دویست و هشتمین گفتمان هنر و معماری
آن گونه که اغلب متفکران پیدا و پنهان اشاره کرده‌اند، خلاقیت، اغلب حاصل محدودیت‌ها و درهم شکستن قواعد علمی است. این موضوع به قدری در رشد اندیشه ها و نظریه‌پردازی مهم است که تئودور و آدورنو می‌گوید: «علم، نیازمند کسانی است که از آن سرپیچی کنند».
معماری معاصر ایران، از نبود نظریه‌ی جامع و یا راهبرد متحد رنج می‌برد. این کمبود باعث شده تا معماران ما کمابیش از دو قرن گذشته از مکاتیب فکری غرب و گاه شرق پیروی کنند و در تمام این مدت به لجام گسیختگی در معماری شهرهایمان دامن زده شود. به راستی آیا نظریه‌پردازی معماری، نیازمند پیمودن فرآیند خاصی است و یا باید با تلاش و کوشش به بسط اندیشه و مکتوب کردن تجارب‌مان اقدام کنیم
با مروری ساده در معماری جهان درمی‌یابیم که اشاعه اندیشه‌ها، صرفاً یک مسیر دارد و آن از طریق گفتمان است. از این منظر، این نشست نیز با رویکردی نقادانه از زبان دو معمار جوان به معرفی و نقد آثاری می‌پردازد که در به راه افتادن جریانی موسوم به “معماری‌های در حال ظهور” می تواند مورد توجه قرار گیرد.
[cbtabs][cbtab title=”برگزار کننده “]انجمن مفاخر معماری ایران [/cbtab][cbtab title=”عنوان نشست”]نظریه‌پردازان و نقد جریان‌های فکری در معماری[/cbtab][cbtab title=”پنل گفتوگو”]سعید گلستانی
امیرحسین حاجی‌زاده[/cbtab][cbtab title=”زمان و مکان برگزاری”]* حضور برای عموم آزاد و رایگان می باشد.
زمان: چهارشنبه ۹ تیر ماه ۱۳۹۵، ساعت ۱۶ الی ۱۸
مکان: موزه هنرهای دینی امام علی (ع)[/cbtab][/cbtabs]
