شهرسازی و در معاونت مربوطه نه در این معاونت فعلی، وجود داشته باشد تا در صورت بروز تخلف در مسابقات از سوی هریک از ارکان آن، مرجعی باشد برای حکمیت عادلانه بین طرفین دعوا. این تمامی آن چیزی است که برای دبیرخانه در متن قانونی مصوب نهاد متولی امور فرهنگی و آموزش عالی در جمهوری اسلامی ایران نوشته شده است.
اما اکنون دبیرخانه مسابقات چه می کند؟ این روزها در جامعه معماری شاهد بی‌اخلاقی آشکار دبیرخانه مسابقات هستیم. دبیرخانه‌ای که هیچ اعتباری ندارد به اصرار و با تماس تلفنی با داوران و برگزار کنندگان، اقدام به تهدید و ارعاب داور و برگزارکننده و حامیان مالی می‌کند و ادعا می‌کند که شرط برگزاری مسابقه قانونی، ثبت در دبیرخانه‌ی اسمی مسابقات است.
حال چند سوال مطرح است:
- در کدام بند قانون مسابقات معماری و شهرسازی، اجبار برگزارکننده غیردولتی به ثبت مسابقه در دبیرخانه آمده است؟
- این ثبت چه سودی برای برگزار کننده دارد؟ آیا جز این است که راه دخالت مستقیم مافیای داوری را که در پشت دبیرخانه ایستاده، به مسابقه مذکور باز می‌کند؟
- آیا دبیرخانه در پی این ثبت به دنبال تعریف کارکرد فراقانونی برای خود و شغل برای اعضا و وابستگان خود نیست؟ معرفی اشخاصی به عنوان مدیر مسابقه یا نماینده دبیرخانه به برگزارکننده گویا و ثابت کننده این ادعاست.
- در کدام بند قانون مسابقات یا رویه‌های حرفه‌ای، به یک تشکل اجازه داده شده تا اقدام به سیاه‌نمایی و مخدوش کردن چهره‌ی شخص یا اشخاص یا موسسه و نهادی کند که می خواهند مسابقه‌ای را برگزار کنند؟
- آیا تماس تلفنی با داوران و دادن بیانیه‌ی غیرقانونی با هدف سیاه نمایی یک مسابقه که هنوز برگزار نشده و تمایلی به ثبت در دبیرخانه ندارد، مصداق بارز تعرض به حریم حرفه‌ای و شاید شخصی و هتک حرمت و شخصیت افراد یا گروه‌ها نیست؟
- با استناد به کدام بند قانون شخص یا اشخاص وابسته به دبیرخانه در فضاهای مجازی اقدام به انتشار اسناد خصوصی و نتایج یک حکمیت آنهم به صورت معکوس و غیرواقعی می‌کنند؟
- آیا بهتر نیست دبیرخانه به جای تحمیل خود به عناوین مختلف بر مسابقات، متین و صبور گوشه‌ای بنشیند تا به سمتش بروند؟
- در کجای قانون یا رویه‌های حرفه‌ای آمده است که دبیرخانه می‌تواند دبیر یا مدیر مسابقه به برگزار کننده معرفی یا تحمیل کند؟
توصیه‌ی من به دبیرخانه و کلیه وابستگان دبیرخانه این است که سکوت و صبر پیشه کنید و با صاحبان تجربه و دانش مشورت کنید و اشخاص ناسالم را از خود برانید تا اعتبار به دست آورید و اجازه دهید برگزارکنندگان خودشان به سمت شما بیایند. با تحمیل و زور و ایجاد جوّ روانی و ارعاب راه به جایی نمی‌برید. ضمن اینکه با توجه به سابقه ناموفقی که در مدیریت مسابقات برای شما درج شده، به جای دخالت در مسابقاتی که هنوز برگزار نشده‌اند وقت خود را صرف حل اختلافات مسابقات برگزارشده‌ای کنید که بر آن‌ها نظارت داشته‌اید و آن‌ها را تأیید و ثبت کرده بودید.
و کلام آخر؛ حق شکایت به دبیرخانه دائمی مسابقات که طبق قانون تشکیل شده باشد و طبق قانون عمل کند، برای تمامی مسابقات در قانون محفوظ است و ثبت یا عدم ثبت مسابقه، این حق را خدشه‌دار نمی‌کند.
در پایان از معاونت محترم وزارت راه و شهرسازی که متولی این دبیرخانه نیز هست تقاضا دارم با رفتارهای غیراخلاقی اعضا و وابستگان دبیرخانه برخورد جدی و ایشان را به متانت، آرامش و عدم دخالت در امور شخصی دیگران توصیه کند.
