قرن ۲۱ قرنی مملوء از دیوارهاست. تا به امروز در دنیا مجموعاً ۶۵ دیوار ساخته شده یا در حال ساخت است. این دیوارها تنها مهاجران را مجبور می‌کند تا روش‌های تهاجمی‌تر و پرخطرتری را برای رسیدن به سمت دیگر مرز اتخاذ کنند. براساس برآوردهای انجام شده هر سال تعداد قابل‌توجهی از انسان‌ها جان خود را در عبور از این مرزها از دست داده‌اند. این مسابقه به دنبال یافتن راهکاری براساس سازش و درک متقابل با پشتیبانی مقامات محلی، انجمن‌های مدنی، و همه‌ی ذی‌ربط‌ها است. راهکاری که بتواند جای ساخت دیوار را بگیرد و راه را برای تعامل میان فرهنگ‌های دو سمت این سد باز کند.
مقام اول: «دیوار درختی»
استفانو باسیتا[۱]؛ اریند کاکا[۲]؛ جیووانی سانا[۳]؛ نیکولا ماگری[۴]؛ ایتالیا.
دیوار بیانگر جدایی است؛ شکل دادن به دو جهانِ کاملاً از هم مجزا. با این حال، رشد فردی و گروهی می‌تواند در نتیجه‌ی تعامل و روابط میان فرهنگ‌ها باشد. هدف این پروژه بر مبنای شکستن حائل فیزیکی و ساخت فضای بینابینی است؛ فضایی امن برای عبور و مأمنی برای رخ دادن داستان‌های مختلف.
در این طرح، درخت‌های محلی جای دیوار را خواهند گرفت و این محل را به تصرف خود درخواهند آورد. سیستم نوری مجهز به سنسور رفت و‌آمد مردم را در این منطقه زیر نظر خواهد داشت. این دو سیستم در کنار هم جنگلی را در ترکیب طبیعت و تکنولوژی به وجود خواهند آورد که با لغو تاثیر حصار فعلی، عبور و مرور مردم در منطقه را زیر نظر خواهد داشت.
مرکز این سایت، میدانی است که عملکردهایی مثل فضای ایست بازرسی مهاجران؛ فضای مدور بزرگی برای بازدید ساکنین هر دو منطقه و بخش‌های اداری را پوشش می‌دهد. هدف این پروژه با نصب گسترده‌ی سیستم نوری قابل تحقق است.
مقام دوم: «ALL MEN’S LAND»
ایوانا ساوسکو[۵]؛ رومانی.
مرز بین آمریکا-مکزیک منطقه‌ای بسیار سیاسی و تحت‌نظر است. در ۱۵۰ سال اخیر، این مرز از منظقه‌ای نامرئی به محلی نظامی تبدیل شده است، محلی که به هیچ انسانی تعلق ندارد. به جای اجبار به تحریم، این پروژه فعال‌سازیِ مرز را پیشنهاد می‌کند. این امر با داشتن ابزاری برای برقراری ارتباط دو طرفه از طریق فراهم کردن فضایی است که مردم حتی بدون داشتن ویزا امکان تردد در آن را داشته باشند است که این مورد در قالب پارکی در دل این پروژه در نظر گرفته شده است. این پارک فضای شفافی را میان این دو منطقه تعبیه می‌کند که دو سوی مرز از هر طرف قابل رویت است و مردم می‌توانند در آنجا معاشرت کنند.
در این پارک امکاناتی مانند کافه، گالری، کارگاه، تراس‌های خارجی، محل نمایش، مرکز اطلاعات مهاجرتی، به همراه دسترسی آزاد به پشت بام سبز. دسترسی به محل بدون ویزا از طریق سیستم شناسایی ساده ای ممکن خواهد بود. هر شخصی با داشتن کارت شناسایی می تواند وارد این محل شود و با افراد کشور دیگر به تعامل و گفت و گو بپردازد و از همان سمت خارج شود.
مقام سوم: «dis. ARMATURE»
کریستین آنجلو[۶], کورادو آنجلو[۷]؛ کانادا.
دنیایی را تصور کنید که فرهنگ به جای تکه‌تکه شدن، متحد می‌شود. در وضعیت پیچیده‌ی سیاسی حاضر، به فضاهایی نیاز داریم که تفاوت‌ها مورد احترام باشند و تجربه‌های شخصی در دنیا «روایت اصلی» محسوب شوند.
این پروژه پیشنهاد می‌کند که ابتدا تمامی ساختمان‌ها و تشکیلات مرزی موجود در سایت تخریب شوند و به جای آن‌ها، مکان مشترکی برای شهروندان هر دو کشور آمریکا و مکزیک، بر مبنای تعامل فرهنگی ساخته و به صورت مشترک توسط این کشورها اداره شود. ساختمان‌های مورد نیاز برای کنترل مرزی در سایت جای داده می‌شوند و بخش‌های فرهنگی از دل سایت بیرون می‌آیند تا به عنوان مشخصه‌ی سایت از سمت شهرهای اطراف مرز قابل رویت باشند. ساختمان‌ها با توجه به این رویکرد طراحی شده‌اند تا در بخش فضای عمومی، مردم با احترام وارد شده، هدایت و از آنجا خارج شوند، بدون نیاز به دروازه، دیوار و نرده‌کشی. تمامی این مسیرعبوری هم به فضای اشتراکی دید مناسبی دارد و از خلال دیوارهای شیشه‌ای قابل‌رویت است. ترافیک پیاده و ماشین‌رو از هم جدا شده‌اند و به این طریق افراد پیاده این فرصت را دارند که از فضای سایت لذت برده و مسیری مستقیم و نزدیک‌تر برای افرادی که صرفاً قصد عبور دارند در نظر گرفته شده است. این پروژه هیچ دیواری ندارد. تنها افقی است که مردم می‌توانند از دیدن آن لذت ببرند.
پروژه‌های تقدیر شده
[divider]پی‌نوشت[/divider]
[۱] STEFANO BASTIA
[۲] EURIND CAKA
[۳] GIOVANNI SANA
[۴] NICOLA MAGRI
[۵] ILEANA SAVESCU
[۶] KRISTIN AGNELLO
[۷] CORRADO AGNELLO
[divider]منبع[/divider]
[button color=”yellow” size=”normal” alignment=”none” rel=”follow” openin=”samewindow” url=”http://www.archstorming.com/info-utw.html”]Archstorming[/button]
