امسال غرفه‌ی چک و اسلواکی برخلاف سال ۱۹۸۹ که تاریخ جدایی دو کشور پس از سقوط اتحاد جماهیر شوروی بود، ادغام‌شده. بررسی فرهنگ، زبان و تاریخ این دو کشور جوان به‌خوبی اشتراکات و مبدأ فرهنگی دو کشور را آشکار می‌کند. حالا سازهای عجیب و قرمز رنگ که از گالری ملی اسلواکی به ژیاردانی آمده، افزون بر مطرح کردن این سؤال که آیا میراث معماری عصر شوروی در این کشورها باید حفظ شود یا نابود؟ محوریت غرفه چک و اسلواکی را نیز در دوسالانه ونیز تشکیل می‌دهد.
تحت عنوان حفظ آثار معماری، ما از مبانی اولیه فکری این غرفه جویا می‌شویم؛ آیا می‌توان ساختمان‌ها، بناها و آثار هنری را جدا از سیاست دانست؟
این اثر در دهه شصت میلادی توسط ولادیمیر ددچه معمار اسلو واک طراحی و در دهه بعد ساخته شد، این سازه پل مانند قرمز توسط بسیاری از مردم به‌عنوان نمادی از دوران کمونیستی در این کشور شناخته می‌شود که برنامه‌ریزی برای بازسازی آن را بحث‌برانگیز کرده است.
Vit Haladaاز معماران پروژه:
ما در حال مبارزه با این عقیده‌ایم که ساختمان‌های ساخته‌شده مدرن اواخر دوره شوروی، کاخ‌های کمونیستی رژیم نیستند!
نظرات منفی بسیاری، چه از مردم کوچه و خیابان و چه قشر تحصیل‌کرده در مورد این‌گونه بناها وجود دارد. آن‌ها در حال تخریب و تلاش برای از بین بردن آثار به‌جامانده از عصر کمونیستی شوروی‌اند، زیرا معتقدند این ابنیه بیش‌ازحد تداعی‌کننده و یادآور عقاید کمونیستی جماهیر شوروی است و نباید به آن‌ها اجازه بقا داد چه برسد به تجدید خاطر و احیای آن‌ها!
این مدل سه‌بعدی که روی پایه‌هایی نردبان دار ساخته‌شده، نما و دیدی محیطی از بنای اصلی و چیدمان گالری‌ها، آمفی‌تئاتر و حیاط اصلی مجموعه به مخاطب می‌دهد.
طیف وسیع نظرات موافق و مخالف مردم اسلواکی و سایر ملیت‌ها در مورد این ساختمان به‌صورت فیلم بر روی دیوارهای سالن نصب‌شده و نمایش داده می‌شود.
نمایشگرهای مختلف استراتژی‌های مخالف با تعمیر این بنا را که برای دهه‌ها ویران و رهاشده باقی‌مانده به نمایش می‌گزارد.
یکی از این نمایشگرها بانام ((دیوار مبارزه)) به‌ضرورت حفظ و بازسازی بنا با مصالح اصلی استفاده‌شده در بنای اصلی می‌پردازد و دیواری دیگر بانام ((دیوار رقص)) به ارائه پیشنهادهای دیگر برای مصالح و مزایای استفاده از مصالح نو می‌پردازد.
Monika Mitášová مسئول غرفه:
ما در حال تلاش برای تمایز دادن بین کلمات مراقبت، نگرانی و دلواپسی هستیم، این سه واژه هایدگری نشان می‌دهد که اگر ما معماری را تنها به‌عنوان یک مشکل سیاسی یا اجتماعی ببینیم دیگر نمی‌توانیم خلاقانه عمل کنیم و به حل سایر مشکلات بپردازیم.
چکسلواکی پس از فروپاشی امپراتوری اتریش و مجارستان در پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت و پس‌ازآن بخشی از بلوک شرق یا بهتر بگوییم جزو کشورهای تحت نفوذ شوروی شد.
این کشور به‌صورت مسالمت‌آمیز به دو کشور جمهوری چک و اسلواکی پس از انقلاب مخملی سال ۱۹۸۹ تقسیم می‌شود.
Mitášová معتقد است که:
باید یک تجدیدنظر عمومی در مورد طرز نگرش به بناهای ساخته‌شده در دوران کمونیستی شوروی در بلوک شرق شود.
او می‌گوید:
بسیار مهم است که بین دو جریان دولتی سازهای وفادار به کمونیست و معماران علاقه‌مند نوگرا تمایز قائل بشویم.
Halada:
برای ما این مجموعه و آثاری ازاین‌دست بازنمایی تاریخ و میراثمان است و ما برای حفظ این میراث مبارزه می‌کنیم. ما برای پذیرفته شدن می‌جنگیم!
این مشکل خیلی از کشورهاست! و گمان نمی‌کنیم که یک پاسخ برای همه‌ی آن‌ها جواب‌گو باشد؛ اما گمان می‌کنیم که برنامه‌ریزی مجدد و بازسازی آن به مردم نشان بدهد که هنوز هم می‌تواند این طرح مفید واقع شود تا خواست مردم چه باشد!
Project credits:
Curators and participants: Petr Hájek, Ján Studený, Marián Zervan, Monika Mitášová, Vit Halada, Marián Zervan, Benjamín Brádnansky, The Academy of Fine arts and Design in Bratislava, Trnava University
Commissioners: Monika Mitášová, Monika Palčová of The Slovak National Gallery in Bratislava
منبع :
[button color=”white” size=”normal” alignment=”none” rel=”nofollow” openin=”samewindow” url=”http://www.dezeen.com/2016/06/04/care-for-architecture-asking-arche-architecture-to-dance-model-slovak-national-gallery-czech-slovak-republic-pavilion-venice-architecture-biennale-2016/”]DeZeen[/button]
