سباستین شوتایسر| عکاس
در مقام یک دانشجوی عکاسی که با دوچرخه چند ماه در سالهای ۱۹۹۶ و ۱۹۹۷ در درههای مالی سفر کردم، زیبایی مساجد کوچک خشتی در آبادی‌های دور افتاده مرا به شگفتی انداخت، چرا که ناگاه خود را چون بافت زندهای برجامانده از معماری کهنسالی عیان میکردند. به اروپا که برگشتم، دریافتم که این معماری بومی عمدتاً مستندنگاری نشده است. با این که برخی از نمونههای شاخص این شیوهی «سودانی[۱]» توسط نهادها و فعالان فرهنگی چون یونسکو[۲] و ویراستاران بین‌المللی کتاب و مستندنگاران حفظ و حراست می‌شوند، به نظر میرسد هیچ کس برای ثبت و ضبط مساجد بینامونشان روستاها به خود زحمتی نمیدهد؛ حتّی توریست‌ها که در مسیر جنه[۳] و تیمباکتو[۴] مشغول اکتشاف‌اند، از کنار آنها بی‌تفاوت می‌گذرند. بنابراین تصمیم گرفتم به شکل گسترده از مساجد دلتای داخلی رود نیجر[۵] عکس‌برداری کنم. این مجموعه‌ی عکس، که از پانصد و پانزده مسجد گرفته شده است، مشتی نمونه‌ی خروار از مساجد خشتی در دلتای داخلی رود نیجر است. مدرنیتهی پیشرونده و بیتوجه به شیوه‌های «کهن» ساخت، ادامه‌ی حیات این معماری را تهدید می‌کند.
منبع: Archnet
[divider]پی‌نوشت‌ها[/divider][1] ‘Sudanese’
[۲] UNESCO
[۳] Djenne
[۴] Timbuktu
[۵] the Niger Inner Delta
