تلخیص و ترجمه: شراره جوادیان
یکی از اصلی‌ترین مسائلی که بعد از هر حادثه یا بلایای طبیعی در نواحی شهری با آن روبرو هستیم، حجم زیاد آوارها و انسدادی است که این آوارها در مسیر بازسازی شهراست. اینجا راهبردهایی ذکر می‌شود که با رعایت آنها در آواربرداری ضمن بازگشایی مسیر بازسازی حداکثر فایده هم به خانوارهای آسیب‌دیده می‌رسد.
ابتدا باید مشخص کنیم که هنگام آواربرداری چه کارهایی را نباید کرد:
– اولویت دادن به آواربرداری در محله ها و مکانهایی با وضعیت مالی بهتر یا رابطه و آشنایی با مسوولین.
– اولویت دادن به آواربرداری مکانهایی که قطب عکسبرداری و فیلمبرداری شده اند.
– مهیا کردن دپوهای کوچک برای هر خانوار یا محله تا آوار خود را در آنجا جمع کنند که منجر به کپه های کوچک و دست و پاگیر از آوار خواهد شد.
– آواربرداری در نواحی‌ای که به عنوان نواحی خطرناک شناسایی شده اند تا مردم تشویق به برگشتن و خانه سازی سریع در آن نواحی نشوند.
در عوض آواربرداری را ابتدا از مکانهای زیر آغاز کنیم:
– راههای اصلی رفت و آمد برای کار و حمل محموله های تجاری تا برگشت به کار هر چه سریعتر انجام شود.
– بازارهای محلی که میتوانند مرکز احیای درآمد خانواده های آسیب دیده شوند.
– اطراف و محل مدارس تا بتوانند هر چه سریعتر به کار آموزش بازگردند.
– تمام خیابانها منتهی به کارگاههای آجر و بتن و ساختمانی برای حمل و نقل هر چه سریعتر این محصولات به محلهای آسیب دیده.
– مناطقی که از قبل از زلزله به عنوان نواحی رشد جمعیت شناسایی شده اند.
– نواحی اطراف منابع آب چون این نواحی مرکز کمکرسانی به خانواده های آسیب دیده خواهند بود.
– راههای دسترسی به نواحیی که موقعیت حساس دارند یا به خاطر بافت تاریخی دسترسی و محافظت آنها لازم است.
اینکه از میان راهبردهای ارائه شده کدامیک در اولویت بیشتری هستند بستگی به موقعیت و شرایط ویژه‌ی هر مکان دارد.
منبع: [button color=”white” size=”normal” alignment=”none” rel=”nofollow” openin=”samewindow” url=”http://resilienturbanism.org/guest_blogger/rubble-removal-strategies/”]resilienturbanism[/button]
