مسابقه شهریاد آزادی کرمان یکی از غم انگیزترین تجربه‌های مسابقات معماری در چند سال اخیر است. مسابقه ای که در اواخر سال ۹۵ داوری شد اما بر خلاف رویه معقول به جای اعلام اسلامی برندگان، به اعلام ۱۰ طرح برگزیده متوقف شده و مسکوت واقع شد. هزینه گزاف ثبت نام که رقمی قریب به ۳۰ میلیون تومان را عاید برگزار کننده کرده، ادعای مالکیت مادی و معنوی بر تمام طرح‌های ارسالی و سردرگمی و بی‌فرجامی مسابقه همه از عواملی است که سبب رواج گفت‌وگوهای غیر رسمی و شایعاتی تلخ پیرامون مسابقه شده است. پایگاه رویدادهای معماری بنا بر مشی حرفه‌ای، سعی داشته تا با طرفین مختلف این موضوع گفت‌وگویی رسمی داشته باشد که با وعده‌های بی سرانجام و یا امتناع و بهانه‌گیری مواجه شده است. تلاش‌های این پایگاه در این جهت مستند و قابل ارائه است. با این حال طرفین اصلی این ماجرا در گفت‌وگوهای غیر رسمی مواردی را علیه یکدیگر مطرح میکنند که برای صحت هر کدام نیز شواهدی وجود دارد و هر دو سمت نیز همدلی مخاطب را بر می‌انگیزاند. لیکن به نظر می‌رسد تا زمانی که این دو روایت از موضوع کامل و آشکار در کنار یکدیگر طرح نشود، نه ابهامی از وضعیت رخ داده برطرف خواهد شد و نه فرجامی برای مسابقه قابل تصور است.
داوران داوری را به سرانجام رسانده‌اند. یعنی نه تنها به ده نفر نهایی رسیده‌اند، بلکه نفرات اول تا سوم را نیز مشخص ساخته‌اند. در این بین به این علت که برگزار کننده مسابقه که حضور او و دیگران در اتاق ژوری خود باید محل تأمل و اعتراض قرار گیرد، از نتیجه داوری خرسند نبوده‌اند و گویا گرایش فردی و یا سازمانی به طرح خاصی داشته‌اند، از اعلام نتایج جلوگیری کرده و با این بهانه که نتایج باید به تأیید استانداری برسد، که بدعتی نادرست و آسیب‌زا به نظر می‌رسد، تنها به اعلام ده طرح برگزیده رضایت داده‌اند و در حال اتلاف وقت به سر می‌برند تا بتوانند طرح مورد نظر خود را به کرسی بنشانند. برگزاری جلسه‌ای با حضور استاندار، شهردار و مدیران شهری برای تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی طرح منتخب خود سندی بر این مدعا شمرده می‌شود.
مدیر مسابقه که عضویتش در هیات داوران احتمال تضاد با آیین نامه مسابقات را نیز به همراه دارد، در تخلفی آشکار، اطلاعاتی حیاتی و تاثیرگذار را در اختیار یکی از گروه‌های شرکت کننده قرار داده است و در توجیه این امر چنین بیان می‌کند که این به سبب مطالبه‌ی این گروه بوده و اگر این مطالبه از جانب گروه‌های دیگر نیز صورت می‌گرفت، مجاب واقع می‌شد. برگزار کننده مسابقه، زمانی که متوجه می‌شوند مدیر مسابقه با منحرف کردن جریان داوری در حمایت آشکار از طرح این گروه و تغییر الویت‌ها و ارزش‌های داوری قصد دارد تا این طرح را به کرسی بنشانند، نسبت به این امر معترض شده و جلسه داوری ناتمام باقی می‌ماند و داوران تنها به اعلام ده طرح برگزیده بسنده میکنند و پس از آن نیز در مقابل این موضوع سکوت میکنند. نظر به از هم پاشیدگی ساختار داوری در این وضعیت، برگزار کننده قصد دارد خود راساً تصمیم گرفته و قریب به شش ماه است که این تصمیم گیری به طول انجامیده است.
پایگاه رویدادهای معماری علاقه دارد بدون هیچگونه جانبداری از طرفین موضوع و صرفاً مبتنی بر شواهد، نسبت به انعکاس هم نظر و خبری اقدام کند. درج این دو روایت از این رو صورت می‌پذیرد تا به مثابه یک دعوت برای گفت‌وگو، برگزارکننده و مدیرمسابقه را نه در دو سوی میز، بلکه در یک سوی میز در کنار یکدیگر بنشاند تا گره‌ای از جریانی بگشاید که سبب دلسردی، نا امیدی و بدبینی در میان جریان فعال حرفه ای معماری و شهرسازی کشور شده است. امید است که این فراخوان از جانب این بزرگواران با استقبالی احسن و اسرع مواجه شود.
