طراحیِ دستی یا دیجیتالی، با توجه به شخصیت فرد، آغازگر مسیر تفکر پروژه است و راهی را برای پیش‌برد کلی طراحی بنا فراهم می‌کند. هر اسکیس با توجه به ویژگی‌هایش، بیانگر تفکرات آفریننده‌ی خود است- هم در جایگاه امضا و هم به مثابه جوانه‌ی اندیشه‌ای تئوریکالی از فرآیندی بزرگ‌تر. برخی از معماران برای تعریف جزییات و نقطه‌ی شروع کارشان از اسکیس بهره می‌برند، برخی از خود طراحی برای مشخص‌کردن فرم پروژه استفاده می‌کنند، و برخی دیگر از معماران، زمینه را طرح می‌زنند تا محل معین احداث پروژه را تصور کنند.
اسکیس‌های استثنایی و بی‌همتای زاها در ارتباط با بیان عینی و دقیق آن چه که طرح به آن بدل خواهد شد، نیست. بر‌عکس، طراحی‌های او به شدت تحت‌تاثیر علاقه‌اش به [بیان] انتزاعی هنر است. زیبایی [اسکیس‌های او] در آزادی فرمالی است که حدید با نزدیک‌شدن به آن چه که در نهایت ساختمانش خواهد شد، کشف می‌کند. این تصاویر تمرین‌های فرمال، ایده‌پردازی‌های فضایی، ترکیب‌بندی، سیستم‌های ساخت، سازه و روابط زمینه‌محور را در‌بر‌دارد. این اسکیس‌ها همچون دعوتی است به سوی بهره‌بری از موهبت آزادی با فعل طراحی.
[divider]منبع[/divider]
[button color=”blue” size=”normal” alignment=”none” rel=”follow” openin=”samewindow” url=”http://www.archdaily.com/868315/the-creative-energy-of-zahas-sketches”]ArchDaily[/button]
