ونکوور ۵ سال زودتر از برنامه، به هدف تعیینشده ۵۰ درصد «حملونقل فعال» دستیافت. یک فیلم کوتاه نشان میدهد که کاناداییها چگونه به این موفقیت دستیافتهاند.
زمانی که صحبت از تشویق رانندگان برای کنار گذاشتن خودرو شخصی است، ونکوور بهعنوان موفقترین شهر امریکای شمالی رتبهبندی میشود. ۱۰ درصد از کل سفرهای درونشهری بهوسیله دوچرخه انجام میشود که در مقایسه با سایر شهرهای بزرگ ایالاتمتحده و کانادا رقم بالایی است. تا سال ۲۰۱۵، نیمی از سفرهای درونشهری بهصورت پیاده، با دوچرخه یا از طریق حملونقل عمومی صورت گرفته است- هدفی که این شهر امیدوار بود در سال ۲۰۲۰ به آن دست یابد. موفقیت زودهنگام برنامه «حملونقل فعال» ونکوور – درعینحال بسیار جلوتر از شهرهای همپایه در این قاره- موضوع فیلم جدید مستندی است که توسط شرکت STREETFILMS ساختهشده است. کلرنس اکرسون فیلمساز این مستند، در مصاحبه با مقامات کلیدی برنامهریزی و حامیان حاضر در کنفرانس برنامهریزی فضاهای عمومی شهری که در تابستان ۲۰۱۶ برگزار شد، خط سیر بینظیر خیابانهای ونکوور را دنبال میکند و نشان میدهد که چگونه این شهر توانسته از معضلات برنامهریزی که طی چندین دهه گذشته گریبان گیر بسیاری دیگر از شهرهای بزرگشده است، اجتناب کند.
طولانیترین سیستم خودکار قطار هوایی در شبکه حملونقل عمومی ونکوور
رئیس سابق برنامهریزی شهری ونکوور برنت تودرین میگوید سابقه این تلاشها به اواخر دهه ۶۰ میلادی برمیگردد، زمانی که ساکنین شهر با طرح پیشنهادی ساخت بزرگراهی که قرار بود از میان هسته متراکم شهری عبور کند و آن را از اسکله معروف شهر جدا سازد، مخالفت کردند. ونکوور هنوز تنها کلانشهر امریکای شمالی است که هیچ بزرگراهی از میان آن عبور نمیکند. اسکله باز ونکوور به محلی برای نمایشگاه موفق Expo 86، تبدیل شد که موضوع اصلی آن آینده حملونقل بود و آغاز به کار قطار هوایی SkyTrain که یک سیستم ریلی سبک و سریعالسیراست را به نمایش میگذاشت. بخش توسعهیافته جدید این قطار هوایی که در دسامبر افتتاح شد توانست عنوان طولانیترین سیستم تمامخودکار مترو جهان (طولانیتر از مترو بدون راننده مشابه در دوبی) را به دست آورد. ساخت این قطار هوایی زمینهساز تحول چشمگیر اسکله ونکوور طی سالهای بعد بود. صدها منزل مسکونی و دفتر اداری هماهنگ با پیادهروها و سدهای دریایی ساخته شد- که طبق گفته تودرین «بهطورمعمول بهترین فضای عمومی در کانادا شناخته میشود».
توسعه زیرساختهای دوچرخهسواری و پیادهروی در ونکوور
المپیک زمستانی ۲۰۱۰ تبدیل هرچه بیشتر خیابانها به پیادهرو را تشویق نمود؛ در فاصله بین دهه ۶۰ میلادی و ۲۰۱۰ نیز تصمیمگیریهای هوشمندانه بسیاری، ازجمله تبدیل قسمتی از خیابان گلانویل به یک تفریحگاه پیاده مدار در دهه ۷۰ میلادی و تحول استراتژیک شهر در حمایت از دوچرخهسواری بهعنوان یک شیوه حملونقل شهری بهجای یک تفریح صرف در سال ۲۰۰۸، انجام شد. مجموعهای از خطوط دوچرخهسواری محافظتشده، زیرساخت حملونقل فعال ونکوور را به بخشهایی فراتر از مرکز تجاری شهر گسترش داد، دیل بریسوِل Dale Bracewell، مدیر برنامهریزی حملونقل شهری میگوید: «در حال حاضر ۲۴ درصد از شبکه دوچرخهسواری ما برای تمام سنین و تواناییهای جسمانی مناسب است». ماه گذشته یک برنامه ۲ میلیارد دلاری برای گسترش ترانزلینک TransLink، شبکه حملونقل انبوه ونکوور، توسط شورای شهر تصویب شد که قرار است فرصتهای حملونقل فعال را برای بخشهایی از شهر که درگذشته فاقد آن بودهاند به ارمغان بیاورد.
تودرین میگوید «بهعنوان یک کاربر … من حق انتخاب دارم؛ و بهتر از همه، فراهم بودن انتخابهای متعدد نیست، بلکه داشتن انتخابهای خوشایند در همهروزه است». «این موفقیتها حاصل چندین دهه تلاش است- نسلی از شهرسازیها که در عصر حاضر به ثمر رسیده است.»
منبع:[button color=”black” size=”normal” alignment=”none” rel=”follow” openin=”samewindow” url=”http://www.citylab.com/commute/2016/12/vancouver-is-north-americas-car-free-capital/509480/”]citylab[/button]
[button color=”red” size=”normal” alignment=”none” rel=”follow” openin=”samewindow” url=”http://cityfuture.ir/%D9%85%D8%B3%D8%AA%D9%86%D8%AF-%D8%AA%D8%AC%D8%B1%D8%A8%D9%87-%D9%85%D9%88%D9%81%D9%82-%D8%AA%D9%88%D8%B3%D8%B9%D9%87-%D8%AD%D9%85%D9%84-%D9%88-%D9%86%D9%82%D9%84-%D9%85%D8%AD%D9%88%D8%B1-%D8%AF%D8%B1/”]cityfuture.ir[/button]