از زبان معمار: این پروژه بخشی از نوسازی وسیع‌‌تر ویلای مستقلی بر بالای دامنه‌های ولاکنبرگ است. کارفرمای این پروژه آلاچیقی در گوشه‌ای از باغ بزرگ و زیبای خود نیاز داشت تا از آنجا از منظر طبیعی پیرامونش لذت ببرد.
محوطه و بستر پروژه
محوطه‌ی پروژه شامل سلسله‌ای از زمین‌های پلکانی در راستای شمالی-جنوبی است که از غرب به شرق ارتفاعش رفته‌رفته کم می‌شود. خانه بر دو بخش از این زمین پلکانی قرار دارد که امکان تماشای چشم‌انداز خوب کوهستانی به سمت شمال و نمایی گسترده و باز از شبه‌جزیره به سمت شرق را فراهم می‌کند. در تابستان بادهای شدیدی از سمت جنوب‌شرق می‌ورزند. باغ پلکانی موجود در منتهی‌الیه جنوبی‌اش سازه‌ی آبی تزئینی و پرزرق و برقی دارد. این سازه شامل آبشاره‌ای است که آبش به حوضچه‌ای می‌ریزد که فواره‌های آن ماهرانه طراحی شده است. این آب‌نما بر روی محوری قرار گرفته که به استخر بزرگی در آخرین نقطه‌ی پلکان ختم می‌شود. باغ بر اساس سلیقه‌ی مالکان جدید طوری بازسازی شده که با یک طراحی متعادل فضایی دلپذیر برای استراحت و لذت بردن از منظره طبیعی دامنه کوه تیبل فراهم کند و در عین حال خیلی از خانه‌ی اصلی دور نباشد. در واقع هدف از اجرای این پروژه ساخت فضایی جدید با کارکرد تفریحی به عنوان نقطه‌ی پایانی باغ و پس زمینه ای برای حوضچه و آب نمای زیبای آن بود که جذابیت های کوهستان را با دامنه‌ی آن پیوند می داد. به این ترتیب در طراحی این پروژه در نظر گرفتن توامان استحکام و جذابیت بصری، شفافیت و روشنی فضا ضروری بود.
ما در طراحی این پروژه به یک سوال پیچیده پاسخ داده ایم: چگونه می توان با مکانی که محیط پیرامون آن طبیعتی است و در برخی ویژگی های آن تغییراتی ایجاد شده، ارتباط موثر برقرار کرد؟ برای این موضوع باید به طور جدی به ارتباط بین معماری، طبیعت و مدرنیته دقت کنیم. این ساختمان جزیی از طبیعت به نظر می رسد چون چکیده ای از چشم انداز طبیعی محیط را در خود دارد. ما در طراحی این پروژه به ماندگاری و سادگی بنا توجه کردیم و ویژگی هایی مانند نمودار حرکت خورشید، تغییر کیفیت نور در طول روز و چشم انداز راز آلود شبانه‌ی کوه را برای خلق فضایی آرام و ساده در نظر گرفتیم. هدف ما این است که بیشترین و موثر ترین پیام ها را در کوتاه ترین شکل ممکن بیان کنیم و حتی بخشی از آن‌ها را ناگفته بگذاریم…
یک سازه‌ی تجسمی انتزاعی بر اساس ایده‌ی یک آشیانه و برگ های تاج درخت بر روی سطحی صاف از زمین باغ ساخته شده است. این فرم انتزاعی نه صرفا زیبایی شناختی است و نه کاملا منطقی و به صورت یک عنصر نمادین مجسم شده است که می تواند با توانایی ادراکی اش از یک سو با با مناظر طبیعی جذاب و از سوی دیگر با تغییرات انسانی در محیط پیرامون به رقابت بپردازد. مفهوم تغییر و عبور زمان در جریان روز ها و سال ها به وسیله شکافی در سقف ارائه شده که طرحی از بازی مداوم نور و تغییر زمان را بر روی دیوار های بتنی بنا به نمایش می گذارد.
این ساختمان تفریحی شامل تعدادی صندلی در فضای باز و سرپوشیده و یک محوطه‌ی باربیکیو است. با توجه به فاصله ای که این فضا با ساختمان اصلی دارد یک آشپزخانه، انباری، حمام و سرویس بهداشتی کوچک در آن در نظر گرفته شده تا این پروژه را به یک مکان تفریحی منحصر به فرد برای دور همی های دوستانه و خانوادگی تبدیل کند. پلان خانه بر اساس محورهایی متقاطع طراحی شده که محور اصلی آن بین حوضچه و استخر شنا قرار گرفته است. کف این محور با ردیف های مسطح چوبی پوشیده شده و در واقع نقش اصلی آن پیوند چشم انداز طبیعی دو طرف ساختمان است. فضاهای سرپوشیده و بخش های مجاور دیگر در محور متقاطع قرار دارد. محل قرار گیری ساختمان طوری محاسبه شده تا طبق خواسته مشتری فضاهای خارجی متنوعی با کارکرد های مختلف ایجاد شود.
در ساخت این پروژه بتن، چوب و پلاستر بافت دار به کار رفته است. سازه‌ی تاج درختی از بتن مسلح خود متراکم به همراه پنترون و قالب بندی بنا از تیر هایی از چوب کاج ساخته شده اند. این نوع تیر چوبی بافت صاف تری دارد و به منظور حفظ وحدت فرم بنا به خصوص در قسمت شکاف نورگیر سقف استفاده شده است.
منبع:[button color=”white” size=”normal” alignment=”none” rel=”nofollow” openin=”samewindow” url=”http://www.archdaily.com/795369/the-midden-garden-pavilion-metropolis-design”]آرک دیلی[/button]
