در سال ۲۰۰۴ در دومین بزرگراه پرازدحام امریکا یعنی بزرگراه هوستون تگزاس سالانه حدود ۲۵ میلیون ساعت از زندگی مسافران در ترافیک و ازدحام تلف می‌شد.
راه‌حل تگزاس چه بود؟ بزرگ‌ترش کن! این بزرگراه امروزه ۲۳ لاین دارد و گفته می‌شود عریض‌ترین بزرگراه جهان است.
نتیجه چه شد؟ ترافیک بدتر شد! این نتیجه‌ی اصولی تحریک تقاضاست: اضافه کردن لاین تقریباً همیشه به افزایش ترافیک منجر می‌شود. اگر عریض‌تر کردن بزرگراه نتوانسته مشکل بزرگراه هوستون را حل کند پس چه میتواند؟ اینجا به ۵ راهکار برای مقابله جدی با ترافیک اشاره می‌شود:
[divider]چراغ‌های راهنمای مخصوص[/divider]
چراغ‌های راهنمای مخصوص[۱]
ترافیک به‌صورت نمایی کند می‌شود؛ یعنی تعداد اندکی خودرو میتواند مقدار زیادی ازدحام ایجاد کنند و البته کاهش تعداد اندکی خودرو از خیابان‌ها هم میتواند مقدار زیادی از ازدحام را کم کند. چراغ‌های راهنمای مخصوص با اجازه‌ی ورود دادن به یک یا دو خودرو با یک سرعت ثابت، سرعت جریان ترافیک را در سرعت بهینه‌‌ای نگه می‌دارد. مشاهدات نشان می‌دهد این چراغ‌ها مؤثرند: در سال ۲۰۰۱ در مینه‌سوتا برای آزمایش مؤثر بودن این چراغ‌ها آنها را موقتاً خاموش کردند. نتیجه این شد که زمان سفر تا ۲۲ درصد کندتر شد. طبق گزارشی دولتی چراغ‌های راهنمای مخصوص سالانه تا ۲.۶ میلیون ساعت از تأخیر ناخواسته جلوگیری میکنند.
[divider]قیمت‌گذاری[/divider]
قیمت‌گذاری
جاده‌ها جزو باارزش‌ترین دارایی‌های شهر به‌حساب می‌آیند اما تعداد کمی از شهرها برای آنها قیمت‌گذاری میکنند. این خیلی بد است چون عوارض گرفتن از رانندگان برای ورود به برخی مناطق خاص و در زمان‌های خاص یکی از مؤثرترین راهبردهای کاهش ازدحام ست که شهرها در اختیار دارند. استکهلم توانسته با استفاده از همین راهبرد و وضع عوارض چند دلاری برای ورود به مناطق مرکزی شهر زمان سفرهای درون‌شهری را تا ۴۰ درصد در سال ۲۰۰۶ کاهش دهد. لندن، سنگاپور و کپنهاگ هم نتایج مشابهی از وضع عوارض دریافت کرده‌اند.
[divider]میدان‌ها[/divider]
میدان‌ها
حل معضل ترافیک فقط درباره‌ی ازدحام نیست بلکه ایمنی هم مهم است. جایگزینی علائم و نشانه‌های ایست و توقف با میدان‌های ضد تقاطعی میتواند تصادفات جدی را تا ۷۵ درصد و تصادفات منجر به مرگ را تا ۹۰ درصد کاهش دهد. (شواهدی هم وجود دارد که میدان‌ها تصادفات غیر جدی را افزایش می‌دهند). میدان‌ها با کاستن سرعت خودروها و حذف گردش‌به‌چپ‌ها و اجازه دادن به جریان ترافیک که به شکلی یکسان جریان داشته باشد یک مداخله‌ی مهندسی برای تقابل با ترافیک هستند.
[divider]استقبال از خیابان‌های اشتراکی[/divider]
استقبال از خیابان‌های اشتراکی
خالی کردن تقاطع‌ها از علائم، خطوط، چراغ‌های راهنما، کله‌قندی‌های ترافیکی و خطوط عابر پیاده ممکن است کشنده به نظر بیاید اما درواقع تجربه نشان داده این کار باعث می‌شود هرکس از خیابان استفاده می‌کند دقت بیشتری به خرج دهد و درنتیجه میتواند تصادفات را تا نصف کاهش دهد.
[divider]استقبال از خیابان‌های اشتراکی[/divider]
طراحی مجدد تقاطع‌ها
می‌توان با طراحی مجدد بزرگراه‌ها را هم امن‌تر کرد و هم سریع‌تر. تقاطع‌های خروجی لوزی شکل می‌توانند خودروها را قبل از ورود به بزرگراه از هر دو مسیر مخالف عبور دهند بنابراین دیگر خودروها مجبور نیستند گردش‌به‌چپ‌های خطرناک انجام دهند. وزارت حمل‌ونقل آمریکا از این تقاطع‌های لوزی حمایت می‌کند و ۹۰ درصد آنها در آمریکا هستند و روزبه‌روز بر تعدادشان افزوده می‌شود. این‌گونه تقاطع‌ها نقش مؤثری در کاهش تصادفات دارند.
مشکل ترافیک تا همه‌ی خودروها از جاده‌ها حذف نشوند حل نخواهد شد. به ۵ راهکار فوق سرمایه‌گذاری و گسترش گزینه‌های حمل‌ونقل، حمایت از زیرساخت‌های دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی و حذف خودروها از مراکز متراکم شهری را هم باید اضافه کرد.
اما تا موقعی‌که خودروها در میان ما هستند می‌توان از طریق راهکارهایی شبیه به راهکارهایی که اینجا آورده شد از ساعت‌های دردسر آور ترافیک و تصادفات غیرضروری کاست به شرطی که مسئولان حمل‌ونقل مهندسی و طراحی نخ‌نما شده‌ی بزرگراه‌ها را فراموش کنند و به راهکارهای جدید روی بیاورند.
[divider]پی‌نوشت[/divider][1] Ramp meter: وسیله‌ای است که برای کنترل حجم ترافیک ورودی به بزرگراه‌ها بر اساس جریان ترافیکی موجود مورداستفاده قرار می‌گیرد و از دو چراغ سبز و قرمز (بدون چراغ زرد) برای علامت دادن به رانندگان استفاده می‌کند.
منبع: [button color=”white” size=”normal” alignment=”none” rel=”nofollow” openin=”samewindow” url=”https://www.citylab.com/transportation/2017/07/5-ways-to-seriously-battle-traffic/534867/?utm_source=SFTwitter”]Citylab[/button]
