هوشنگ سیحون متعلق به سومین نسل معماران تحصیل کرده ایرانی است که پس از تحصیل در اولین دوره دانشکده هنرهای زیبا تحصیلات تکمیلی خود را در اروپا به پایان رساند. در همان سال‌ها هنگامی‌که سیحون پس از پایان تحصیل در مدرسه بوزار پاریس به ایران آمده و شروع به کار کرد. “سبک بین المللی” تا حد زیادی در میان معماران رواج یافته بود. در تهران به خصوص در محله‌های جدید شمال شهر بیش از پیش الگوهای این سبک به ویژه در خانه‌سازی به کار گرفته می‌شد.
معماری هوشنگ سیحون در ویلاها، بناهای عمومی شهری و بناهای یادبود سه فرصت جداگانه را برای کاربرد سه زبان مختلف برای او بوجود آوردند.او نخستین معمار ایرانی بود که آهن و سیمان را بطور عیان در ساختمان بکار برد. کار سیحون از خانۀ دکتر بابک که از سبک بین المللی بی تاثیر نیست تا منزل خودش در دروس راه مشخصی را طی کرده است. وضوح ساخت، یافتن حساسیت و سلیقه شخصی نسبت به ترکیب سنگ و آهن و حرکت در پلان آزاد.
نام هوشنگ سیحون با هنر ایران در هفت دهه‌اخیر پیوندهای زیادی دارد. آثار او از نقاشی و مجسمه‌سازی تا طراحی و معماری بی‌شمارند. اما شاید شاخص‌ترین جلوه کار او، آموزش جمعی از برجسته‌ترین معماران معاصر ایران باشد که خیلی از آن‌ها درک و دلبستگی خودشان به فرهنگ ایران را مدیون کوشش‌های سیحون در سال‌های استادی و ریاست‌اش بر دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران می‌دانند. امین ضرغام چندروزی با هوشنگ سیحون هم‌قدم و هم صحبت شده‌بود و حرف‌ها و حکایت‌‌هائی از زندگی او را در فیلمی با عنوان «خط در خیال» برای برنامه تماشا شبکه بی بی سی فارسی جمع آوری کرده است.
